"Bir gün herkes ölecek yeryüzünde tekbir canlı bile kalmayacaktı.En son Azrail (a.s) kendi canını da alacaktı. Peki ya bu intihara girmez miydi?"

---------------------------------°°°Ω°°°------------------------------------

Gözlerimi açıp kendime geldiğimde etrafımdaki insanlar binaların tepesinden kendilerini aşağıya bırakıyordu. Kimisi kalbine bıçak saplıyor kimisi ise bilincini kapatmak için silahla beynini havaya uçurmak için kafasına sıkıyordu. Kaç saattir burada böyle kanlar içinde yatıyorum inan bilmiyorum.. Tek hatırladığım gözlerim kapanmadan önce gördüğüm bir karartı duyduğum bir ses: "ANNE! ANNE! BEN ÖLMEK İSTEMİYORUM!"

Sanırım yaşadığım olayın etkisi ile geçici süreli bir hafıza kaybı yaşıyordum. Kimdin ben? Ailem yada çocuklarım var mıydı? Ve ben bu hale nasıl geldim? Aman tanrım kafayı yemek üzereydim! Aslında kafamın pek yerinde olduğu da söylenemez, biliyorum..

Yerimden kalkmak neler olduğunu anlamak istedim. Daha ilk adımı atar atmaz geri olduğum yere düşmüştüm bile. Açtım ve çok kan kaybetmiştim. Ahhh başım.. Hayır, yine gözlerim kararıyor yine mi bayılıyorum..

Anastasia:

"Kız gözlerini açtı Madam Cury, gözlerini açtı!"

Madam Cury:

"Sakin ol Anastasia görüyorum, böyle bağırarak korkutuyorsun onu."

Anastasia:

" Kusura bakmayın hanımım."

Başım çatlıyor gibiydi.. Aslında korktuğum şey evin hizmetçisinin sesi değil uyanmadan önce yarı karanlık gördüğüm görüntü ve seslerdi: Elinde oyuncak bebek olan küçük bir kız karşımda ağlıyor "ANNE! ANNE! BEN ÖLMEK İSTEMİYORUM!" diye çığlıklar atıyordu. Uyanmadan son hatırladığım görüntü ise bir adamın küçük kızın ağzını kapatıp zorla götürmeye çalışmasıydı. Kafamda tüm bu anlam veremediğim kabuslarla boğuşurken aniden duyduğum bir sesle irkildim.

Madam Cury:

"İyi misin kızım! Beni duyabiliyor musun?"

Karşımda kırmızı kabarık saçlı, gözlerinin alt torbaları hafif şişmiş ve morarmaya başlamış, yüzü sanırım yaşından olsa gerek iyice kırışmış yaşlı bir kadın duruyordu. Siyah boydan elbisesi ile iyice ürkütmüştü beni. Tabi uzun tırnaklarını saymıyorum bile..

" Evet iyiyim, duyuyorum. Neredeyim ben?"

Madam Cury:

"Merak etme kızım, korunaklı bir bölgedesin. Seni kahyam yerde baygın yatarken bulmuş."

Bir an rahatlama gelmişti içime.

"Ohh herşey neyse ki rüyaymış.. gördüğüm tüm onca şey bi an gerçek sanmıştım. Sanırım ne yasadıysam artık onun travması olsa gerek."

Yaşlı kadın ve hizmetçisi sözlerim biter bitmez göz göze geldiler. Bir sessizlik sarmıştı odayı. Yaşlı kadın bu sessizliği bozarak kulağıma yaklaşıp kısık ve hırıltılı bir sesle:

"AZRAİL TATİLE ÇIKTI!" dedi.

*Bu kitap bir şehirde "Durmayan Kalp" adında bir salgının
başlamasını ve sonrasında yaşanan olayları anlatmaktadır. İnsanlar yaşlanıyor yada ağır kazalar geçirse bile ölmüyor o acılar ile yaşamaya mahkum kalıyordu. Acılardan kurtulmak için eczaneler yağmalanıyor uyuşturucu ne kadar madde varsa bunları elde etmek için insanlar birbirilerine zarar veriyordu. İliklerinize kadar kaos ve korku ve adrenalin yaşamak istiyorsaniz kitabı takipte kalın.. Bu kitapta baş karakterimiz Victoria size eşlik edecek tabi önce kaybettiği bilincini geri kazanması ve gizemli bir geçmişi hatırlaması gerek