Lavinyadan: saat gece yarısını 5 geçiyordu ben hala uyanıktım daha doğrusu uyuyamıyordum aklımda bazı sorular dönüyordu bu sorular uyumama izin vermiyordu bunları düşünmekten beynim çatlayacak gibiydi düşünmek istemiyordum ama düşünüyordum düşünmekten delirecektim dışarıdan gelen sesler dikkatimi dağıtıyordu düşünmek istemesem de düşünmekten yorulmuştum ama hala düşünmeye devam ediyordum uyumak istiyordum ama bir türlü uyuyamıyordum gözlerim yorgundu bedenimde ama beynim hala düşünüyordu ne düşünüyordum kendim bile bilmiyordum içsiz bucaksız bir şeydi beynimin her noktasını kemiren içsiz bucaksız bir şeydi düşünüyordum düşünmeden duramıyordum bir düşünce bitince bir düşünce canlanıyordu aklımda bu seferki düşüncem ailemdi sadece annemi biliyordum abim ablam veya kardeşim var mıydı veya o cani babama ne olmuştu bunlar beynimin içinde yankılanırken saat gece 1'i gösteriyordu uyumak için oturduğum sandalyeden kalkıp yatağıma gittim tam tamına 10 dakika boyunca yatakta 4 döndüm hiçbir şekilde uyuyamadım yataktan kalkıp oflaya oflaya mutfağa gidip kendime süt aldım belki bir çare uykum gelir diye sütü içtikten sonra hala uykum gelmemişti kendi kendime sızlanıyordum düşünceleriminarasında kaybolmuştum yavaş adımlarla salona yürüdüm saatlerce oturup düşüncelerimin içinde kaybolmayı beklemeye başladım çünkü uyuyamıyordum yapacak bir şey yoktu sabaha kadar düşünecektim salondaki koltuğa oturdum kuş sesleri ile birlikte düşüncelere daldım sabah saat beşte ancak uyuyabildim gözlerimi uykuya kapadım gözlerimi tekrar açtığımda saat sabah 12.00'di koltukta uyuyakaldığım için her yerim tutulmuştu ayağa kalktım ilk önce belimi elimi boynumu kütlettim biraz olsun iyi gelmişti geri oturup elime telefonumu aldım aklıma efe geldi dün akşam evde değildi beni hiç aramamıştı ne olmuştu bunları düşünürken telefonumu koltuğa bırakmıştım hemen telefonumu geri alıp efe'yi aradım bir dakika çaldı 2 dakika çaldı 3 dakika çaldı telefon asla açılmadı umudumu kesmeyip aramaya devam ettim 20 kezinci kez aradım ama açan olmadı art arda mesaj göndermeye başladım mesaj gönderdikten sonra dönmesini beklemeye başladım bu sırada kahvaltı yaptım kahvaltı yapıp tekrardan baktığımda mesajlarımı görmemişti bile mesajlarım bile gitmiyordu iyice paniklemiştim ne yapacağımı bilmiyordum yoksa efeye bişeymi olmuştu aklıma birden uzay ve furkan geldi bilse bilse ancak neler olduğunu onlar bilirdi ilk olarak uzayyı aradım açan olmadı sonrasında furkanı aradım ve telefon açıldı

Furkan: bişeymi oldu lavinya

Lavinya: evet evet bişey oldu

Furkan: ne

oldu söyle

Lavinya: efeye ulaşamı yorum dün akşamdan beri arıyorum açmıyo mesajlarım gönderilmiyo

Furkan: bak şimdi lavinya efe tutuklandı

Lavinya: NE şaka demi

Furkan: maalesef

Lavinya: benim niye şimdi haberim oldu!?.

Furkan: efe sana söylememizi istemedi

Lavinya: peki hangi karakol

Furkan: bunu sana söyleyemem

Lavinya: ne demek söyleyemem ne diyorsun ya

( Lavinya bir şekilde karakolun adını öğrenmişti ancak ertesi gün onu görebilirdi ertesi gün onu görmeye gitmişti sadece 10 dakika görüşme hakları vardı )

Lavinya: efe ( bu kelimeyi gözümden süzülen yaşlar ile söylemiştim

Efe: ağlama bücür içim yanıyor sen aglayınca

Lavinya: efe ne zaman çıkıcaksın burdan

Efe: bilmiyorum büc

ür en yakın zamanda kimse sana gelmemi engelleyemez

sırada süre doldu diyen gardiyanın sesi duyuldu 20 dakika sonra oradan evime geçebildim

selam canlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş evet birazcık duygusal oldu farkındayım ama hep iyi bölüm yazamayız sizleri seviyorum kendinize iyi bakın benim için çok değerli çok kıymetlisiniz seviliyorsunuz kendinize iyi bakın 💗 ⭐ 💅🏻 💅🏻 💅🏻