Beni kucağına alıp arabaya bindirdi Aras beni kendi evine getirmişti kalbim duracak gibi ağlıyordum ağlamakta da haklıydım ailemi kaybetmiştim yapacak hiçbir şeyim yoktu yaşamanın sebebi yoktu gibi geldi bana belki Aras olmasaydı ki 5 dakika bile yaşamazdım kendi ailemi ben önemli işleri var sanarken onlar ölüyormuş benim haberim yokmuş kalbimin acısı fazlaydı katlanılmayacak kadar fazla kalbim acıyordu yanıyordu içim buruktu o kadar buruktu ki anlatamam gene kimsesiz kalmıştım ama bu sefer yalandan da olsa yanımda kalan biri yoktu belki böyle kalmak da benim lanetimdi kırılmış bir oyuncak bebek gibiydim parçalara ayrılmış kalbinin üstü parçalanmış bir bebek gibi ağlasam işe yaramayacaktı ailem geri gelmeyecekti ama ben ağlıyordum ağlamak dışı çarem de yoktu.

~ 5 ay sonra

5 ay geçmişti ama sadece zamana ben toparlanamamıştım psikolojik destek almayı bile reddetmiştim gün geçtikçe ölüyordum resmen ara sürekli benimle ilgilenmeye beni mutlu etmeye çalışıyordu ama nafile onu da yıpratıyordum o da benim yüzümden yıpranıyordu özellikle bunu görmek daha çok canımı yakıyordu eski Almina yoktu artık onun yerine ruhsuz biri vardı ben vardım ama ruhum orada yoktu kaybolmuş gibiydim kendi zihnimde aklımın içinde nasıl toparlanacaktım bir insan nasıl ölürmüş biliyor musunuz kalp kırıklığı hayal kırıklığı bunların hepsi bende vardı yaşarken ölmüştüm ben ne acı dimi bir insanın bu duruma düşmesi işte tam da buydu başkası bu duruma düşse onun adına üzülürdüm ama bu duruma ben düşmüştüm benim için üzülebilecek biri var mıydı kendime üzülmek nereye kadardı kendimi üzülsem ne olurdu kimse benim için üzülmedikten sonra bir tek biri vardı aras o tek üzülüyordu benim halime onun dışı üzülen mi vardı benim halime

Ben de onu yıpratıyordum ondan uzaklaşıp gitmem lazımdı biz birbirimize daha doğrusu ben ona iyi gelmiyordum ben gidersem mutlu olurdu belki onun yanında durup onu dertlerimle boğmama gerek yoktu gidecektim bunu ona söylemem gerekti ama nasıl kızacaktı biliyorum ama en azından yıpranmayacaktı belki başka bir yerde başka bir hayatta buluşurduk

Aras sana bir şey söylemem lazım bunu söylerken çok düşündüm ben seni yıpratıyorum benim gitmem lazım yoksa sen yıpranırsın başka bir yerde başka bir hayatta görüşmek üzere " bu notu yazdım ve valizimle evden çıktım"

Doğduğunda bile ağlamayan Aras Çakıllı alminanın gidişinde çocuk gibi ağlamıştı hem de çok.....

Tren garına geldim valizimi yerleştirdim ve kendim için ayrılmış bölmeye geçtim üzgündüm ama yapmak zorundaydım kulaklığımı taktım yolculuk tam tamına 6 saatti 6 saatin 1 saatini tamamlamıştık birden 9 maskeli kişi tarafından trenin önü kesilmişti ön taraflarda olduğum için gayet net görüyordum bunlar kimdi adamlar iri yarı ve kaslı kişilerdi bunlar kimdi ve neden böyle bir şey yapmışlardı onlar trenin içine girdiği zaman içimde bir panik oluştu en uzun boylusu ve kaslı bana gelip beni kucağına aldığında Aras olduğunu anladım bu arastı cidden bu deliliği yapmış mıydı şaka gibiydi ama onunla gitmek istemiyordum kendime yaptığım bu kötülüğü onu da yapamazdım

İMDATTT " diye bağırdım var gücümle çırpınmama rağmen yürüyordu çok güçlüydü karşı koymak imkansızdı o yürürken trenlerin vagonundan akan kanı gördüm açıkçası bu trenden ben dışı kimse sağ çıkamamıştı Aras ve yanındaki maskeli adamlar herkesi sonsuz bir yolculuğa uğurlamıştı ruh hastası mıydı bu benim için cidden bunu mu göze almıştı kendimi daha çok hatalı hissettim kendimi attığım çukura onuda çekmiştim büyük bir arabaya doğru ilerledi araba çok büyüktü içi klimalıydı camlarından arabanın içi gözükmüyordu beni arabaya bindirdi yanıma oturdu ama ellerimi bağladı bana bu kadar mı güvenmiyordu gerçi ben olsam ben de kendime güvenmezdim arabadaki şoför arabayı sürmeye başladı ben kafamı toplamak için rize'ye gidecektim orada bir yazlığımız vardı ama bu arabanın rize'ye gitmediği çok kesildi nereye gidiyordu acaba

Açmısın " dedi Aras"

Hayır anlamında kafamı salladım ama hala açtım

Açsın " dedi Aras bana bakarak"

Beni iyi tanıyordu aç olduğumu direkt anlamıştı sonrasında arabada bulunan küçük dolap gibi bir şey açarak bana oradan kek ve birkaç bisküvit yedirdi ellerim bağlı olduğu için kendimi yemiyordum sonra kafam geriye gitti ve bu yol bitene kadar uyumaya karar verdim

selam canlarım bu bölüm nasıl olmuş yorumlarda buluşalım sizleri seviyorum bu hafta gene fazla bölüm atamam sınavlarım var 💞🧸🧿☕🔮🖤🤍🥳🌹🎀🎂🍄🍡😗🇹🇷🌈🎬🎧🎥🎁🍫🍪🐚🦪💅🏻⭐