@zeynep_zeynepinuz
|
Geçmişti birkaç hafta daha Belçika'da günler ilerliyordu biz artık tamamen burada yaşıyorduk ne kadar tuhaf değil mi Yazar olacakken katil olmuştum şaka gibi hep Efe ile dalga geçiyorum katil diye şimdi ben de katil olmuştum şu ana kadar 113 kişiyi öldürmüştüm kendimden utanıyordum bazen nasıl yaptım ben bunu diğerleri bunu duysa eminim ki şok olurlardı çünkü kimse benden beklemezdi görünüşüm bir o kadar masum şirinken katil olduğumu kim anlayabilirdi ay bu düşünceler beni gene rahat bırakmıyordu ne yapacağım ne edeceğim yakalanırsam bu soru aklımda dönüyordu hiçbir şekilde de durmuyordu ama belki elimden emindim yakalanmicaktım artık diğerlerini arayacak cesaretim vardı yapabilirdim onları artık Belçika'da olduğumuzu söyleyebilirdim ama Belçika ile Türkiye'nin saatleri farklı olduğu için onlar da şu an güneş bile doğmamıştı yapacak bir şey yoktu bekleyecektim düşünceler aklımda dolanmaya devam etti bu gün ne yapıcaktım nereye gidicektim nasıl söyleyecektim Belçika'da olduğumuzu diğerlerine daha doğrusu söyleyecektik efe hala uyuyordu.
Salonda oturup düşüncelerimin içinde kaybolmaya devam ettim ne yapacaktım ne yapacağımı bilmesem bile bu soru aklımda dönüyordu beni çılgına çeviriyordu bu sorudan nefret ediyordum eğer çok da düşüncelerimi kaplayan soru bu soruydu sorunlu gibi bir soruyu düşünüp duruyordum umarım bu soruya cevap ararken delirmem yok canım ne delircem ama ya delirirsem nolcak ya aklımı sıyırırsam ay nediyorum ben öyle Allah korusun
İyice aklımı sıyırdım of bu düşünceler içimi yiyordu düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum her zaman da aynı şeyi söylüyorum en sonumda kafayı yicem sonra doğru akıl hastanesine daha fazla düşünmek istemediğim için kend uykunun kollarına bıraktım
İki saat sonra üstüme şu dökülmesiyle uyandım suyu döken kişi efeydi hiç akıllanmazmı bir insan
Lavinya: efe!
Efe: günaydın bücür hanım
Lavinya: senin yüzünden üstüm ıslandı ya
Efe: hatırlatırsam aynısını bana yapmıştın
Lavinya: yaparken keyifliydi
Efe: öylemi bücür öcümü aldım
Lavinya: bokunu alsaydın
Efe: ayıp bücür hanım
Lavinya: bok ayıp
Yanaklarımı sıkmaya başladı
Efe: sinirlenince daha tatlı oluyosun
Lavinya: kibirli bir tavırla ben katılım bı kere
Efe: biliyorum yanlışlıkla katil olan katil
Lavinya: sayılır mı sayılır. ben acıktım ne yicez?
Efe: bok yicez nasıl Lavinya: yüzümü ekşiterek pislik sen ye onu
Neyse omlet yermisin
Efe: sen mi yapıcaksın
Lavinya: hayır sen
Ellerini yanaklarımdan çekti
Efe: hım bücür omlet istiyo ha
Lavinya: sende istiyorsun omlet
Efe: öyle olsun yaparım ama zehirlenme garanti
Lavinya: onuda düşündüm
Efe: neymiş
Lavinya: ilk sen yiceksin sana bişey olmazsa ben yicem
Efe: bak güzel fikir
Efe mutfağa geçerken
Efe: sende geliyosun bücür
Lavinya ben ne yapcam ya
Efe: yardım etcen
Lavinya iyi tamam be Beraber kahvaltıyı hazırlayıp kahvaltı yapmıştık o çıkmıştı ben hala evdeydim üstümü değiştirdim ve ben de evden çıktım bir dondurmacının kenarına geldim dondurma aldım cinayetleri işlerken maske taktığım için çoğu kişi beni bilmiyordu dondurmayı aldığım gibi bir yere oturdum keyifli bir şekilde yemeye başladım yerken etraftaki insanları gözetliyordum ta ki birini görene kadar bana tanıdık geliyordu bu kişinin yüzü
Bana tanıdık gelen yüz Bana yaklaşıyordu kim olduğunu hatırlamıştım yıllar önce kaçırılmamı sağlayan kişiydi kendimi savunmam gerekti beni takip ettiğini anladığım için oradan kalktım ara bir sokağa doğru girdim tabii ki de orada beni sıkıştıracaktı bunu bildiğim için temkinliydim evet cidden sıkıştırmıştı tam o anda ayakkabımın altından çıkardım çakıyı karnına sapladım acı içinde inledi ardından geçirdiğim yumrukla yere düştü bir tekme daha attım yüzümde maskem olmadığı için yakalanmama meselesi olabilirdi bu yüzden fazla ileri gitmeden oradan kaçtım
heyooooocanlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş sizce güzel olmuş mu yorumlarda buluşalım sizleri seviyorum kendinize iyi bakın seviliyorsunuz ⭐ 💝 |
0% |