Sadece bakabildim arasa babamın ölmesine üzülmüş müydüm bilmiyordum bence hayırdı ama içimi garip bir his kaplamıştı bir yakınımı kaybetmenin verdiği garip bir his ailem konusunda daha çok şüphe etmeye başladım annem de abimin başına bir şey gelmişti ve ben bunu nasıl öğrenecektim 3-4 aydır böyle olmazdı ve babamın bugün ölü bulunması bir şeyler olduğunu özellikle ters giden bir şeyler olduğunu kanıtlamıştı aklıma bir şey geliyordu ama ne ailem yoksa düşüncesi bile kötüydü ne yapacaktım ben aklım çok karışıktı bir şekilde bu oyunun içinden çıkmam gerekti yoksa ailem in başına bir şey mi gelmişti ve benim haberim yoktu ama nasıl olur bu ailem iyi miydi yalnızlar mıydı beraberler miydi neler oluyor neler bitiyordu bunların hepsinin Bir Rüya olmasını diledim aileme umarım bir şey olmamıştı ama artık %100 emindim ailem babamın tutsağı olmuştu önemli bir işleri yoktu ve ben bunu anlamadım babam öldüyse aileme ne olmuştu ne olacaktı hiçbir şey anlayamadım kafam karıştı her yerim dondu artık emindim ailemin sağ olmadığına gözlerim dolmuştu gözlerimi hiç açmamayı denedim kapattım gözlerimi açtım bunlar bir rüya değildi ailem artık sağ değildi bunu nereden bildiğimi ben de bilmiyordum ama sağ olmalarını bir ihtimal de yoktu onlara bir şey olduysa birkaç saat sonra zaten magazin programları öterdi kendi ailemden bile haberim yoktu ağlamak istedim aileme olanları anlamıştım ve magazin de çıktı ailem öldürülmüştü beynimden vurulmuşa döndüm o an o kadar yüksek sesli bir çığlık attım ki

ANNE....... " Çığlığım o kadar acı dolu bir çığlıktı ki sanki içinde bütün biriken acının çığlığı nefes bile almak istemedim"

Almina Almina bak bana iyiyimisin" diyordu Aras beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama işe yaramayacaktı ben kavuştuğum ailemi tekrar kaybetmiştim bu da belki benim kaderimdi "

O kadar çok hızlı ağlıyordum ki bir süre sonra nefes alamadım ağlamama gittikçe şiddetleniyordu durmayacak bir yelken gibi kalbim acıyordu içim sızlıyordu ne yapacaktım ben bu olanların hepsi bir keşke rüyadan ibaret olsaydı ağlamak istiyorum ama öyle bir ağlama değil ağlamam gözlerimin kurumasıyla durdu ama ben ağlamak istiyordum hala hıçkırıyordum içimdeki o küçük kız çocuğu artık ölmüştü abim de gitmişti canım abim de gitmişti son bir kez ona sarılamadım tam bir aptalım her şey benim suçum Aras bir yandan beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama ne kadar çalışsa da durmuyordum duramıyordum kalbim yanıyordu nefes almak bile istemiyordum sürdüğüm maskara akmıştı gözlerimin altı simsiyahtı ellerim titriyordu ağlayalı 3 saat oluyordu gözlerim kan çanağına dönmüştü kelimeler yetmiyordu bunu anlatmaya acıyı tarif etmeye yaşayan anlardı sadece kalbim o kadar çok acıyordu ki bu acıyla nasıl yaşayacaktım ben neler yapacaktım ben daha abimle dünya turu yapacaktık eğlenecektik yastık savaşı yapacaktık onunla hayatımın baharı böyle mi olacaktı benim abim gitmişti canım abim bir yandan da yeni kavuştuğum annem......

~ ertesi gün cenaze günü

Şimdi Kendi ailemi kara toprağa mı verecektim ben Toprak neden bu kadar güzel kokuyormuş şimdi anladım sevdiklerimizi aldığı için yorgundum hem de çok yorgun Aras hala yanımda duruyordu beni ayakta o tutuyordu ayaktaduramıyordum gözlerim kan çanağı gibiydi ailemi gömdüler herkes gittikten sonra hala mezarın başında aras'la ben vardım ikisinin mezarının ortasında kalmıştım ikisinin mezarından da birer avuç toprak alıp kokladım sanki onlar kokuyordu sanki biri abim biri de annem kokuyordu dizlerimin üstüne çöktüm ağlamam daha da şiddetlendi o an Vural abim önümde belirdi

Bana " aptal " dedi tam bana Tokat atacakken önümde bir gölge belirdi bu arasın gölgesiydi vuralın elini tutmuştu havada

Alminaya kalkan eli kırarım " diye kükredi Aras "

Ne dediğini yapmıştı vuralın bana kaldırdığı elini tek hamlede kırmıştı vuraldan acı bir çığlık Yükseldi o an Vuraldan

Selam canlarım bu bölüm nasıl olmuş yorumla

rda buluşalım sınavlarım vardı aktif olamadım özür dilerim 💞