Abim bana bakıp keyifle sırıttıktan sonra babama dönüp "Biz çıkalım da rahat rahat konuşsunlar,değil mi baba?" Diyince babamda gülüp kolunu abimin omzuna atınca beraber odadan çıktılar.

Arkamı dönüp başı eğik olan Barlas'a baktım "Evlenmek istemediğim için üzgünüm,bu benim hatam değil." Dedim basitçe hiç üzülmüyordum,kalbim sızlamıyordu.

Barlas başını kaldırıp bana baktı,gözleri dolmuştu "Üzülmüşe benzemiyorsun." Dedi "Ben duygulardan muaf olan biriyim Barlas,bende olan tek duygu nefret ve kin." Dedim duygu barındırmayan gözlerim onun üzerinde dolaşırken.

Küçük Lara duvarın arkasından çıkıp "Ben burdayım!" Diye bağırmak istedi ama yapamadı..kimse onun duygularını,onu umursamamıştı ki. Annesi,babası,hatta abisi olmasına rağmen kimsesiz büyümüştü. Tek isteği gerçek bir hisle sevilmekti,çok mu şey istiyordu?

Dolu gözlerinden yaşlar akarken "Anlıyorum,dediğim gibi istemezsen evlenmek zorunda değiliz." Dedi "Bunu nasıl yapmayı düşünüyorsun?" Dedim kaşlarımı çatarak "Babamla konuşurum,bir taraf istemezse bu evlilik olmaz." Diye bir açıklama yapınca kahkahama engel olamadım "Bu bir çözüm olsaydı,şuan karşımda olmazdın Barlas." Dedim gülmemi durdurmaya çalışırken,bu çocuk harbiden salaktı.

Bana sinirli olduğunu düşündüğü bir bakışla baktı "Gülme,komik değil." Dediğinde kendime çeki düzen verip boğazımı temizledim "Seninle evleniceğim,annem için." Dedim,Barlas'ın küçüklüğümüzden beri bana karşı duyguları vardı,bunu biliyordum buna rağmen ona böyle bir şey söylememin kalbini kırması açıkca umrumda değildi. Bana yapılmayan bir şeyi ben neden bir başkasına yapaydım ki?

Boğazını temizledi,ağlamamaya çalışıyordu "Tamam,nasıl istersen." Dedi gözlerini kaçırırken "Seni eve bırakma mı istermisin?" Diye sordum,özel şoför'ü çoktan gitmiş olduğu kesindi.

Bir şey demeden başını salladı sadece bende bir şey demeyip tekerlekli sandalyesinin arkasına geçip tutma yerlerini tutarak onu ilerletmeye başladım.

▪▪▪▪▪

Evin önünde durduğumuzda arabadan inip bagajdan Barlas'ın tekerlekli sandalyesini çıkartıktan sonra Barlas'ın kapısını açıp bir elimi belinden bir elimide bacaklarının altından geçirip onu kucağıma aldım.

Kapıyı ayağımla kapatırken Barlas'ın yüzüme tedirgin bakışlarla baktığını gördüm "Bir sorun mu var?" Dedim kaşlarım çattıken "Y-yok" dediğinde gözlerine emin olamaz bir şekilde baktım "Cidden,bir şey yok." Diyince iç çekip kafamı 'Tamam.' Anlamında salladıktan sonra onu tekerlekli sandalyesine oturtum.

Evin kapısına gelince tam zile basıcakken "Gelinle damat da geldi." Diye coşkuyla açan Barlas'ın annesi açınca şaşkınlığımı gizleyemedim,Barlas'ın tedirgin bakışlarıda annesiyle benim aramda mekik dokuyordu.