Üç...

İki...

Bir...

Sessizlik!

Celasun'un Selçuk'a atmış olduğu yumruk sessizliğe hemen ardından da korku dolu çığlıklara dönüşmüştü.

Celasun Özün'ü sevmediğini düşünüyordu. Lakin düşünce farklı olsa da kalp aynıydı...

***

Özün,

Durumu her detayı ile anlatmadım tabii ki.

Babam geldi. Yok ya ne zahmet edecek? Sabiş'in babası geldi.

General olur kendisi.

CANIM EKREM AMCAM!

"Özün bana ne olduğunu anlat yavrum." Dedi bana. Boğazımı temizledim ve başladım anlatmaya. "Şimdi şöyleki ben partiye gidince o beyinsiz arkadaş beni çok yanlış anlamış. Mutfakta yalnızken bana saldırmaya kalkıştı lakin kaçtım. Sonra aklıma canım abimin bana bir çakı vermiş olduğu geldi hiç düşünmeden çektim çakıyı. Sonra baktım, tabir-i caizse, yavşaklığa devam etti ben de iki bacağının arasına sağlam bir tekme attım." Bunu söylediğim an herkes şok olmuştu. "Sonra Tuğkan ile karşılaştım ona durumu anlatınca öfkesine yenik düşü hassas bu konularda çünkü. Sonuç olarak da buradayız muhterem Ekrem amcacığım." Kimseden de mi çıt çıkmaz mübarek.

Ekrem amca polislere döndü. "Tuğkan, Özün, Selçuk ve Sabiha'yı nezarete atın. Selçuk için bir dava süreci başlayacak zaten." La ben kendimi savunmak dışında ne yaaptım?

Yaktın beni Ekrem amca.

***

Bölümsüz kalmanıza gönlüm el vermedi.

Ödev yaparken arada hemen bunu yazdım.

Uzun olacak dedim de ama olmadı.

Kendinize iyi bakın, Allah'a emanet olun bacılar kardeşler.