Uzun zamandır bölüm atmıyorum. Çünkü mental olarak iyi bir zamandan geçmiyorum, size en iyi haliyle yazıp ulaştırmak istediğim için yazıp yazıp sildim sürekli.

Şimdi atacağım bölüm de içime sinmiş değil tam olarak ama en azından Sevgi ve Sedat özleminizi giderir diye düşünüyorum.

Şimdiden keyifli okumalar. Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. 🙏🤍

Sevgi Sancaktar Anlatımından...

Yolum vardı önümde. Daha yolun başındayken vazgeçebilecek bir yolum vardı ama yapmamıştım. O yolda iyisiyle kötüsüyle ilerlemek istemiştim.

Mücadele etmediğin her iş elinde bomba misali patlardı. Hiçbir zaman hazıra konan biri olmamıştım. Şimdi de yine aynı şekilde çabalamayı bırakmamıştım. Başta saçma sapan bir şey olduğunu düşündüğüm için dikkate almamıştım ancak olayın ciddiyetini anladıktan sonra yüreğimde sızısını hissedeceğim bir isim var olmuştu.

Sedat.

Yürek sızımın ismi.

Herkese aslan bana kedi olan adam.

Yüreğim onun ismini kabul etmişti.

Yeterli gelmemiş olacak ki bir de sonra ağrıya benzer tatlı bir sızı oluşturmuştu.

İyi biriydi o. Kişisel olarak tanımıyordum ama en azından bana karşı iyi biriydi.

Neden, ne amaçla ve ne uğruna onunla evliliğe zorlandığımı bilmiyordum. Annem ille de evleneceksin diyor babam ise başta karşı çıkacak gibi hali varken şu an o da kabul ediyordu.

Normal bir aileydik aslında. İstanbul’da kendi başımızı sokacağımız güzel sıcak bir evimiz vardı. O yüzden hiç şüphe edeceğim sebepler bulamıyordum. Ne bir yol gösterenim ne de başka bir şeyim yoktu.

Bir annem vardı. Normalde bana iyi davranırdı. Kötü bir kadın ya da anne değildi ama nedense şu son günlerde çok iğrenç hissediyordu bana. Aynı zamanda ondan nefret etmeme sebep oluyordu.

Babam. İlk aşkım ve kalbimdeki ilk yaram. Candan öte severdi beni. Ve bende onu. Ama ne zaman tartışsak bir zehire dönüşüyordu. Dilinin kemiği asla yoktu. Canımdı babam. Aynı zamanda canımı yakan. İstemediği her ne varsa gerekirse en çıplak ve en keskin haliyle önüme koyar ve beni keserdi bıçak misali.

Daha sonra ben kesilmiş bir vaziyette kalırdım ortada. Ne yaralarımı dikecek biri ne de dikiş tutabilmeyi becerebilen bir yaram olurdu. Çünkü benim yaralarım çok derindi. Durmadan kan sızdırırdı. Paramparçaydı. Ve ne yazık ki bazı yaralar dikiş de tutmazdı.

Daha sonra bir şey oldu ama. Kaybettiğim kız kardeşimi yeniden buldum sanki.

Ceyla. Ölen kız kardeşim. Leyla. Yerine bulduğum kız kardeşim.

Ceyla ölmüştü.

Benim kız kardeşim ölmüştü.

Her Allah’ın günü ölümünün acısı gırtlağıma urgan gibi dolanıyordu. Ve beni her gün bir kez daha boğarak öldürüyordu. O bir kez ölmüştü ama ben her gün onun ölümünü hatırlayıp bin kere ölüyordum.

Çok ağırdı. Birilerinin sebebi olmak.

Çok ağırdı. Nefes olacağım derken nefes kesen olmak.

Çok ağırdı. Kız kardeşinin eceli olmak.

Ve çok ağırdı bunun vicdan azabıyla yaşamaya çalışmak.

Ceyla psikolog olmak isterdi. Çünkü o iyileşememişti. En çok da kendi gibilerini iyileştirmek için bunu isterdi.

Ama olamadı. Ölüler psikolog olamazdı çünkü.

Benim ruhu yaralı kız kardeşim öylece kaydı gitti ellerimizden. Hayatının baharında gitti.

Gencecikti, incecikti. Öylece gitti.

Ölüm hiç acımadı.

Kopardı bir çırpıda onu yüreklerimizden.

Geriye ise kocaman bir boşluk kaldı.

Hiç kapanmayan. Günbegün daha da derinleşen.

Hayat devam etti elbet. Ama benim için bitti. Sonra kardeşimin yokluğunda bir erkeğe bağlandım. Emirhan. Çok güzeldi. Çok seviyordu beni. Aşıktık biz. Aşıktı o bana. Hem de ilk yıl dönümümüzde beni bir kadınla aldatacak kadar aşıktı. Meğer yalanmış hepsi. Bir düzmece. Bir oyun. Kocaman bir yalanın ortasında kalakalmıştım. Sonra hayat yine bitti. Ben öyle sanmışım yani.

Zor olmuştu. Hiçbir şey kolay olmamıştı gerçi.

Yaşamaya devam ettim evet ama kimseyi alamadım hayatıma. Sonra Leyla geldi. Dağıldığım yerden toparladı. Ben onu o beni. Ben bitti sanmıştım hayatım. Ama bitmemiş. Ben alamam sanıyordum kimseyi hayatıma. Meğer alırmışım.

Böyleydi işte hayat. Bitti derken yeniden başlardı.

Bir daha bahar gelmez hayatıma diyordun. Ben sonbahardan ibaretim diyordun. Sonra bir bakıyordun yolun kuşlar kadar açılmış gökyüzü kadar güzelleşmiş.

Böyle bir hayatı yaşamayıp ne yapacaktın? Yazık olurdu. Yaşayacaktın tabi ki.

Yine kırılırdın elbet ama geçerdi o da her zamanki gibi.

Çünkü neler neler geçmemişti ki?

Hüzünlü ve buruk olan yanımın bir de neşesi vardı.

Sedat.

Onunla bulaşacaktım bugün.

Öyle heyecanlıydım ki, uzun zaman sonra ilk kez böyle hissediyordum. Yattığım yerden doğrulup telefonu elime alarak ona yazdım.

Sevgi: Günaydın :))

Çok gecikmeden cevap geldi.

Sedat: İşte şimdi aydı.

Kalbim tekledi.

Birden böyle kelimeler ediyor aklımı başımdan alıyordu.

Sevgi: Aysın bakalım

Sedat: bakalım bakalım

Nasıl hissediyorsun bugün?

En çok da bunu seviyordum. Kırgın da olsam kızgın da olsam hal hatır sorardı. Belki geçiştirirdim ama sorardı.

Sevgi: Görücümle buluşacak gibi

Sedat: o görücü ben mi oluyorum :))

Tebessüm ettim salak bir gülümsemeyle.

Salaktı bu adam.

Sevgi: baban olmasını isterdim ama sen oluyorsun sanırım

Amacım onu sinir etmekti.

Sedat: ulan

dudaklarım kıvrıldı.

Sedat: yine mi babam

Yok babam falan

Kızım fıstık gibi koca var karşında

Benim yaşlanmış babamı ne yapacaksın

Sevgi: aa ne biçim konuşuyosun sen benim fav crushum hakkında?!

Cebinden çıkarır valla seni o adam

Sedat: Allah Allah

Hiç görmediğin bir adam hakkında da böyle emin konuşman ilginç açıkçası

Neyse biz konumuza dönelim yavrum

Allah’ım yavrum mu dedi o?

Lanet olası kalp atışlarım neden böyle hızlı?

Normalde hoşlanmayacağım bir hitap için bilr böyle hızlı çarpması hiç adil değil!

Sedat: atıyor musun bakalım konumu?

Dişlerimi gülümsetecek şekilde gülümsedim

Normalde kelle paçadan haz etmezdim. Daha doğrusu hiç yememiştim ama Sedat’la muhabbeti dönünce bir jest yapasım gelmişti.

Onunla bir kelle paçacıda buluşacaktım.

Sevgi: Atmaz olur muyum :))

Ama bir söz vereceksin bana

Ve hiçbir şeyi tahmin etmeye çalışmayacaksın

Attığım konuma gözlerini kapatıp tıklayacaksın

Ne olduğuna nerede olduğuna bakmayacaksın

Sonra da konumla yanımdasın

Yani buluşacağımız yerde

Ben art arda isteklerimi sıralarken onun ne düşündüğünü merak ettim. Anlamıştı diye düşünüyordum. Ama kalbim kırılmasın diye belli etmiyordu bence.

Sedat: hay hay

Emrinize amadeyim sevgi hanım hazretleri

Dediğiniz gibi olacak hiç şüpheniz olmasın

Elimi ağzıma götürüp kıkırdadım. Çok güldürüyordu beni.

Sevgi: o zaman şimdi atıyorum ben de çıkacağım evden birazdan

Buluşalımmmmmmmmmmmmmmm

Son yazdığım mesajın üstüne mesaj yazmasını bekledim ama diğer mesajlara göre yazmamıştı hala.

Sevgi: Sedat

Orada mısın?

Sedat: he burdayım

Sevgi: ne yapıyon niye yazmıyon

Sedat: m’leri sayıyodum gülüm

Sevgi: Ne ŞENEOSMSPWMWPWMPENEPE

Salaksın ya sen

Sedat: gösteririm ben sana salağı güzelim

Sevgi: he sedat he göster

Ya sedat bir şey isteyeceğim

Sedat: üstte dediğim gibi

Emrine amadeyim

Sevgi: babanı da getirir misin

Sedat: hay anasını ya

Sevgi: lütfen lütfen lütfen

Sedat: kızım babamı ne yapacaksın ben varım işte

Müstakbel kocan

Sevgi: höst

Ne kocası

Sedat: bildiğin koca

Sevgi: yooo

Kocam falan değilsin

Müstakbel de değilsin

Beyfendi müstakil misiniz

Sedat: beni mi kiralıyorsun güzelim

Sevgi: satın da alabilirim

Ne kadarsın

Sedat: sana beleşim

Sevgi: nasıl zeynom beleş mi verdiler

Sedat: ney

Sevgi sen sabah sabah ne içtin kızım

Ayılamadın herhalde

Sevgi: ya salak

Diyeceksin ki

He beleş verdiler

Sedat: lan zeyno kim

Sevgi: sen oluyosun işte

Sedat: la havle

Sevgi: kendime nazar değmesin diye aynaya bakamıyorum

gelmiş bana egolusun diyo

la havle la havle

AYNAYA BAKTIM KENDİME

ÇOK DA GÜZELİM BEN YİNE

Sedat: Sen nereden uyduruyorsun bunları

Kim egolu diyor sana

Sevgi: ya bu şey şarkı

Bi ara çok popüler bi akımdı

Ya sedat ne cahilsin sen

+50 yaş üstü gibi hiçbir trendden haberin yok

Sedat: valla yavrum bunları ezberleyip öyle de güzelim böyle de demek yerine

Cahil kalayım daha iyi

Sevgi: OHA

NE

NE 

NE

ooo benim kafam felaket oldu açtım ne

Sedat: Ney ne

Sevgi: sen nerden biliyon lan şarkının devamını

İZLİYOSUN DİMİ

SENDE TAKİP EDİYOSUN

BANA BURADA BİLMİYORUM AYAKLARI YAPMA

SEN LVBEL C5 BİLE DİNLİYOSUNDUR

MADEM PRENSES OLMAK İSTİYORSUN O ZAMAN PRENSES GİBİ DAVRAN

Sedat: Ya sabır ya Allah

Biz yine devrem moduna geçtik herhalde devrem

Ama dinlemiyorum ben böyle şeyleri bil yani

Öyle sadece arada kız kardeşim var ondan duyuyorum

Öyle dilime dolanıyor

Yoksa ne işim olur

Sevgi: ay kız kardeşin miii

Kim kim adı neyyy

Sedat: Seval ismi

O da aynı senin kafada

İyi anlaşırsınız

Gelin görümce

Sevgi: ıy yine bağladın işi evliliğe be sedat

Ben seninle belki devrem olmak istiyorum

Sedat: yok yavrum o iş yaş

Unut onu aklından çıkar

Benden sana ancak yar olur

Sevgi: benden de sana ancak yara

BÖLÜM SONU

Bölümü nasıl buldunuz? Özlemiş miydiniz? Yorumlarda konuşalım mı?