Emir Tuna 'dan

"Ne diyorsunuz Kızım siz? Yani benim kardeşime bunu yapan o Mal mı? Ben şimdi onu hastanelik etmezmiyim!?"

"Emir abi sakin ol Ece anlayacak."

Elim ayağım balı ve az önce kardeşime bunu yapanın aslında baran salağı olduğunu bilen sadece üç kişi var. Kız kardeşim uyanınca ona yapacağımı biliyorum ben.

Hatta şimdi mi yapsam? Ece 'm i de alayım sonuçta kız iyi dövüşüyor . Baran ı şimdilik yaşatacaktım . Çünkü kız kardeşimin ona ne yapacağını görmeliydi.

O gün Zeynep in ne yaptığını , konuştuğu her şeyi duydum. Ama maalesef ki kardeşim bayılmadan önce onu Yusuf ile gelecek sandığım için son süratle kolej e gittim.

Kızlar anlamasın diye

"Ya ben bir Ece ye bakayım iyi değildir siz Zeyno nun başından ayrılmayın. "

Esma başını salladı

"Tamam. Emir abi Zeynep bizde güvende sonuçta arkadaşımız yani birde hastanedeyiz."

Başımı sallayarak Ece'nin olduğu yere yani 440 numaralı odaya girdim. İçeride değildi ama yinede seslendim .

"Ece?"

Banyodan bir ses geldi

"Banyodayım. Bir şey mi oldu?"

Bir şey olmuştu. Ama söylemek ile söylememek arasında kalmıştım. Söyleyecektim

"Sen çıkınca konuşalım"

"Tamam ama önemli değil. Dimi?"

Cevap vermeden dışarı çıktım . Kapının önünde beklemeye başlamıştım.

Bir kaç dakika sonra içeriden

"Gelebilirsin"

diye bir ses gelince içeriye girdim ve

"Sakın soru sorma ve beni dinle."

Kafasını salladı.

Olayı anlattıktan sonra sinirden küplere binmişti. Birden bana bakıp bağırmaya başladı.

"TAMAM NE İLE ÖLDÜRECEKSEK ÖLDÜRELİM AMA NOLUR KAFASINA SIKALIM SONRA ÖLMEZSE BERABER ÜSTÜNDE ZIPLARIZ ."

diyip kahkaha attı. Ben gülmemek için kendimi zor tutuyordum . Konuşmaya girdim

"Sakin ol kraliçe biz onu öldürme şerefini Zeynoya bırakalım . Tabi o seni yanına alacak ve beraber öldüreceksiniz. Bende bunu büyük bir keyifle izleyeceğim."

Biraz daha konuşmadan sonra yola çıktık.