Sabah ilk iş olarak Bartuyu yanıma çağırıp herşeyi ona anlattım.

"Kızım bu kadar olay oluyor şimdi mi haberimiz oluyor bundan" diye defalarca bana kızmıştı.

Karakola gidip ifade verdikten sonra Furkan'ı bulup içeri tıkmaları 3 saati bulmuştu.

Bu beladan kurtulduk şükür ki

"Eda sana tek bir soru sorucam ve sende bana doğruyu söyliyceksin" diye söze girdi Bartu

Bu soruyu zaten bekliyodum

"Sana dokundu mu yani-"

"İzin vermedim aynen anlattığım gibi oldu herşey" diye susturdum Bartuyu

"Bundan sonra en ufak şeyde haberim olucak Eda bu konuda çok ciddiyim"

Bak hele girdiği abi triplerine

"Peki Bartuş ne uzattın geçti gitti işte"

"Kızım deme bana şunu ya"

Bartunun sitemine hafifçe kıkırdadım ve yolumuza devam ettik.

Binanın önünde durduğumuzda Bartu ne kadar ısrar etse de iyi olduğumu ve biraz dinlenmek istediğimi söyledim.

Eve girmeden biraz yanlız başıma oturmak istedim.

Binanın önündeki kaldırıma oturmuştum ve dün geceyi düşünürken göz yaşlarım istemsiz şekilde akmaya başlamıştı bile.

Orda ne kadar oturdum bilmiyorum ama yanıma birinin oturmasıyla gözlerim yavaşça gelen kişiye kaydı. Çok şeker tontiş bi teyze yanıma oturmuştu. Bizim binada da gördüğüm teyze elini sırtıma vurarak

"Daha iyi misin kızım" dedi sevecenlikle

Halimi hatırımı soran teyzeye burukça gülümsedim.

"İyiyim teyze dün olanların etkisinde kaldım sadece" diyerek gözyaşlarımı sildim.

Ah be teyzem bi görsen içimdeki fırtınaları..

"Annen baban nerde niye yanlızsın sen yavrum devir çok kötü böyle olaylar hemen her gün olur buralarda"

Gözlerim tekrardan dolmaya başlamıştı bile..

"Kızım kötü bir şey mi dedim ben "

Teste panikleyince hemen konuya açıklık getirdim.

"Hayır teyze sadece" diyip sustum ve derin nefes alarak devam ettim.

"benim annem öldü-" sözümü tamamlayamadan tekrardan ağlamaya başladım.

"Ah canım kuzum benim kıyamam ben sana" diyip sarıldı tontiş teyze. Anne sıcaklığını hissettim bana sarılınca...

"Kendini hiç yanlız hissetme ne zaman istersen ben buradayım yavrum bir şeye ihtiyacın olursa bana haber et ben torunuma söylerim getirir kuzum"

Teyzenin sözleri kalbime dokunmuştu.

"Teşekkür ederim teyze ben Eda" diyip gözyaşlarımı sildim.Teyze de tüm sıcaklığı ile bana gülümsedi ve.

"Bende Hayriye yavrum, yanlız yaşarım burda haftada kaç kez torunum gelir yanıma" diyip ayaklandı.

Bende teyzeyle beraber ayakalandım. Ve aniden teyzenin bana sarılmasıyla şaşırdım.

"Yalnızlığı iyi bilirim ben yavrum ne zaman istersen ben zaten bu binadayim" diyip gitti.

Hava yavaştan esmeye başlamıştı.

Teyze gittikten sonra biraz daha oturmaya devam ettim ve Keremin uzaktan geldiğini gördüm. Elinde market poşetleriyle yavaş yavaş geliyordu. Okul dağılmıştı tabi. Keremden gözlerimi çekip çalan telefonu açtım. Zeynep arıyordu.

"Eda nerdesin sen niye gelmedin okula?"

"Canım çok sıkkın Zeynom hiç gelesim yoktu"

"Noldu iyi misin sen sesin de kötü geliyor."

"Yarın bize gelsene Zeynep detaylıca konuşalım."

"Peki canım sanırım yine bir şeyler olmuş ama ben büyük ihtimalle yarın boş olurum bı ara yanına uğrarım.

"Tamamdır canım" diyip telefonu kapattım.

Keremin yaklaşmasıyla beraber hızla binaya girdim ve asansörü beklemek yerine merdivenlerden yukarı çıktım.

Eve girdim ve kapıyı ardımdan güzelce kilitledim. Hemen duş alıp bir şeyler hazırlamak için mutfağa girmiştim ki kapı çaldı.

Kimdi ki bu ?

Kapı deliğinden gelenin Hayriye teyze olduğunu gördüm ve bekletmeden kapıyı açtım.Elinde bir tabak yaprak sarma ile bana bakıyodu.

"Kuzum yemek getirdim sana al sıcak sıcak ye"

Gelde yeme şimdi şu tontiş teyzeyi yav

"Ben çok teşekkür ederim Hayriye teyze niye zahmet ettin kapıya kadar getirmekle"

"Ne zahmeti yavrum sen de benim torunum sayılırsın"

"Çok mahçup oldum teşekkür ederim tekrardan" diyip tabağı aldım ve içeri geçtim.

Sarmaları afieyetle yiyip tabağı yıkadım. Daha sonra Hayriye teyzeye vermek üzere rafa kaldırdım. Televizyonu açıp bir kaç kanal gezdim.

Televizyonda da bişi yoktu maalesef

Sonunda yapacak bir şey kalmadığını anlayıp yatağa geçtim. Çok geçmeden uyuyakaldım.