Düşüncelerimin tam tersi çıkmıştı ilk defa yanılmak güzel bir duygu gibi geliyordu bana şöyle bir söz vardır ya mum dibine ışık vermez işte benim içimdeki Umut da sadece başkalarına ışık vermişti kendine ışık verememiş içinde hapis olmuş gibiydim illa insanların gerçek bir şeyi anlaması için başına kötü bir şey gelmesi mi gerekti gerekmiş hayatımdaki en iyi tecrübelerimi başıma kötü bir şey geldiğinde anladım ben bazen hayatımıza giren dahil olan kötü kişiler kötü olaylar aslında bunlar bizim ders almamız için girermiş hayatımıza ben bunu anladım insan yaşamadan bilmiyor yaşın önemi yok belki 200 yaşındaki bir adam da üzülmedi sen ağlamadıktan sonra kime dert yanar bunu düşünmek gerekir siz siz olun mum gibi herkese ışık verip kendinize ışık vermeyi unutmayın insanlar kalpleri sayesinde yaşarlar değil mi kalpleri durduğu an insanlar ölür peki ya bir insan yaşarken ölürse ne olur kalbi atıyor ama kalbi çok kırılmış toparlanamıyor bunu düşündüler mi hiç aslında çoğu kişinin işi de bu sadece birkaç siyah toparlanabilirsin ben sana inanıyorum demek ama buradaki fark ne biliyor musun bunu gerçekten inanabilen bir insanın içtenlikle söyler ama genellikle bunu söyleyen insanlar sadece dış bir gülümseme ile söyler yani asla gerçek olmayan duygularla bu yüzden çok önemlidir duyguları iyi anlayıp kavrayabilmek insan bazen yaşarken de ölürmüş onu diriltecek birine ihtiyacı olurmuş işte ben o kişiyi bulmuştum Aras dı bu kişi bu aralar kitap okumayı da çok ihmal etmiştim gerçi benim hayatım kitaplar üzerine kuruluydu dükkanda hep böyleydi çok okurdum sürekli kitap alırdım hayatım olmuştu kitaplar benim nereden hayatım olmuştu ben de bilmiyordum ama gelin size kkitapla nasıl tanıştığımı anlatayım ben 11 yaşındayken 11 değil 12 daha doğrusu ben küçükken zorla bana kitap okutuyorlardı ailem sonra bir gün bir roman gördüm okumak için aldım okuyunca o kadar çok hoşuma gitti ki sonra tekrar tekrar aldım o romanı almamın hikayesi de sanal bir uygulamadan daha önce roman okumuş olmam arasın yanına gittim

Aras " dedim sesim sakindi "

Efendim " dedi"

Dışarıya çıkalım mı sıkıldım " dedim

Benim bebeğim isterde çıkmazmıyız " dedi yanaklarımı sıktırdı"

Ben bebek değillim bikere " dedim "

Bebeksin benim bebeğim " dedi "

Hazırlanmaya çıktım üstüme triko bir kazak altıma İspanyol paça pantolon giydim ve abartısız beyaz bir kürk giydim Arasta siyah ne fazla der ne fazla bol kumaş pantolon ve üstüne siyah gömlek giymişti her zaman ki gibi harikaydı onunla birlikte arabaya binmiştik bir kitapçının önünde durdurdu arabasını ben de içeri soktu yüze yakın kitap aldırdı dışarıda biraz daha dolaşıp eve gittikten sonra kitapları eline aldı ve birden bir odanın kapısını açtı oda ağzına kadar kitap doluydu hayatımda bu kadar mutlu olduğumu hissetmemiştim cidden ondan etkilendikçe etkileniyordum acıma iyi gelmişti acıma tatlı olmuştu daha doğrusu ben resmen bu odada kaybolurdum ağzına kadar kitap doluydu benim boyumu da geçiyordu ya zaten herhangi bir şey geçer de bir 1.65 boyumu arasın bana söylediğine göre toplam 5.393 kitap varmış rakamı duyunca ben de şok oldum aşırı fazlaydı okumak için rastgele elime bir kitap seçtim okuyacakken Aras da oradan bir kitap seçti o kitap okuyor muydu gün geçtikçe beni şaşırtıyordu dur daha bakalım neler vardı kitap okuduktan sonra akşam olduğunu fark ettim yatağıma gidip gözlerimi kapattım derin düşüncelere daldım ben artık mutlu olacaktım değil mi herkesin hak ettiği mutluluğu ben de hak ediyordum en fazla ben bu birazcık egolu olmuştu ama

selam canlarım bu bölüm nasıl olmuş yorumlarla buluş

alım dediğim gibi bu aralar birazcık sık bölüm geliyor çünkü ben sınav haftamda fazla bölüm atamadım yazamadım ama bu aralar çok bölüm atacağıma söz veriyorum sizi 2-3 günlük bir bölümsüz bıraktım kusura bakmayın bölüm yazıyordum