"Ne uyudun be kızım kalksana" diyen Zeynep'e çevirdim başımı.

"Uyicam Zeyno sen çık" dedim ve başımı sıraya gömdüm.

Tenefüs gelmişti bile.

Dersler gelip geçiyodu.

Kerem de yanımda hareket edince uykum bölünüp duruyordu.

Ulan Kerem!

Gözümü tekrar kapatınca yüzüme gelen bir kaç damla suyla yerimden sıçradım.

Sinirle başımı kereme çevirdim. Nasıl da sırıtıyo!

"Ne yapıyosun ya" dedim gözümü ovuşturarak.

"Su içiyodum sana mı geldi yoksa" dedi yapmacık bir tavırla.

Benim silahımla beni vuruyordu.

"Daha ötede iç bi dahakine" diyince gülümsediğini gördüm.

Bende gülümsemesine karşılık verdim.

Son ders olduğu için başım çatlamak üzereydi.

Ders biter bitmez kendimi sınıftan attım. E tabi okuldan da.

Zeynep okul çıkışı Emreyle gitmişti. Keremde gözden kaybolmuştu.

Bartunun aramasıyla gözlerimi telefona çevirdim.

"Efendim abicimm" dedim neşeyle.

"Bırak abiyi kız akşama 8 gibi hazır olursun dimi?"

Abooo yine aklımdan çıkmıştı.

"Olurum olurum merak etme" diyip vedalaşınca telefonu kapattım.

Şimdi eve gidip koltuğa atmak vardı kendini.

Ulan Bartuş!

Eve girip kapıyı kitledim ve bişiler atıştırıp duşa girdim. Saat 6 yı geçiyordu.

Dolabıma göz gezdirdim.

Siyah mini elbisemi gözüme kestirmiştim.

Güzelce hazırlanıp saçlarımı taradım ve aynadan kendime baktım.

Uzun zamandır bu kadar güzel olmamıştım.

Makyajda son rötuşları da yapıp parfümümü sıktım ve çantamı almak üzere askıya yöneldim.

Bartu arayınca telefon kulağımda kapıya çıktım.

Kerem kapıdaydı hatta kapıyı tıklatmak üzereydi ki kapıyı açmıştım.

"İniyorum 2 dakikaya" diyip telefonu kapattım.

Kerem geldiği andan beri sadece bana bakıyordu. Bir süre sonra bakışları fazlaca yüzümde dolanınca utanmaya başladım.

"Bi şey mi vardı" diye konuşunca kendine gelmiş olacak ki konuşmaya başladı.

"Aslında var" diyip durdu.

"Aslında ben matematik kitabımı kaybetmişim sende olabilir mi diycektim?"

"Bekle bakıp geliyorum" dedim ve içeri girdim.

Çantama dikkatle bakmama rağmen yoktu.

"Bende yok belki okulda kalmıştır" dedim kapıya çıkınca.

Elleri cebinde bekliyordu.

"Olabilir "dedi ve devam etti.

"Çok güzel olmuşsun Eda" diyince şaşırdım ve eş zamanlı olarak afalladım.

"Teşekkür ederim." dedim kısaca ve ayakkabımı giyindim.

Kerem gitmek yerine durmaya devam ediyordu.

"Nereye gidiyorsun?"

Ne bu merak gece gece!

"Yemeğe" dedim ve devam ettim.

"İyi akşamlar sana"

Cevap beklemeden asansöre binmiştim bile..

Binanın çıkışında gördüğüm Bartuya gülümsedim ve hemen sıkıca sarıldım.

Özlemişim abişimii!

"Kızım bune güzellik" diyince sırıttım.

"Asıl bune yakışıklılık" diyiverdim hızla.

Gerçekten çok şıktı.

Bugün motor değilde arabayla gidecektik.

Bartu önce kızı alacağımızı söyleyince arka tarafa oturdum.

Bartu ısrar etmesine rağmen arkaya geçtim.

Bugün onların günüydü ben önde kız arkada olmazdıııı!

Beraberce arabada ilerlerken kızın evine geldik ve çok geçmeden kızı gördüm.

Adının Ebrar olduğunu öğrendiğim kız gayet samimi ve içten şekilde konuşuyordu.

Bartuyu bu sefer kesin baş göz edecektik.

Hadi hayırlısı!

Mekana girip sohbete devam ediyorduk. Bir süre sonra çalan telefonumla ayakalandım ve kapıya çıktım.

Zeynep arıyordu.

"Alo Eda" dediği an panikledim.

Ağlıyordu.

"Zeynep iyi misin noluyor?"

"Bu gece sizde kalabilir miyim" diye ağlayınca neler olduğunu anlamak için hemen eve gitmem gerektiğini anladım.

Bartuya kısaca işim çıktığını ve taksiyle eve döneceğimi söyledim.

Israr etmesine rağmen kendim gideceğimi söyledim ve mekândan çıktım.

Tam o an neye uğradığımı şaşırdım.

Kerem mekanın önünde kolları bağlı şekilde içeriyi gözlüyordu.

Bunun amacı neydi?

Beni görmediğine emin olduğum an hızla taksilere doğru yürüdüm.

Şu an daha önemli bi konu vardı.

Zeynep beni bekliyordu.

Hemen taksiciye evin adresini verdim ve yolu izlemeye koyuldum..

(Yb geldi canlarımmmm oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayınnn💖🫂)