m

“Yaman.”

“Efendim?”

“Sence ben hayvan olsaydım hangi hayvan olurdum?”

Gülerek cevap verdi Yaman. “Kuzu.”

“Ne? Ne alaka?”

“Çok alaka.” göz devirerek telefonuna döndü Ada. Şuan İstanbuldan Bursaya gidiyorlardı.

“Peki renk olsaydım?”

“Mavi ve Lila.” Gözleriyle onayladı.

“Bence sen hayvan olsaydın kelebek olurdun. Renktee lacivert.” kendi fikrini de belirtti Ada.

“Kelebek mi?”

“Hıhı.” aklına başka soru gelmiyordu. “Müzik dinleyelim mi?”

Radyo'yu açtı Ada. Gelen ilk şarkı türkçe poptu. Şarkıya bağıra bağıra eşlik etti Ada. Şarkı bitti başka şarkı başladı. Yaman duyduğu melodiyle yutkundu. Şarkı geçmişe götürmüştü onu.

‘Uykusuz gecelerin sabahını bana sor.’

Babası evlatlıktan reddetmişti. Sokakta yatıp iki lokma ekmek için türlü türlü işlerde çalışmıştı.

‘Yarım kalan aşkımın acısını bana sor.’

Sevdiği kadın iftira atmıştı. Dostum dediği adam ölesiye dövmüştü.

‘Uykusuz gecelerin sabahını bana sor.’

Bütün herkes sırtını dönmüştü.

‘Yarım kalan aşkımın acısını bana sor.’

Sevdiği kadın en yakın arkadaşı ile aldatmıştı.

‘Bana sor yalnızlığı, ayrılığı bana sor.’

Yıllarca toparlanmaya çalıştı. İnsanlara tekrar güvenmek istedi. Ama olmadı bütün insanlar aynı şeyi yaptı.

‘Mutluluğu bilirsin, mutsuzluğu bana sor.’

En güvendiklerinin bıçağını taşıyordu sırtında. Babası, kardeşi, dostu, sevgilisi, baba yerine koyduğu ve daha nicesi. Mutluluğunu elinden alanların mutsuzluğu olmaya gidiyordu.