Yeni Üyelik
59.
Bölüm
@zemherininruzgari

 

Sabah kapının resmen kırılacak şekilde tıklatılmasıyla gözlerimi açtım.

 

 

Hızla koşup kapıyı açtım.

 

 

"Kızım sen hâlâ uyuyor musun 20 dakikaya çıkıcaz" diyen Zeynep'e baktım.

 

 

"Tamam sakin kız hemen hazırlanıp gelirim aşağı."

 

 

Zeynep başıyla onaylayıp gidince telefonumu elime aldım.

 

 

Keremden mesaj yoktu. Şaşırmıştım. O mesaj atmadığı için ben atmaya karar verdim.

 

 

Eda: Günaydınnnn

 

 

Mesaj tek tik olmuştu yani interneti kapalıydı. Hemen rehbere girip numarasının üstüne bastım.

 

 

*Aradığınız kişi şu anda bir başkasıyla görüşüyor lütfen hatta kalınız!!*

 

 

Kiminle konuşuyordu sabah sabah?

 

 

*Alo bitanem* sesini duymamla konuşmaya başladım.

 

 

*Nerdesin Kerem internetin de kapalı*

 

 

*Şimdi uyandım güzelim o yüzden*

 

 

*Kiminle koşuyordun*

 

 

*Arkadaşım aramıştı hatta o arayınca uyandım sonrasında da sen aradın işte.*

 

 

*Anladım ben hazırlanıyorum aşağıda görüşürüz*

 

 

*Görüşürüz bitanem*

 

 

Telefonu kapatıp düşünmeye başladım.

 

 

Emre buradaydı ve onu bu saate arayacak kadar yakın hangi arkadaşı olduğunu bilmiyordum. Tüm bu düşünceleri savurup son hazırlıkları da yaptım.

 

 

Çantamı alıp aşağıdaki sınıf arkadaşlarımın yanına çıkmıştım bile.

 

 

Zeynep ve Emre de görüş açıma girmişti.

 

 

"Emre, Kerem hâlâ gelmedi mi"

 

 

"İlerde telefon konuşuyordu diyerek ağaçların orayı işaret etmişti.

 

 

Hızla oraya doğru gitmeye başladım.

 

 

Yaklaşınca geldiğimi farkedip telefonu kapattı.

 

 

"Günaydın güzelim"

 

 

"Günaydın" dedim sakince.

 

 

"Bi sorun mu var?"

 

 

"Kiminle konuşuyordun" dedim sorgular şekilde.

 

 

"Arkadaşım ya oturduğum mahalleden biri" dedi hızla.

 

 

"Anladım" dedim ve beraberce otobüse doğru yol aldık.

 

 

Hoca isimlerimizi kontrol edip hepimizi otobüse yerleştirdi.

 

 

Keremle ben geldiğimiz gibi en arkaya geçtik. Emre ve Zeynep de ön koltuğumuzdaydı.

 

 

Aklım nedensizce Keremin benden bir şeyler sakladığına kayıyordu. Bu düşüncelerle kendimi cam kenarındaki yerime atmıştım. Keremde yanıma yerleşmişti.

 

 

Otobüs hareket etmeye başlamıştı. Kerem sessizliğimi farketmiş olacak ki konuşmaya başladı.

 

 

" Güzelim sorun ne"

 

 

"Bi sorun yok" dedim düz çıkan sesimle.

 

 

"Emin misin?" diye sorunca içimde tutmak yerine konuştum.

 

 

"Hangi arkadaşınla konuştun ve neden ben gelince kapattın."

 

 

Kerem gülümseyerek hareketlendi ve cebinden telefonunu çıkarttı.

 

 

"Al bak şifresi yok telefonun"

 

 

Yaptığım şey çok utanmama neden olmuştu. Açık açık senden şüpheleniyorum demek gibi bir şeydi bu.

 

 

"Hatta dur ben sana herşeyi gösteriyim.

 

 

Rehberine girip aramaları açmıştı. Son aramalarda gerçekten Barış diye biri vardı. Ardından WhatsAppa girip çocuğun profil resmini açmıştı.

 

 

Kendimi çok suçlu hissetmiştim. Ama aklımda şüphe oluşmuştu ve istemsizce aklımı kemirip duruyodu.

 

 

"Ben özür dilerim sadece-"

 

 

"Niye özür diliyorsun ki güzelim benim hatamdı bu" diyip başıma öpücük kondurdu.

 

 

"En başından düzgünce açıklasam bunlar olamazdı" dedi gülümseyerek.

 

 

"Hem beni kıskanmış olman hoşuma gitmedi değil" diyip sırıtmaya başlamıştı.

 

 

"Kerem ya" diyerek hafifçe omzuna vurmuştum.

 

 

Midem yine beni rahatsız etmeye başlamıştı. Bu hayatta en nefret ettiğim şey olabilirdi bu his..

 

 

Kerem anlamış olacak ki hızla poşet uzatmıştı. Poşeti alıp başımı gömmüştüm. Bir süre sonra peçete uzatan Keremin elinden peçeteyi alıp ağzımı temizlemiştim.

 

 

"İyi misin bitanem"

 

 

"İyiyim iyi yol tutuyor sadece" diyerek açıklama yaktım.

 

 

Bir süre sonra Kerem eliyle başımı omzuna yerleştirip öpmüştü.

 

 

Uykuda ağır basınca gözlerim kapanmıştı.

 

 

 

"Eda geldik canım" Keremin sesi kulağıma dolunca gözlerimi aralayıp camdan dışarı baktım. Okulun bahçesiydi bu.

 

 

Ne çok uyumuşum diye geçirdim içimden.

 

 

Kerem ayaklanınca bende kalktım ve beraberce otobüsten inip okulun bahçesinden çıkmıştık.

 

 

Emre ve Zeynep de evlerine gitmek üzere yanımızdan ayrılmışlardı.

 

 

"Daha iyi misin bitanem" diyen Keremi gülümseyerek onayladım.

 

 

Elimi tuttuğunda eve doğru yol almaya başlamıştık.

 

 

"Eve gidip duş al yolda betin benzin attı senin" diyen Kereme hak verdim.

 

 

"Evet kesinlikle her yolculuk benim için böyle" dedim sırıtarak. O da dediğim şeye gülmüştü.

 

 

Binaya geldiğimizde beraberce asansöre bindik aynadaki aksimize bakınca çok tatlı gelmişti. Hemen kamerayı açıp fotoğrafımızı çektim.

 

 

Asansör bizim katta durunca Keremde benimle beraber indi. Beni eve kadar geçirmek istiyomuş.

 

 

Boşuna demedik centilmen boy diye!

 

 

Eve girip direk kendimi duşa atmıştım. Kerem akşam bize gelicekti ve ilişkimiz hakkında detaylıca konuşcaktık..

 

 

Eee Kerem sevgilim olarak ilk kez bu eve geleceği için hazırlık yapmam gerekiyordu.

 

 

Kolları sıva Edaa

 

 

Temizlik zamanı!!!

 

 

 

(Oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın 💜🤍)

 

 

 

 

 

 

 

Loading...
0%