Ada 

Normalde fazla sulugöz bir insan değilimdir. Ama gerçekten ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Evet iş arayabilirdim ama çalıştığım yer normal bir garsona göre nerdeyse 5 kat fazla veriyordu ve bende bunun rahatlığıyla biraz pahalı bir ev tutmuştum. Ve şuan ne yapacağım bilmiyordum. Ben avukatlık okumuştum. Fakat 4 sene önce Anneannem vefat ettiğinde. Tamamen parasız kalmıştım ve Bu zamana kadar zor bela geçinmiştim. Fakat avukatlık bürosu açacak gücü bulamamıştım. Şimdilerde ise hayalimi gömüp farklı işlerde çalışmaya devam etmiştim. Sabahtan beri sessiz sessiz göz yaşı dükuyordum... Ölen annem için. Ölen babam için. Ölen anneannem için. Beni bırakıp giden herkes için ağlıyordum. Evde hiçbirşey olmadığı için getirden makarna sipariş etmiştim. Kapı çaldı, kapıyı açtım ama açmamla gözümün kararması bir oldu..

Bartu

Özür dilerim. Gerçekten özür dilerim ama aklıma seni bayıltıp götürmekten başka hiçbir fikir gelmedi. Kendime kızgın mıydım? Kesinlikle Evet ama çokta mutlumuydum ​​​​​​bunada kesinlikle Evet çünkü artık benimle olacaktı herşeyim benimle olacaktı. Normalde adam kaçırma işlerini ben yapmaz adamlarıma yaptırırdım. Ama hem benim bebeğim herşeyden daha değerliydi hemde kimse benim olana DOKUNAMAZ! Gerçekten mutluluktan şarkı söyleyecektim artık. Tabiki mafya patronu olmasaydım... Onu kuşumu kendi evime getirdim. Kendi yatağıma yatırdım. O uyanana kadar onu izledim. Saçlarına dokundum. (Normalde hikayelerime böyle yorum yapmam ama içimde kalcak olum bu kitap erkeklerinin uyurken kadın izleme aşkı ne böyle bee) sonra ilacın etkisi geçmeye başlayınca. Yanından ayrıldım. Artık beni isteyecek mi yoksa benden tiksinecek mi zaman gösterecek zaman gösterecek...