~12 yıl önce~

Karanlıktı..

Zifiri karanlık dolapta nefes almaya bile korkar şekilde bekliyodum.

Annem, babamın gelmesine yakın beni yine her zamanki gibi dolaba saklamıştı ama bugün çok farklıydı.

"Ne olursa olsun buradan çıkmiycaksın güzel kızım bana söz ver."

"Ama anne neden ki?"

"Söz ver güzelim söz verki içim rahat etsin"

"Söz anne ama çabuk gel ben korkuyorum" dedim ve annemin dolabı kapatmasını bekledim.

Elektrikler kesikti ve dışarıda çakan şimşekler eşliğinde korkuyla titremeye başlamıştım.

Henüz 6 yaşında bir çocuk için neler ifade ederdi bu olanlar?

Çok geçmeden kapının gürültülü şekilde çalmasıyla az sonra olacaklara hazırlıklı şekilde kulaklarımı sıkıca kapatmıştım.

"Seni pis fahişe demek Songülün kapısına dayanır hakaret edersin ha?" diye gürleyen babamın sesiyle kulaklarımı açtım. Kapatmaya ne gerek vardı ki ? Herşeyi duyuyordum.

"Senin karın benim Orhan asıl fahişe olan o beni geçtim kızını da hiç düşünmez oldun sen" diyip ağlayan annemin sesini duydum.

"Ulan ben şimdi seni-" diyip susan ayyaş babam ve annemin acı dolu çığlıkları kulağıma dolmaya başlamıştı.

Annemi her zamanki gibi dövmeye başlamıştı..

Ama bugün çok farklı ve daha şiddetliydi..

Bir süre sonra küçük bedenimle dolaptam çıktım ve annemin yanına koştum. Elektrikler gelmişti ve annemin kanayan yüzünü gördüm.

Babam durmamıştı ve yerde yarı baygın duran annemi kemerle dövmeye başlamıştı.

"Baba dur artık yeter" diye hıçkırarak ağlamaya başlasam da nafile. Babam hıncını alamamış olacak ki benim üzerime yürüdü ve sertçe vurmaya başladı.

Küçük bedenimden kanlar geliyordu..

Bir süre sonra yerde kanlar içinde duran anneme bakarak bilincimi kaybettim..

Gözlerimi açtığımda hastanede başımda ağlayan teyzemle göz göze geldim.

"Teyze annem nerde" diye kısık sesimle konuşmaya başladım.

"Teyzecim annen birazdan burda olur şimdi uslu bir kız ol ve uyumaya devam et" dedi ve göz yaşlarını akıtmaya devam etti.

Teyzeme inansam da annem bir daha hiç gelmedi..

~1 hafta sonrası~

Annem ölmüştü ve ben bunu mezarın başında teyzemin "annen burda güzelim annen melek oldu" demesiyle öğrenmiştim.

Ölümün ne olduğunu bilmesen de gün geçtikçe kalbimdeki yaranın derinliğiyle anlamıştım.

Ölümün acımasızlığını...

Babam hapse girmişti bense teyzemlerde yaşamaya başlamıştım..

12 yaşıma geldiğimde babam hapisten çıkmış beni yanına almıştı.

Yaşadığım zor günler geride kaldı diye düşünürken daha zor günlerin geldiğinden bi haberdim...