'Bir ay burda kal ve istediğin kadar para vereyim." Güldüm! Gerçekten komik bir espiriydi bu adam beni satın alabileceğini falan mı sanıyordu? Sanıyorsa da sanmasın çünkü ben parayla satılık değilim. Ben gülmeye devam ederken. Bana anlamaz anlamaz bakıyordu. Biraz daha güldüm ve gülüşüm arasında konuştum "S-Sen" karnımı tutmaya başladım "sen gerçekten beni satın alabileceğini mi sandın" Hala gülüyordum "Ay sen cidden beni o kadınlardan sandın." gülmem yavaşladı. Yüzü sınırlı bir hal almaya başlayınca tamamen kesildi. Normalde beni ucuz bakışlarla korkutamazdı ama gerçekten sinirli baktı. Fazla sinirli... Oda birden sinirli sinirli güldü "Madem öyle Ada hanım burda zorla kalacaksınız" gülmesi durdu ve kaşlarını çattı "Hiçbir yere gitmeyeceksin, burda kalacaksın, kaçmaya çalışırsanda" durdu ve düşündü "Çalışma!" kapıya doğru seslendi "Faruk kızı odasına götür tekrar!" bir dakika ne "BANA BAK MAFYA BOZUNTUSU BEN O DÜŞÜNDÜĞÜN KADINLARDAN DEĞİLİM SENİ ÖLDÜRMEK ZOR OLMAZ!" Sırıttı. Evet baya baya sırıttı. "Pekala Hanımefendi hünerlerinizi görmek çok isterim" ifedesini düzeltti "şimdi akıllanana kadar odanda kal" bu bardağı taşıran son damlaydı "SİKTİR GİT ORUSPU ÇOCUĞU ASABIMI BOZMA BENİM!"

******

burda kesmek istemezdim çoook kısa farkındayım kusura bakmayın:) seviliyorsunuz♡♡