"Neeeeee"

Sanırım şaşkınlıktan sesimin şiddetini ayarlayamadım..

"Kızım bağırmasana herkes bize bakıyor" diyen Zeynep'e sinirle baktım.

Sem suçlu hem güçlü Zeynom benim..

"En baştan anlatsana kızım ne hoşlanması hangi ara??"

Zeynep derince nefes alıp anlatmaya başladı bende pür dikkat dinlemeye başladım.

"Aslında okula gelmediğim gün gelen mesajla başladı yani daha iki gün önce mesajı ilk aldığımda yine eski video olayıyla ilgilidir diye düşündüm ama konu o değilmiş"

Merakla dinlemeye devam ettim.

"Konu neymiş peki ?"

"Beni merak etmiş" dedi gülümseyerek.

Emre?? Merak etmek?? Ben anlamamak??

"Ve dahasında da dün senle Kerem okulda değildiniz bizde matematik dersinde yan yana oturduk ve o şekilde hoşlanmaya başladım işte"

"O da senden hoşlanıyor mu peki" diye soru yönelttim Zeynep'e

"Hiç sanmıyorum sadece ufak bi arkadaşlık olarak görüyor gibi" dedi dudak bükerek.

"Sınıfa girince sana olan bakışlarını gördüm bence onda da var bişiler" diyince Zeynepin ağzı kulaklarına vardı.

Yavaş be Zeynom ağırdan sat kendini az dimi ama

"Kızım ders matematik yine yan yana oturucaz " diye sevinçten havaya uçan Zeynep'e gülümseyerek baktım. Mutlu olmayı hak ediyordu arkadaşım. Umarım Emre onu üzecek bir şey yapmazdı.

Lannn

Zeynep Emreyle oturcaksa

Ben ve Kerem...

Yine yan yana oturmak ve yine olaylar diye geçirdim içimden..

Ders zili çalınca sınıfa girdik ve yerleri değiştirdik.

Ben boş olan sıraya yerleşince Emrede Zeynep'in yanına geçti. Kerem ortalarda görünmüyordu. Yine geç mi kalacaktı acaba?

Hocanın içeri girmesiyle ayağa kalkıp selamlaştık. Hoca yoklama almaya başlamadan kapı tıklandı. Kerem gelmişti.

Sıraya ağır adımlarla geldi ve tam yanıma geçti.

Beni süzüp konuşmaya başladı sırıtarak.

"Umarım yine dersten atılmayız " diyen Kereme çevirdim başımı.

"Sen rahat durursan atılmayız" dedim kararlılıkla.

Hafif tebessüm ettiğini gördüm. Nasıl da güzel gülüy-

Sus Eda ne diosun alla allaa

Ders başlamıştı ve hoca tahtayı doldurmuştu. Yazı yazmaktan elime kramp girmişti. Kerem uyumuyor ama yazı da yazmıyordu.

Biraz dinlenmek adına kalemi bıraktım ve sınıfa göz gezdirdi-

Lann

Zeynep ve Emre gülüşüyodu.

Ulan Zeynep ağırdan sat kendini demedim mi kızım sana!!!

Şaka bir yana çok güzel görünüyolardı..

Ellerimi yüzümün altına koyup onları seyre dalmıştım ki Keremin sesiyle kendime geldim.

"Pişt" şaşkınca ona döndüm.

"Neye daldın öyle ?"

"Hiç sınıfa bakınıyodum öyle"

"Sınıfa mı Zeynep ve Emre'ye mi ?" dedi imalı sesiyle.

"Her ikiside " dedim dürüstçe.

"inkar etmedin."

"Niye inkar ediyim ortada yanlış bir şey mi var?" dedim.

"Dürüst olmak gerekirse yakışıyorlar ama" cümlesi beni şaşırtmıştı.

"Asıl dürüst olmak gerekirse Emre'ye güvenmiyorum bana yaptığınız şeyler malûm arkadaşımı üzmesinden korkuyorum" dedim laf sokarcasına..

Sadece baktı. Cevap bile veremedi. Tam önüme dönmüştüm ki sesini duydum.

"Seni çözemiyorum."

Asıl ben seni çözemiyorum be Kerem

Çalan zille beraber yanımdan kalkıp gitti.

Bu gelgitler hiç sağlıklı değildi.

En azından akıl sağlığım için..

Tenefüste yanıma füze gibi gelen Zeynep'e baktım.

"Hiç konuşmadan söyliyim derste izledim onda da var bir şeyler" dedim beklemeden.

Ama Zeynep başka bir şey söylemeye gelmişti.

"Okul çıkışı kafeye gidicez sende geliyosun gizlice yanımda olman gerek " diyince şaşırdım.

Ben mi

"Ben ne alaka dedim sorgularcasına"

"Çünküüü canım arkadaşım ben çok heyecanlanırım. Hem ayrı masada oturucaksın. Olmaz mıı" diyip yüzüme baktı.

Reddedemedim..

Ah şu lanet iyi kalbim yok mu

Mecbur gidecektik..

Onlar Emreyle otururken bende görünmeden başka masaya geçicektim.

Bu mudur??

(Yb diye darlayan canım okurlarım bu gecelik jestim olsun bu bölüm 🥲😂)

Yarın sabah bölümlere devammm

Oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayınnnn💖🌼