Kimilerine göre yaşamak eğlence, kimilerine göre heyecan, kimilerine göre şehvet, kimilerine göre ise bunların hiçbiri, zaten hiçbiri yoksa yarımsındır.

Ben yarım doğmadım ama yarım ölücektim.

Sanki bu aralar hayatın ipleri benim elimde değilmiş gibi. Ki zaten ne zaman elimde oldu ki?

O korkunç sahne.... Gözümün önünden asla gitmiyordu, gözyaşlarımın aksine.

O sahne de en korkunç olanı da benim olmayan tepkim di. Ben hiç birşey yapmamıştım, ağlamamıştım bile en basitinden. Gerçi bu basit dediğim şeyin artık benim hayatım da bir yeri yoktu. Ağlamak içindekileri dışa vurmak demekti. Peki ben içimdekilerini kime dışa vurucaktım ki? Beni intikam için hazırlayan amcama mı? Yoksa yetim kaldığım için bana acıyan bakışlara mı?

Benim ruhum yetim kalmıştı ve ben o an bitmiştim. Onların üzerin de kan vardı belki ama benim kalbim kanıyordu o an. Onlar yerde gözleri kapalı yatıyordu belki ama benim kalbim gözlerini kapatmıştı. Ben o zaman büyümemiştim, tekrar varolmuştum ve dünyaya yeni bir Nafya gelmişti ama bu Nafya küçüklüğüm hariç kimsenin tanımadığı bir Nafya'ydı.

Gözler bu sefer buruk bir şekilde gülümseyen Aker'in üzerindeydi. Gülümseme denen şeyden anlazdım, saçmaydı, bu hayatta seni güldürebilecek ne kadar güzel birşey olmuş olabilir ki...

Desen şaşkınlıkla ilk başta Aker'e sonra önünde ki ondan da daha şaşkın olan yaşlı adama döndü . Kaşlarını çattıktan sonra bana baktı.

Yaka hepsinden daha da şoktu.

Den ise yerinde dona kalmıştı. Şuan bu saniyeler içinde yemek yememe rekoru kırmıştı.

"Sen... Sen ne diyorsun? " Dedi Desen sessizliği bozarak. "Aker bu ne diyor?! " Aker'e döndü, işaret parmağıyla beni göstererek. Hepimize uzunca baktı dehşetle. "Bu şaka desenize! " Eliyle sertçe saçının bir tutamını çekerek arkaya attı.

Aker artık gülümsemeyen bir ifadeyle bana bakıyordu, ben ise ona. Ne oldu planını suya mı düşürdüm katilin?! İşte böyle öküz gibi suratıma bakarsın!

Ona doğru ilerledim, ortamdan ayrı kalarak. Küçümser bir bakış attım ve bu ona olan en gerçekçi bakışımdı. "Ve dediğim gibi sen hayatımda gördüğüm en can-" Sözümü kesmek için tek bir cümle yetti ve arkamı dönme me sebep oldu şaşkınlıkla.

"Baba... "

Uzun zamandır duymadığım bir sözcüktü.

Şaşırmayı bilmeyen ben neye şaşırmıştım? Uzun zaman sonra denilen kelimeye mi yoksa....

Ne oluyordu?! Beynim sanki durmuş gibiydi! Ben bir oyundaydım! Bu başından beri bir oyundu! Ve ben bu oyuna gelmiştim.

Hepsinin yüzüne şüpheyle baktım.

Den benim yüzümü izleyerek kısa ara verdiği patlamış mısırına geri döndü.

Yaka ise bana bakmıyordu bile.

Aker ise Desen'in baba dediği kişisine çatık kaşlarla sarılmasını izliyordu.

"Sikim.. " Yaka tükürür gibi küfür ettikten sonra olduğu yerden ayrıldı ve sinirle yürümeye başladı.

" Baba... " Desen ağlayarak babası olan kişiye sarılıyordu. "Seni çok özledim " Dedi daha çok sarılarak. Adamın yüzüne baktığım da çatık kaşlıydı. Muhtemelen benim dediğim şeyden ötürü böyle bakıyordu. Desen'in sarılmasına ilk başta karşılık vermese de en sonda bir eliyle kızının kolunu tutup, diğer eliyle beline sıkıca sarıldı.

Yaka yavaşladıktan sonra yerinde durdu aniden. Boynunu çıtlatıktan sonra hızlı adımlarla Desen ve babasının olduğu yere doğru ilerledi.

Ne oluyordu?! Ne yapacağını az çok anlayarak engel olmak için ileri atılacaktım ki Den kolundan tutarak beni geri çekti, ona döndüğümde gözlerini yumarak karışmamam gerektiğini ifade etti .

Yaka eli kızının belinde olan adamın o elini çektiği gibi sertçe savurdu. Desen aniden çığlık attı. Aker , Yaka'nın yaptıklarını kabullenmiş gibi Desen'i tuttu.

İki, üç ,dört .... On sekiz demeden art arda durmadan yere yatırdığı adamı yumrukladı.

"Aker! " Dedi Desen ağlayarak Aker'in kollarında birşey yapması için. Aker'den beklediği tepki gelemeyince Yaka'ya döndü. "Yaka!" Dedi hıçkırarak ama tam tersine Yaka hıçkırıkları duydukça daha da sertleşiyordu. " Yaka! Neden yapıyorsun?! " Artık gittikçe dayanamayıp, yere çöküp ağlayan Desen.

Yaka ayağa kalkıp sert tekmesini savurduktan sonra Desen'in sözleriyle ona sertçe döndü ve hiç beklemediğim şeyler söyledi "Çünkü bu oruspu çocuğu senin gibi güzelim kızı pis bir şekilde severek onu bize sattı! " İşaret parmağıyla kan içinde zar zor gözlerini açık tutan adamı göstererek. Pis kelimesini ağır bir şekilde vurgulamıştı.

Desen'in hıçkırıkları susmuştu ve en iyi bildiğim şeyi yapmıştı, tepkisiz kalarak öylece bakakalmıştı aslında bu olay tam anlamıyla dona kalmaktı.

Aker sessizce Desen'in önünden ayrıldı ve bana döndü. Bakışlarıyla vermek istediği mesaj belliydi.

Dona kalmaktan çıkıp bu sefer acı içinde sessizce ağlamaya başladı Desen . Sanki aklına birşeyler yeni dank etmiş gibi. Böyledir zaten hayat bildiğimiz düşünceler canımızı acıtana kadar onu sustururuz taki bizi öldürene kadar.

Herşeyi anlamıştım. Olayı tamamen ben yanlış anlamıştım ama yanlış anlamam bile birşeylere vesile olmuştu.

Neden daha öncede söylemediklerini de anlamıştım çünkü cesaretin ipini ben gevşettim, açmakta Yaka'ya kaldı. Belkide bu sözleri bu katile söylemeseydim katil Yaka'nın yaptığı davranışa karşı çıkıcaktı. Yaka'da bunu fırsat bilerek gerekeni yaptı, Yaka sandığımdan daha akıllıydı yada daha fırsatçı...

"Yalan! Yalan! " Diyerek yerinde sürüklenmeye başladı Desen, Aker onu zar zır zapt etmeye çalışıyordu. Ama Desen öyle bir çırpınıyordu ki zapt etmek zordu, tam Den'de yardıma gidecekken Desen, Aker hızla itip, babasının üzerinde ki yumruklarına devam eden Yaka'nın yumruk olan elini sertçe tuttu.

Aker aslında Desen'i tutabilirdi ama o bırakmayı tercih etmişti.

Yaka yumruğunun üzerinde olan titreyen ele baktı. Desen bırakması için gözleriyle yalvarıyordu.

Yaka birşey yapmamız için bize yandan baktı ama biz sadece izliyorduk. Yerde olan adam ise bırakmasını ümit ederek Yaka'ya bakıyordu.

Yaka yavaş ama bir o kadar sertçe yumruğunun üzerinde ki eli çekti.

Desen pes etmişçesine sinirden titreyen göz kapaklarını kapattı.

Yaka'nın yumrukları öncekine göre daha hafiflemişti.

Desen bitkin bir şekilde ayağa kalktı, bu son on beş dakika içerisinde on yaş yaşlanmış gibiydi.

Hepimize acıyarak bakıp sırıttı "Kıskançkar" Dedi kısık bir sesle ama bu acınarak söylenen sessiz söz Yaka'nın yüksek yumruklarının durmasını sağladı. "Kıskançsınız! Hiçbirinizin ailesi olmadığı için kıskaçlığınızdan bunu yapıyorsunuz! Neden çünkü ben babam tarafından seviliyorum! Neden çünkü her ay bir kerede olsa beni görmeye geliyor! " İşaret parmağıyla hepimizi gösterdi "Ama siz.... Size diyecek bir kelime yok ki" Devam etti alay edercesine " Siz böyle zavallısınız işte " Bu sefer o parmak sadece yerde yatan adamı tutan Yaka'yı gösteriyordu . " Kızını seven adamı dövecek kadar! " Yaka alay edercesine kaşlarını kaldırdı. Desen ona döndüğün de ise kahkaha attı. Adamın korkudan kaçmayacağına emin olarak ayağa kalkmıştı ama ben o kadar emin değildim ve hızla tam kalkacak olan adamın pis omuzlarından tiksinerek tutup geri yatırdım, belimde ki kılıcı tutup, kıpırdamasın diye boğazına yakınlaştırdım.

Aker onca olayın en dikkat çekmeyen bölümü olan beni, sırıtarak izliyordu. Sırıtmasının hesabını sonra sorardım.

"Şuan o adamın gözünde nasılsın biliyormusun? " Dedi Yaka kısık bir sesle Desen'e yaklaşarak. Desen sadece ona bakıyordu " Bir avsın, bir kaynaksın, bir kazançsın, bir miktarsın " Devam etti yüzünü buruşturarak " Ama en önemlisi nesin biliyormusun? " Dedi bir adım daha yaklaşarak. Aralarında gözle görülmeyecek bir mesafe vardı. " Bir hiçsin " Dedi tükürür gibi. Tam bu laftan sonra cevap Desen'den hiç gecikmeden Yaka'nın yanağında sert bir tokatla patladı. Yaka'nın yüzü hafif sağa kaymıştı ve saçı önüne doğru gelmişti. Alaycı sırıtmasına devam ederek tokat atılan yanağını parmak uçlarıyla dokundu " Sertti ama beni durduracak kadar değil " Dedi ve hızla eve doğru ilerledi. Desen ise sinirle soluyup, bahçenin sonuna doğru ilerledi. Den ise bir Desen'in arkasından bir Yaka'nın arkasından bakarak kimin yanına gideceğini seçemiyordu. En sonda eve doğru ilerledi.

Yaka'nın yanına gideceğini düşünmüştüm ki " Yemeğin yanına gitti " Dedi Aker gülerek.

Sertçe ona döndüm " Herkes burada neyin derdindeyken sen neye gülüyorsun? " Dedim. Hesap sorma zamanıydı.

"Bakıyorum da " Dedi benim olduğum pozisyonu baştan aşağı izleyerek " Sen iyice koruma olmuşsun ha " Dedi sırıtmaya devam ederek.

Kendime ve olduğum pozisyona baktığım an kalktım. Onları ciddi ciddi koruma içgüdüsüyle mi adamı tutmuştum? Tabiki de hayır ben sadece rol yapıyordum...

" Ben sadece işimi yapıyorum " Dedim rolüme ayak uydurarak.

Bana bir adım yakınlaştı. Zaten aramızda fazla mesafe yoktu . Eğilerek "Senin işin işte bu " Dedi yerde ki adamı göstererek " Bana hesap sormak değil " Kibirli sesi sinirimi bozuyordu. Bir adım daha yakınlaştı ve derin bir nefes verdi, nefesi dudağıma çarptı. Birden kolumu sertçe tuttu. Ne olduğunu anlamadan ona baktım " Bir dahaki ne birine suç atıcaksan yüz kez düşün derim " Dedi dişlerini sıkarak. "Çünkü bu hayatta en nefret ettiğim şey budur " Gözlerimin içine bakıp sertçe kolumu bıraktı.

Onun gibi birinden herşey bekleneceği için böyle yapmıştım.

Beni idam etmesi gerekiyordu çünkü başlarına asılsız bir iftira da bulundum ama tek yaptığı şey beni uyarmaktı.

Hayat ne ilginç eğer annemin ve babamın katili olmasaydı onun gerçekten iyi biri olucağını düşünücektim.

Sen her türlü pisliksin. Desen'i o adamdan kurtarmış olabilirsin ama bu benim zerre umrumda değil, sen benim hayatımı mahvettin ve şimdi de böyle biri olmamı çekeceksin.

Eğer beni idam etmeye kalksaydın, zararlı da sen çıkardın çünkü benim idam ediliyor oluşum anca senin ölümünü yakınlaştırırdı.