Efeden: bir salı sabahıydı lavinya tarafından su dökülerek uyandırılmıştım gözümü açtım ayaga kalktım lavinya ile güzel bir kahvaltı yaptım sonrasında odama çıkıp üstümü değiştirdim siyah bir pantolon ve beyaz bir gömlek giydim aşağıya indim lavinyayla fedalaşıp evden çıktım arabama bindirdim araba mı her zamanki gibi hızlı sürdüm bir süre sonra babamdan kalan şirkete gittim benim için ayrıltılan odayaya girdim bilgisayarı açtım bu aralar öldürmek için uğraştığım emre Akgün için bir şeyler hazırladım evini iş yerini ailesine kadar buldum onu tam tamına 7 gün sonra öldürücektim akşam 20.00'de eve geldiğimde yerde kanlar olduğunu gördüm lavinya diye seslendiğimde hiçbir şekilde ses gelmedi bu beni korkutmaya başladı içimde bir şüphe uyandı endişeleniyordum

Efe: LAVİNYA! LAVİNYA gene ses yok

Yerdeki kanlar ben de iyice bir korku endişe ve şüphe uyandırıyordu ne olmuş olabilirdi aklıma sürekli kötü düşünceler geliyordu kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum hızlıca evden çıktım her yerde lavinya'yı aramaya başladım hiçbir türlü bulamıyordum lanet olsun hiçbir türlü bulamıyordum en sonunda yardım için uzay ve furkan'ı çağırdım birkaç saat sonra hemen geldiler

Uzay: efe'ye dönerek iyimisin ilk bı sakin ol

Efe: onun nerede olduğunu nasıl olduğunu bilmiyorum ya başına kötü bir şey geldiyse nasıl sakin olabilirim kesin ona bir şey oldu bunu da yapanı bulursam kendi ellerimle öldüreceğim

Lavinyadan: gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerdeydim depogibi bir yerde ellerim bağlıydı burası soğuk ve sessizdi bir süre sonra kapı açıldı içeriye bir kişi geldi korumalardan duyduğum kadarıyla ismi emreydi yanıma yaklaşıp boyununa bıçak dayayıp konuşmaya başladı

Emre: ne kadar güçsüz ve masum bir kız güzelliğine yazık olacak bu sefer seni Efe de kurtaramicak

Lavinyadan: bana attgı Tokat'ın etkisiyle sandalye ile beraber yere düştüm karnıma gelen tekme ile acı dolu bir şekilde inledim art arda karnıma tekme attı ağızımdan kan geliyodu beni yerden kaldırıp kucağına aldı ve yere fırlattı üstüme bir kova su dökmesiyle nefesim kesildi acı dolu çığlıklarım tüm depoyu kaplamıştı kolumu kendine çekti ve jiletle çizik atmaya başladı acıdan gözümden yaşlar geliyordu

Yalvarırım dur... ( Boğuk bir sesle bunu diye bildim )

Emre eline bir demir aldı ateşte ısıtıp karnıma bastı o an çığlık çığlığa bağırdım

Lütfen dur yalvarırım dur lütfen dayanamıyorum artık dur ( daha fazla dayanamayarak bayıldım)

Aradan bir hafta geçmişti Efe lavinya'yı bulamamanın acısıyla her yere saldırıyordu sürekli lavinya'yı bulmaya çalışıyordu lavinya orada her gün şiddete maruz kalıyordu sarı saçları kan olmuştu o bembeyaz vücudu mosmordu efe lavinyayı bulduğunda hemen yanına gidip kucağına aldı anında lavinya'nın kemiklerinden çıt çıt sesi geldi hastaneye gittiklerinde efe lavinyanın uzun bir süre komada kalacağını öğrendiğinde dünyası başına yıkılmıştı lavinya'nın

o görüntüsü aklımdan gitmiyordu sinir krizi geçirmeye başladı eftel ve melis aglıyordu uzay ve furkan efeyi sakinleştirmeye çalışıyordu

Efe: eğer ona bir şey olursa Dünyada tek bir insan bırakmayacağım sonrada onun yanına gideceğim...

Uzay: kötüyü düşünme..

Yazarın anlatımıyla: lavinya 2 yıl boyunca komada kalmıştı efe her gün hastanedeydi emreyi yalvarta yalvartta öldürmüştü birçok insan öldürmüştü bir gün lavinya'nın olduğu hastanede beklerken lavinya'nın yavaş yavaş parmaklarının oynadığını gördü içinde bir umut ışığı belirdi hemen doktor çağırdı içinde büyük bir umut ışığı vardı

selam canlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş evet biraz üzücü oldu farkındayım sizleri seviyorum kendinize iyi bakın seviliyorsunuz yorumlarda buluşalım 💗⭐