Temizlik bitmişti ve ev cillop gibi olmuştu.

Üzerime mavi kazağımı ve kot pantolomu giyindim.

Çayın yanına almak için birkaç abur cubur düşünmüştüm ve daha fazla oyalanmadan çantamı alıp aşağıdaki bakkala indim.

Asansör tamir edilinceye kadar kullanmayacaktım ve mecburen 8 kat in çık beni mahvedecekti..

Daha önceden de geldiğim bakkaldan hiç yabancılık çekmeden elime birkaç abur cubur aldım ve ödemek üzere kasaya geçtim.

"Hoş geldin kızım başka bi şey var mı"diyen bakkalcı abiye

"Yok abi sağol bu kadar" diyip gülümsedim.

Ödemeyi yaptıktan sonra binaya doğru yürümeye başladım.

Binanın önünde hiç beklemediğim birini görmemle afalladım.

Melih elinde sigara ile binanın girişinde bekliyordu. Ben daha binaya girmeden Kerem de çıktı binadan ve Melih'le yan yana geldi.

Aralarında anlamadığım tuhaf bi soğukluk vardı sanki.

Daha fazla oyalanmayıp yüzlerine bakmadan içeri geçtim ve çayın altını açtım.

Zeynep'i aradım ve ikinci çalışta açtı.

"Efendim Edam"

"Nerdesin sen kız ne zamandır bekliyorum seni amaaa"

Gerçekten yani saat öğleni geçmişti.

"15 dakikaya geliyorum sen bana konumu yolla canım"

"Tamam canım bekliyorum görüşürüzzz" diyip telefonu kapattım.

WhatsApptan konumu Zeynepe attım ve içeri geçip beklemeye başladım.

Binadan sesler geliyordu ve sanırım asansör tamir edilmeye başlanmıştı.

Çayı demleyip tekrardan içeri geçeceğim esnada kapı zili çaldı ve zaten beklediğim kişi olduğundan Zeynep'i hemen içeri davet ettim.

Zeyneple içeri geçip koltuğa oturmuştum ki sohbete bodozlama dalan o oldu.

"Kızım okulda neler oldu haberin var mı senin "

Nerden haberim olacaktı ki tek arkadaşım zaten şu an yanımda oturuyordu.

"Noldu ki ?"

Merak etmiştim.

"Hani şu kavga videosunu yayan biri var demiştim hatırladın mı hatta Emre bahçede kolumu falan sıkmıştı."

Zeynep'in bahsettiği konuyu hatırlamam uzun sürmedi ve konuşmaya devam etti.

"Son derste bittikten sonra evlere dağılmak üzere hepimiz bahçeye çıkmıştık İstiklâl Marşı için"diyip nefes aldı ve devam etti.

"Videoyu yayan kişi Melihmiş ve bunu ortaya çıkartan da Emre olmuş İstiklal Marşından sonra Emre'nin Melihe kafa atmasıyla tüm okul şaşkına döndü ve orda öğrendim." dedi ve tepkimi görmek için yüzüme baktı.

Pek şaşırmadım çünkü yapsa yapsa onlarla aynı kötülükdeki insanlar yapardı bu işi.

"Eee yani " dedim ve Zeynepe baktım.

" Kızım insan az şaşırır ya" diye sitem eden Zeynep'e baktım ve hafifçe kıkırdadım.

"Ee sana noldu anlat bakalım niye gelmedin okula sesin de dün kötü geliyordu zaten"

Zeynep bakışlarını merakla bana çevirmişti.

"Çayı koyalım da sonra detaylıca konuşalım Zeynom" dedim ve ondan da onay alınca mutfağa geçtim.

"E hadi anlat yoksa çatliycam şimdi şurda"

"Öncelikle Furkan beni taciz etti" dememle Zeynep şaşkınca yüzüme baktı.

"Nasıl yani evini mi öğrenmiş bu ruh hastası" diye sordu ve bende o gece olanları bir bir anlattım.

Tabi Keremin beni ağlattığı kısım hariç..

"Oha kızım neler yaşamışsın çok geçmiş olsun karakola gitmişsindir inşallah" diyen Zeynep'i onayladım ve çayımızı içmeye devam ettik.

"Keremin de orda olması falan büyük şansmış senin için orada olmasa devamını düşünmek bile istemiyorum."dedi hüzünlü sesiyle.

Olmasa neler olurdu bilmem ama olunca da en az olay kadar yaralamıştı beni..

"Bu arada " dedim ve asansör faciasını anlatmaya başladım.

Zeynep dinledikçe kahkaha basmıştı evi

"Kızım gülmesene ya" diye Zeynepi dürtsemde kahkahaları tüm evi doldurmuştu.

"Sende kalma kalma Keremle beraber asansörde kal ve üstüne ağla" diye gülmeye devam edince sağlam bi tane koluna yapıştırdım.

"Ay Edaaa kızma ama çok romanti-"

Lan

"Ay Zeyno yeter ben ne diyom sen tutturmuşsun romantik"

Romantik Kerem ve Ben yok yok asla

"Hem onunla ben imkansızız kızım o benim- " diyip sustum ve ağzımdan kaçırmamla Zeynep'in bakışları bana döndü.

"O senin ??" diye sorarcasına bakışlarını bana çevirdi ve cevap beklemeye başladı.

Eninde sonunda öğrenecekti annemi ve yaşananları diyerek anlatmaya başladım.

Anlatırken ara ara nefes almakta zorlandım ve Zeynep'in bana sarılmasıyla ağlamaya başladım.

Ara ara güldük sonra ağladım sonra beraber tekrar güldük derken saat akşamı bulmuştu bile.

Zeynep geç olduğunu söyleyerek ayakalandı ve bende onunla beraber ayağa kalktım.

"Her şey için teşekkür ederim Edam" dedi ve devam etti."Kendini hiç bir zaman yanlız hissetme ben hep yanındayım" diyerek bana sarıldı.

Aynı şekilde karşılık verdim ve ona sıkıca sarıldım.

"Ben teşekkür ederim iyi ki varsın Zeynom" dedim ve kapının önüne kadar geçirdim onu.

Asansör tamir edildiği için rahattım artık ve binaya girmek üzere arkamı döndüm. Tam o an binadan çıkan biriyle sert bir şekilde çarpıştım.

Kafammm

Elimi kafama koydum ve başımı kaldırdım.

Ya hak

"Önüne baksana kör müsü-" Keremi görmemle lafım yarım kaldı ve sinir tüm hücrelerimde etkisini göstermeye başladı.

"Arkanı aniden dönüp de bana çarpan sensin çekil şurdan işim gücüm var"

Vay vay vay paşamıza bak hem suçlu hem güçlü

"Bana baksana sen" diye lafa girdiğim esnada sözüm yarım kaldı çünkü çoktan hızlı adımlarla yanımdan uzaklaşmıştı.

Iııı diye ayaklarımı yere vurdum ve sinirle eve çıktım.

Bu çocukla bir sene nasıl geçecekti.