Günler geçmişti ben hala bizimkilere haber verememiştim zaten haberlerimiz boy boy her yerdeydi onlar bize kızmış olmalıydı çünkü kaç gündür telefonumu arıyorlardı ama ben hiçbir şekilde açmıyordum açacak yüzüm yoktu yüzüm tutmuyordu açıp ne diyecektim ki gene düşünceler gene düşünceler kayboluyordum resmen düşüncelerin arasında bizimkileri mutlaka aramam gerekti ama bir ay sonra yapabilirdim anca bunu belki o zamana kadar iyice toparlanırdım biliyorum bizi çok merak ediyorlardı ama şimdi arasam ne onlara ne de bana faydası olacaktı evet artık belçika'daydık burada günlerimiz geçiyordu eski hayatımızdan daha güzel bir hayat kurmaya çalışıyorduk her şeyden kurtulup mutlu olmak istiyorduk melis'le uzay onlara ne olmuştu barışmışlar mıydı en çok da aklımdaki bu soru buydu ne olmuştu acaba keşke şu an orada olsaydım da onların atışmalarını dinleyip gülseydim beni güldürüyordu onların tatlı atışmaları umarım barışmışlardır diye geçirdim içimden en son olaylardan sonra pek barışacak gibi değillerdi ama onlar sürekli küsüp sürekli barışıyordu yani toksix bir aşkları vardı uzay komik utanmaz biriydi Melis ise sadece sevdiklerinle komikti arada dağlar kadar fark vardı umarım barışmışlardır diye geçirdim içimden eftel ve Furkan onlara ne olmuştu peki hala beraberler miydi maalesef bilmiyordum aslında hiçbir şey bilmiyordum onlara dair araştırmak istiyordum çünkü telefonlarını açmaya yüzüm yoktu cesaret sıfırdı ama artık ben de katil olmuştum şaka gibi efe'ye laf söylerken ben de olmuştum ne kadar garip değil mi bundan birkaç yıl önce bir yerde işkence çeken bir kızdım ben bu günlere nasıl gelmiştim beni buraya sürükleyen neydikafamdaki sorular hiç susmuyordu zaten onları susturamıyordum artık onlarla yaşamaya alışmıştım onlar hayatımın parçasıydı bazen düşünmek iyi geliyordu kafamdaki sorular hızlı ve çevik hareket etmemi sağlıyordu

Artık kafamdaki seslerden memnundum onlar beni fazla rahatsız etmiyordu alışmıştım herkes bir gün bir şeye alışırdı ya onun mantığı bahçeye çıkmış elimde yeşil çayla bir yere oturmuş kitabımı okuyordum güzel havada rahatça bir nefes aldım hava çok güzeldi bayılıyordum böyle havalara yanıma bir çayla daha efe gelip oturdu merakla ona döndüm acaba ne diyecekti bana dönerek konuşmaya başladı

Efe: bücür?

Lavinya: noldu

Efe: madem katil oldun benimle katliam'ma gel

Lavinya: burdadamı devam edeceksin

Efe: tabikide bücür ölüm kokusu durmaz

Lavinya: iyi tamam gelicem

Efe: harika şu çayı bitir giyin yanıma gel

Çayımı bitirmiştim yukarı çıktım altıma bir etek üstüme uzun bir tişört giymiştim aşağı indiğimde efe beni

süzdü ve konuşmaya başladı ardından bir kahkaha patlattı

Efe: bücür bune Allah için ya bunlarla hiç adam öldürülürmü

Lavinya: off deve off

Efe: hadi başka bir şeyler giy gel bücür

Bu sefer üstüme siyah pantolon giydim dar değildi boldu üstüne beyaz bir tişört giyip saçlarımı topladım aşağı tekrardan indim

Lavinya: olmuşmu

Efe: olmuş harika olmuş

Lavinyadan: hızlıca evden çıkmıştık katliam yapacağınız yere geldik ilk önce kapıdaki insanları halletmemiz gerekti efe'den aldığım bilgilerle yürüdüm yürüdüğümüz an kapıdaki insanlar bize saldırmaya başladı elime aldığım ilk silahı bana yaklaşan adama sıktım yerden bulduğum çakıyı efe'ye silah dogrultan adama fırlattım karnına gelmişti acı içinde yere yığıldı

Efeyle iyice uçeriye doğru sızdık asıl öldürücegimiz kişinin yanına gelmiştik birinci adamı efe ikinci adamı ben aldım adama attığım yumrukla adam yere yığıldı adamın karnına çok sert bir şekilde tekme attım acı içinde kıvranıyordu bir süre sonra elime aldığımsilahla adamı kalbinden vurdum efe beni izliyordu binadan çıktık ve binayı ateşe verdip kaçtık ordan kaçtıgımız da efe bana dönerek

Efe: iyi iş

Lavinya: ne sandın

selam canlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş yorumlarda buluşalım birazcık vahşi bir bölüm oldu neyse sizleri seviyorum kendinize iyi bakınbölüm oldu neyse sizleri seviyorum kendinize iyi bakın 💗