Her yer çok karanlık sesler çığlıklara haykırışa dünüşüyor ama bu ses nefes alışımı bile sıklaştırdı "yalnız kalıcaksın felaketler seni bulucak benim gibi olucaksın" dedi sonra bir el ağzımı kapattı bu sefer nefes alamadım çırpındım çırpındıkça daha çok baskı uyguluyordu ondan kurtulamıyordum "benim gibi" dedi hayır diye bağırmak istiyordum ama olmuyordu

Nefes nefese uyandığım da elimi kalbimin üzerine koydum kabusun etkisi hala üstümdeydi

*

Soğuk bir duştan çıktıktan sonra kahvaltı ediyorduk ve ben hala kabusun etkisindeydim düşünüyordum ben yalnız kalamazdım bu imkansızdı olmamalıydı

Bakışlarım babama kaydı küçük kardeşime yemeğine vermeye çalışıyordu "hadi mine sen yemezsen büyüyemezsin ki" dedi babam, dudaklarım da acılı bir gülüş oluştu

Bu sefer bakışlarım abime kaydı başı telefondaydı ve yüzü gülüyordu büyük ihtimalle derya ile konuşuyordu yani namı diğer sevgilisiyle. Cenk saygın bütün erkeklerin idolü, kızların hepsi peşinde koşturuyor ama abim gerçek aşkın peşinde

Bakışlarım en son anneme kaydı ve yüzümde silik ve acılı bir tebessüm oluştu annem hem dizi seyrediyor hem de kahvaltısını ediyordu bakışlarım annem de çok durmuş olacak ki bakışlarını bana çevirdi en son annem dayanamayarak "noldu cansu, neden öyle bakıyorsun" dedi, ne kadar da soğuk dile getiriyordu "dalmışım" dedim bende sakince sadece başını sallamakla yetindi 'annene haksızlık yapmıyormusun sence de cansu' evet iç sesim yalnızların en yakın dostu güvendikleri iç sesleri olurdu benim de öyle 'hayır iç ses biz değil o bize haksızlık yapıyor' dedim 'ya sen yanlış anlıyorsan cansu' dedi bu sefer iç ses 'konu tartışmaya kapalı iç ses'

*

Bu gün geç kalktığım için kahvaltıdan aceleyle kalkıp hazırlandım ve koşar adımlarla okula doğru gittim ayakkabı bağcıklarımı bağlamayı unuttuğum için de bir iki kez bacığın üstüne basıp tökezlemiştim ki son anda yere düşmekten kurtulmuştum

Okulun bahçesine girdiğimde nefes nefese elimi dizlerime koyup kendime biraz dinlenmek için süre tanıdım. Arkamdan ayak sesleri duyunca irkilip arkama doğru baktım ve bir çocuğun koşarak okula doğru gittiğini gördüm elinde mavi bir dosya vardı acelesi olduğuda belliydi ayakkabı bağcıklarını bile bağlamamıştı 'bu bana birini hatırlattı' diye yine konuştu iç sesim 'sus bir iç ses ya' çocuk iki adım attığı an ayakkabı bacığına basıp yere düştü dudağından 'siktir' dediğini duymuştum

'aptal çocuk karizması yerle bir oldu yardım etmiceksin dimi cansu' diye yine konuştu iç sesim 'malesef yardım edicem iç ses malesef' diyerek çocuğa koşup yere saçılmış kağıtları toplamaya başladım. Kağıtların hepsinden resim çiziliydi baya iyiydi. Bir yandan da çocuğa bakıyordum çocuğun sarı saçları vardı gözleri ise mavi renktedi teni ise zıt bir şekilde hafif esmerdi 'sarışın çocuğa bakmayı kesermisn cansu' dedi iç sesim 'malesef haklısın iç ses bakmayı bırakmalıyım' dedim 'vaybe ilk defa hak verdin iç sesine cansu' dedi gözümü devirmemek için kendimi zor tuttum

Kağıtları alıp ayağa kalktım ve benimle beraber sarışın çocukta kalktı şaşırmıştı ama şaşkınlığını belli etmemeye çalışıyordu. Kağıtları sarışın çocuğa uzattım, alırken "teşekkür ederim, ama şimdi acelem varda hemen gitmeliyim" diyerek koşar adımlarla gitti arkasından "önemli değil" diye bağırdım ama duymamışa benziyordu

*

Okuldan sonra kafeye gelip tek başıma oturmuştum ve gördüğüm kabusu düşünüyordum o kadar dalmıştım ki okuldaki sarışın çocuk bana iki kere seslenmiş hoş bakmadıysamda çok normal çünkü adımı bilmiyordu "Hey, ben o okulda yardım ettiğin çocuk" dedi gülümsüyerek ve devam etti "ben kutay yardım ettiğin için tekrardan teşekkür ederim" dedi, ve tam karşıma oturdu ve elini uzattı bende gülümseyerek elini sıkıp "bende cansu ve önemli değil" dedim