Son bölüme hoş geldin yüreği güzel kızım💖

Boş bir sokağa doğru girip motoruna yanaştı ve kaskını takmaya çalıştı ama ben onu engelledim, bu halde motora asla binemezdi... "Dur bu halde asla motor kullanamazsın." başını hafifçe eğip elinde tuttuğu motor kaskını inceliyordu. Sonra elinde ki kaskı tutup bir kenara bıraktım ve "Lütfen Poyraz şimdi kullanamazsın" diye yalvardım... O ise eliyle kolumu iterek öfkeli bakışlarını üzerime dikti. "Çekil yolumdan." artık bende öfkelenmiştim. İçip içip iyi davranıyorken onun iyiliğini istediğimde kötüleşmesi hoşuma gitmiyordu! Hemen kolunu tutup motorun üstüne oturdum ve gözlerimi üzerine diktim "İnmiyorum, gidemezsin bir yere." diyerek onu izledim, tepkisiz, soğuk ve umursamazdı... Bir kaç saniye gözlerime baktıktan sonra ellerini motora koyup önümde dağ gibi dikildi ve dudaklarıma bakarak konuşmaya başladı. "Gitmemi istemiyor musun?" yutkunduğumu hissederken onun beni ele geçirmesine izin vermemem gerektiğini anlıyordum... "Hayır, git ama bu halde motora binmeni istemiyorum." bu kez de dudaklarını ıslatarak başını hafifçe büktü ve bana iyice yakınlaştı... "Emin ol bu halimle böylesine benimle ilgilenmen de hiç iyi değil." ne demek istediği apaçık belliydi ama yinede bunu anladığımı belli etmemeliydim "Ne demek istiyorsun?" yorgun bakışları dudaklarımdayken yeniden konuştu "Şuan sadece benimlesin, benim kollarımın arasındasın korkmuyor musun?" o an ki ruh halimi ele geçirmişti... Ve dudaklarımdan bu sözler döküldü. "Senin kollarının arasındayken korkmuyorum..." bu sözlerim Poyraz'ı şaşırtmıştı. Bunları duymayı beklemiyordu... Bu kez bana iyice yaklaşarak dudaklarımızın arasında yalnızca üç santim kalmasını sağladı ve benim içim titrerken güçlükle konuşmaya başladım. "Sana güvenemiyorum Poyraz..." bu dediğim karşısında bir saniye durup gözlerime odaklandı ve kendini öfkeyle geri çekti. "İn motordan!" diye emretti. Bende "İnemem Poyraz!" diye karşı çıktım ona. Ama oldukça kararlıydı... Yüzünde ki sert ifade her şeyi açıklıyordu... "Güvenme bana Sanem, in motordan elimden bir kaza çıkacak!" bu kez bende öfkeli bakışlarımı üzerine diktim "İnmeyeceğim, sıkıysa indir!" kalın ve kısık bir ses tonu eşlik etti öfkesine "Güvenemeyeceğin şeyler yaparak indiririm Sanem zorlama!" dedi ve bu kez kendi isteğimle motordan inerek bir tokat attım ona. Hak etmişti... "İşte bu yüzden güvenmiyorum anladın mı, senin bu pisliklerin yüzünden, beni istemediğim şeyleri zorla yapmakla tehdit etmen yüzünden!" hafifçe savrulan başı öylece kalırken etrafımızı saran Volkan, Taylan, Kerem ve Barış'ta bizi izlemeye başladı. En son gözlerimi hepsinin üzerinde gezdirirken sert bir ifadeyle devam ettim. "Sahip çıkın şuna sarhoş, motor kullanmasın." diyerek Poyraz'a acınası bir halde bakarak oradan uzaklaştım. Ağlamak istiyordum evet göz yaşı dökmek, bağırıp isyan etmek istiyordum... Kafamda tonlarca düşünce var ve hepsi de beni tehdit ediyor. Ben şimdi bu olanları Poyraz'a nasıl açıklayacağım... Açıklarsam da nasıl bir tepkiyle karşılaşacağım... Bu kez kesinlikle beni öldürür yaşatmaz gibi geliyor! Allahım ben ne yapacağım... Eve doğru yol aldığım sürede telefonumun çalan sesi aklımda ki tüm düşüncelerimi alıp götürdü ve sadece ekranda ki o yazı canlandı beynimde. "Akın." hemen açtığımda sesi soğuktu "Sanem, yarın motor yarışı yaptığımız araziye gel büyük bir parti olacak ve para kazanacağız seninde gelmen lazım." kaşlarımı çatarak sıkıntıyla nefes verdim. "Ben neden geliyorum banane sizin partinizden, paranızdan." Akın'ın sinirlendiği telefonun ucundan kalım ve emir verici sesinden anlaşılıyordu. "O para sayesinde Poyraz'ın işleri yolunda gidecek aptal!"anlamsızca duruyordum sokağın ortasında ve hiçbir anlamda veremiyordum Akın'ın bu sözlerine. Çünkü Akın neden Poyraz'ın yararına bir para kazansın ki?! "Sana güvenmiyorum Akın, Poyraz'ın yararına olacak bir işe asla girmezsin sen." dediğim sırada bir kahkaha savurdu ve devam etti "Bunu öğrenmek için oraya gelmen gerekiyor buzlar kraliçesi, şimdi beni daha fazla öfkelendirmeden kabul et ve kapa telefonu!" sesi oldukça kararlı ve netti. Son çare olarak istemeyerekte olsa "Kabul." dedim ve kapattım telefonu... Oflayarak yoluma devam etmek için arkamı döndüğümde karşımda duran Kerem'le göz göze gelince yüreğim ağIma geldi ve tüylerim diken diken oldu. Kesin her şeyi duymuştu ve hemen Poyraz'a söyleyecekti. Allah kahretsin! Hiçbir kelime dahi söylemeden öylece Kerem'i izledim. O da bir kaç saniye boyunca beni izleyerek sessizliği bozmak üzere dudaklarını araladı ve kısık bir ses tonu eşlik etti kelimelerine... "Sen Akın'la işbirliği mi yapıyorsun Sanem?" diye sorgulayarak yavaş adımlarla ilerlemeyi sürdürdü ve tam önümde durdu. Başımı kaldırıp korkuyla yüzüne baktığımda kaşları çatık ve yüz hatları gergindi... "H-hayır öyle değil..." diyebildim sadece. O ise ondan korktuğumu anladığı için baya rahat konuşuyordu benimle. "O zaman Akın'la ne parasından bahsediyorsunuz?" sıkıntılı bir nefes vererek ellerimi saçlarımın arasından geçirdim ve "Bak Kerem Poyraz'a zarar verecek hiçbir işe girmedim sadece..." dedim ve sustum diyemedim... Fakat Kerem cümlemi tamamladı. "Sadece tehdit ediliyorsun ve nasıl hareket edeceğini bilmiyorsun, aksi bir harekette bulunursanda Poyraz'ın sana vereceği zarardan korkuyorsun." ağzım açık kalmıştı. Kerem nasıl da anlamıştı hemen tüm hissettiklerimi, düşündüklerimi... Ben yine hiçbir söz diyemezken Kerem bakışlarını etrafta gezdirerek her şeyi anlamış olmanın verdiği bir gurur edasıyla devam etti "Bak Sanem, Akın'dan korkuyorsun biliyorum Poyraz'dan da ama Poyraz'a güveniyorsun da. Hem korkuyor hem güveniyorsun... Kızlar konusunda Poyraz iğrenç bir insandır biliyorsun, biliyorum ama onun sana zarar vereceğini düşünmüyorum ha diyelim ki öfkeden gözü döndü o zaman gerçekten kork ondan. O zaman gerçekten kaçacak bir delik ara, ama Poyraz'ın halini görüyorum... Neyse daha fazla uzatmayacağım Akın'ın Kenan Amca ile çalıştığını ve Poyraz'ın kardeşini kaçırdıklarını biliyorum." yeniden bir şok geçirerek donup kalmıştım. Demek Kerem de biliyordu ama nasıl? "S-sen nereden biliyorsun?" başını sıkıntıyla yere eğerken bir of çekerek yeniden bakışları gözlerimi buldu ve istemsizce konuştu bu kez "Kenan Amca zamanında benden istemişti o görevi, ben Poyraz'a ihanet etmek dediğimde ise beni bir güzel adamlarıyla halletti ve daha sonra Akın'ı görevlendirdi." ellerimi şaşkınlıkla birlikte ağzıma götürerek ağlamaya başladım. Ve o an kendimi tutamayarak Kerem'e sımsıkı sarıldım... Bunu neden yaptığımı soracak olursanız cidden bilmiyorum o an içimden geldi ve yaptım çünkü çok üzüldüm onun o durumuna. O da bu yaptığım hareket karşısında öylece durdu, sonra yavaş yavaş ellerini belime götürdü ve ona sarılmama izin verdi. Arkadan "Kerem!" diye seslenen biri karşısında ikimizde geri çekilerek sesin geldiği yöne odaklandık ve Poyraz'ı görüp kendimizi düzeltmeye çalıştık. Poyraz çatık kaşları ve yapılı vücuduyla ağır ağır bize doğru geldi, ateşle yanan gözleri Kerem'e alev püskürtürken bana baktığında içimi yaktı. "Ne yapıyorsunuz?!" diye sordu öfkeyle. Kerem ise gayet rahat bir tavırla "Hiç ağlıyordu teselli ettim" dedi. Bu sözleri Poyraz'ı iyice kızdıracaktı, Kerem'e doğru "Ne dedin sen.." dercesind bakışlar atarken bu kez Poyraz, Kereme doğru bir kafa attı ve Kerem yere doğru yığıldı... Bizi görünce koşarak gelen Volkan'da araya girerek Poyraz'ı Kerem'den uzaklaştırdı. "Kendinize gelin ne yapıyorsunuz lan siz!" diye haykırdı yolun ortasında. Bense gayet kendimden emin bir ifadeyle Poyraz'a küçümseyerek bakmaya devam ettim. "Sadece bana değil kardeşlerine de zarar veriyorsun acınası bir durumdasın Poyraz Demiroğlu." dediğim sırada ellerini yumruk yapmış bana doğru gelirken Volkan Poyraz' ı tuttu. Ama bizim ki durur mu hemen bağırmaya başladı. "Bana siz zarar verdiriyorsunuz beni sinirlendirme Sanem, böyle devam edersen bambaşka bir Poyraz'la karşılaşacaksın kendine gel!"

Değerli okurlarım. Yazdığım bu roman buraya kadar... Yani burada tabii ki sona ermiyor fakat bu bölümden sonra daha ilerletmedim hikayeyi. Tabii bu demek değil ki asla yazmayacağım! Yazacağım devam edeceğiz ama ne sıklıkla olur bilmiyorum... Bana bölüm istedikçe talep edebilirsiniz her zaman buradayım unutmayın💖