"Sana şu ilaçlarını aksatmamanı daha kaç kere söylemeliyim?"

"Zorlama Afra istemiyorum dedim bitti." Net tavrım karşısında Afra sinirli şekilde konuştu.

"Bana bak Sevgi, ne doğru düzgün yemek yiyip içiyorsun ne gülüyorsun ne konuşuyorsun. Bir robottan farkın yok."

Bir robottan farkın yok. Kolaydı zaten öyle demek.

"İlgilenme Afra. Bırak o zaman. Fazla geliyorsam git o zaman."

"O anlamda demediğimi biliyorsun Sevgi ama bende insanım. Senin gibi etten kemikten bir insanım bende. Sana zor gelen her şeyi üstünden bir bir almaya çalışıyorum ve bundan da hiç rahatsız değilim. Sana iyi gelmek için elimden gelen her ne varsa da yapıyorum. Ama sen de bu çabama rağmen lütfen bak lütfen beni yorma daha fazla." Haklıydı. Tüm çabası benim içindi.

"Haklısın." Dedim düz bir ifadeyle. Konuşmazdım fazla ama o anlardı beni zaten.

"Haklı olmak istemiyorum bunları içmeni istiyorum." Derken elinde tuttuğu ilaçları bana uzattı.

Bakışlarım elindeki ilaçlardan yüzüne kaydı. Afra'nın yalvaran bakışları karşısında daha fazla ifadesiz duramadım. Elinden aldığım ilaçları ağzıma götürürken, "İlaç. İlaç. İlaç. Böbreklerim iflas edecek artık." demeden edemedim.

"Mide koruyucular kullanıyorsun onlar yardımcı olacaktır midene. Ha olmadı diyelim böbreğim de sana feda. Rahat ol yani sen."

Sözleri ile dudağımın kenarında bir tebessüm oluştu. "Susuz mu içeyim yani?" Ağzımda haplarla kalakalmıştım

Afra "Aa onu unuttum dur." dedikten sonra komidinin üzerinde duran bardaklı sürahiyi aldı ve doldurduktan sonra bana uzattı. Bardağı elime aldıktan sonra tekte kafama dikerek ağzımda eriyen ilacın oluşturacağı kötü tadı engelledim.

Boş bardağı Afra'ya uzatınca tekrar komidine koydu. Ortamda oluşan sessizlik yabancı değildi. Ben çok konuşmazdım daha doğrusu artık çok konuşmuyordum. Afra ise tam zıttımdı. Oldukça konuşkan bir kızdı. İçinde olan her şeyi anlatır anlatır bitiremezdi. En sonunda konuşacağı konu kalmayınca ise şu an olduğu gibi susardı. Bense sadece onu onaylar ya da reddederdim.

Kendimden beklemediğim bir atakta bulunarak karşımda oturan mavi mavi çipil çipil bakan gözlerin sahibi arkadaşım Afra'ya sarıldım. Sevmezdim fazla teması. Yatağımın üstünde oturduğumuzdan aynı noktaya baskı uygulanınca yatak içe doğru çöktü.

Hazır bunu yapmışken "Yanımda olduğun ve beni her kararımda desteklediğin her an için çok teşekkür ederim." diyerek çekilip yatağa uzanarak başımı yorgana bastırdım.

Bu ani atağım karşısında Afra'ya da benim gibi kal gelmiş olmalı ki bir kaç saniye hareketsiz ve sessiz kaldı. Daha sonra ise tam tahmin ettiğim gibi davrandı. "SEVGİİİ, SEN BANA MI SARILDIN AZ ÖNCE? AYY ŞİMDİ DÜŞÜP BAYILACAĞIM. TEMASTAN NEFRET EDEN SEN BANA SARILDIN."

"Afra uzatma lütfen."

"Nasıl uzatma ya? Bana sarıldın kızım? Bana." Daha çok kendi kendine soru sorup yanıtlıyordu. Pişman değildim sarıldığıma aksine insani bir davranış gösterdiğim için ilaçların işe yaradığının farkındaydım. Her ne kadar istemeyerek atsamda beni bu dünyaya yeniden kazandırmaya yardımcı olan psikolojik destek ilaçlarımdı onlar. Tabi etkisi olacaktı.

"Tamam tamam sustum ama bir şey daha vallahi son bir şey daha isteyeceğim." Çok tatlıydı ama isteyeceği şey onun kadar tatlı mıydı bilmiyordum.

"Hadi iste tamam."

"Bal yanaktan bir öpücük?"

"Katiyen olmaz."

"Lü lü lü lü lütfen. Lütlü lütfen." Bu bizim kendi aramızda birbirimize yakarış tarzımızdı. Çocukluktan arkadaştık Afra ile. Doğma değil ama büyüme evresini birlikte yaşamıştık. Ta o zamanlar bende bu replik şeklinde melodi tutardım ağzımda. Belki de o günlerin hatırına kabul ederdik kabul olmayacak isteklerimizi bile.

"Buna dayanamayacağımı bilmene rağmen ısrar etmen hoş değil." Dedim açıkça.

"Hıhı aynen. Şimdi öpeyim mi?"

"Sulu olmayacak ama?"

"Söz." Demesi ile yanağıma yapışması bir oldu. Dediği gibi sade bir şekilde kocaman öpüp geri çekildi.

"Ohh be." Dedi ardından.

Gülümsedim bu tavrına. Afra'nın telefonunun çalması ile ortama bürünecek bir sessizlik daha giderilmiş oldu.

Afra ekrana baktığında bana dönerek, "annem arıyor." Dedi.

"Ee açsana." Demem ile onaylarcasına gözlerini kapatarak aramayı yanıtladı.

"Efendim anne?" Derken bende sessizce onu izliyordum. "Ne?" Bir anda şoka girer gibi oldu.

"Ta-tamam hemen geliyorum." Yüzünde oluşan endişeli ifade ile korkmaya başladım. Telefonu kapatan elleri titriyordu. Bu hali beni daha da korkuttu.

"Noldu Afra bir şey söyler misin?" Gözünden akan yaşlar canımı yaktı.

"B-benim gitmem lazım Sevgi."

"Afra ne oluyor? Neden ağlıyorsun Allah aşkına?"

"Sevgi, teyzem kalp krizi geçirmiş. Hastaneye kaldırmışlar apar topar." Bir yandan hıçkırıyor diğer yandan bana anlatıyordu.

Dedikleri ile donakaldım bende. "Annem de ağlıyordu sesi çok kötüydü Sevgi."

Hemen olduğum durumdan toparlanarak Afra'yı sakinleştirmeye çalıştım.

"Anladım şimdi derin nefes al güzelim lütfen. Sakinleş teyzen iyi olacak."

Gözyaşları ile ıslanan yüzüne saçları yapışmıştı. Onları geri atarak boyun bölgesinin açık kalmasını sağladım. Şu an ne temas ne de başka bir şey umrumda değildi.

"Bilet almışlar. Bursa'ya ilk uçakla gidecekmişiz."

Söyledikleri karşısında sarsılsam da belli etmedim. "Tamam bak ne güzel gidip göreceksin teyzeni kendi gözlerinle. Sakinleş..."

"Benim gitmem lazım Sevgi. Annemler beni bekliyor şimdi. Uçuş saatini falan hiçbir detayı bilmiyorum."

"Tamam canım, beni merak etme sen git. Annenin sana ihtiyacı var şu an."

"Ta-tamam. Kendine iyi bak Sevgi'm..." Dediğinde benim sarılışımdan destek aldığını düşünerek bana sarıldı. Yemişim temasını. Benim kız kardeşim ağlıyordu. Bende aynı şekilde kollarımı onun beline sardım. Ne zaman döneceğini bilmemek canımı sıkıyordu ama mühim değildi. Her şey gibi bu da geçerdi.

O benim içim gözünü kırpmadan canını verirdi ben ona omzumu vermişim çok mu? Daha da asıldı onu sarmalayan kollarıma. Daha da bastırdı kafasını omuzuma.

"Sende Afra'm." Dedim. O fark etmese de ayrılırken ufak bir öpücük bıraktım omzunun üzerine. Kapıdan çıktığı gibi hızlı adımlara dış kapıyı da ulaşarak binadan tamamen çıktı.

...

Merhabalar nasılsınız? Bölümler bu uzunlukta olur sanırım çünkü kısa hikaye başlığı altında yazıyorum. Ve ilk kez texting yazacağım ama tamamen yazamıyorum istesem de. Çünkü bunun arka tarafı da olması gerekiyor gibi hissediyorum. Olaylar tam bu noktada başlıyor aslında. Diğer bölüm texting olacak. Görüşmek üzere. Oy verip yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum. 💗