yazardan: bu bölüm biraz kısa olucak

Lavinyadan: soğuk bir kış günüydü ben battaniyenin altına girmiş kahve içip kitap okuyordum kitabın sayfalarında kaybolmuştum saatlerce okudum okudum da okudum bir süre sonra okurken uyuyakaldım gördüğüm o kabustan dolayı uyandım kabustu ama sanki gerçek gibi gelmişti bu Rüya kalbimin derinliklerinde bir acı yaydırmıştı bu acı hissi sanki geçmiyordu bu acı hissini bastırmak için battaniyenin altından çıktım ve aşağıya doğru adımladım bir dakika sonra aşağıya indiğimde o acı hala devam ediyordu gördüğüm Rüya beni nasıl bu kadar etkilemişti sanki Rüya değildi gerçekti böyle bir şeyin gerçek olmaması için İçim içimi yiyordu düşünmekten duramıyordum daha fazla düşünmemek için birazcık abur cubur alıp televizyonun karşısına oturdum belki yediğim ve izlediğim şeyler unutmama yardım edecekti ama yok yok yok olmuyordu düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum İçim içimi yiyordu ya bu Bir rüya değil önden uyarıysa ne yapacaktım o kadar çok stres yapmıştım ki tırnağımı elime geçirdiğimin farkına bile varmamıştım bir süre sonra elime gelen acı hissi ile elime baktığımda tırnaklarımı geçirmis ve orayı soydugumu gördüm elimin geri çektim bir süre sonra efe eve geldi sonrasında yanıma geldiğinde beni öyle görünce

Efe: bişeymi oldu bücür hiç iyi görünm

üyorsun

Lavinya: hayır aslında evet

Efe: noldu anlat bücür hanım

Lavinyadan: ben bir kabus gördüm ve kalbim acıyor şu anda içim yanıyor deve ( bunları söylerken gözlerim doldu)

Efe hızla bana sarılmıştı onun kollarında saatlerce ağlamıştım içindeki o şey yinede gitmiyordu daha şiddetle ağlamaya devam daha içimdeki o duygunun hissini bilmiyordum ama bana çok Bir rahatsızlık veriyordu her ne kadar ağlasam da bu his gitmiyordu

Efenin kollarında ona sarılmış bir şekilde ağlıyordum

Efe: artık ağlama bücür içim yanıyor bücür her göz yaşın düştügünde için yanıyor kalbim sızlıyor

Lavinya: geçmiyor efe içimdeki bu his geçmiyor benim canımı sıkıyor

Lavinyadan: aradan günler geçmişte kendimi biraz daha iyi hissediyordum içimdeki bu his yavaş yavaş gitmişti cuma akşamıydı evde tektim evde tek oturuyordum birden telefonun çalması ile irkildim telefonu açtığımda Efe değil başka birinin sesiydi

Adam: lavinya hanım siz misiniz ?

Lavinya: evet benim nolmuş?

Adam: *** hastanesine gelir misiniz efe kundar diye biri kaza yaptı ve sizi aramamı istedi şu an hastanede ve durumu ağır

Lavinya: onu duyar duymaz elimden telefon düşmüştü o hastaneye gitmiştim onu o halde görünce içimden sızlayan kalbim ve gözyaşlarım süzülüyordu onu ameliyathaneye alırlarken ona söylediğim tek söz

seni seviyorum devem... Olmuştu

sonrasında yere çökmüştüm hıçkırıklara boğulmuştum

selam canlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş yorumlarda buluşalım sizleri seviyorum kendinize iyi bakın siz bu bölümü sevdiniz mi yorumlara yazmayı unutmayın sizleri seviyorum kend

inize iyi bakın seviliyorsunuz ⭐ 💝 sizleri seviyorum

TikTok: booktok 📖 ( Zeynep vers)