Evet gene ben geçmişinden ruhu kırık lavinya geçmişim kötü olmasaydı şu anda böyle olur muydum muhtemelen olmazdım geçmişimin beni sürüklediği yer bu noktaydı çok acı çekmiştim hem de çok bu acılarla bedenim ruhumu öldürmüştü Efe hayattaki tek doğrumdu o olmasaydı kesinlikle şuan ölüydüm ama geçmişim düşüncelerimi bırakmıyordu aklımdan silip atmak istiyordum ama zordu yapamıyordum geçmişim beni öldürüyordu kurtulamıyordum her yerde karşıma çıkıyordu ben geçmişimden kurtulmak isteyip kurtulamayan biriydim zavallıydım bazen bu düşüncelerden kurtulmak için kafama bile vurduğum oluyordu kurtulmak istiyordum bu düşünceler beni boğuyordu geçmişimi unutmak istiyordum geçmişimin izleri her yerde beni takip ediyordu ben geçmişim

tarafından lanetlenmiştim efe sayesinde açmıştım ben açmıştı o benim solgun yapraklarımı yaşatmıştı beni tekrardan şöyle düşünüyordum geçmişim hiçbir zaman beni rahat bırakmayacak haklıydım da rahat da bırakmıyordu başıma sürekli bela açıyordu ve efe beni sürekli bu belalardan kurtarıyordu ona bir şey olacak diye de korkuyordum benim yüzümden ona zarar gelmesinden korkuyordum sevdiklerim kırmızı noktamdı benim yüzümden ona bir şey olursa kendimi asla affetmezdim affedemezdim ama sürekli beni koruyordu katil olmuştum katil olmak da istemiyordum her yaptığımda kendimi kötü hissediyordum ama geçmişimden kurtulabilmenin tek yolu buydu geçmişim beni zehirliyordu şimdi bu kadar geçmişimin beni zehirlediğinden ve mutsuz ettiğinden bahsettimsorabilirsiniz geçmişin neydi ki hadi gelin size kısaca anlatayım

Bu da benim hikayem ben lavinya annem aslında benim hiç doğmamı istememiş doğduğum günde beni terk etmiş abim ben 9 yaşındayken gözümün önünde öldürüldü 19 yaşıma kadar babamın şiddetiyle büydüm unutmadan 16 yaşında iki kere taciz edildim 19 yaşında kaçırılıp 22 yaşına kadar işkence gördüm

taki efe beni ordan kurtarısıya kadar yaralarıma tek iyi gelip onları teker teker saran kişi efeydi geçmişim beni bırakmak istemiyodu sanırsam her yerde karşıma çıkıyordu aslında yazar olacakken katil olmuştum ne kadar garip katil olmak istemiyordum ama efeyle birilerini öldürmek nedense hoşuma gidiyordu psikopat mıydım ben gerçi benden beklenirdi psikopat lavinya

Vov tam bana uyan bir lakap

İyice psikopata bağladım ya 25 yaşına gelmiştim artık

Dışarıda efe ile geziyorduk katliam yaparken yüzümüzde maske olduğu için kimse ölüm kokusu ve ölüm çiçeği olduğumuzu bilmiyordu rahat rahat dolaşabiliyorduk anlamaları için çok yüksek bir IQ seviyesine yetişmeleri gerekti tabii onlar da o kadar lQ

Varsa kimse bize yarışamazdı herkesi alt ederdik

Geçmişimiz belki kötü olabilir di ama biz bize yazılan kaderi değiştirmiştik biz başarmıştık biz olmayanlardan gelmiştik kimse bizi yıkamazdı

Tarihe ölüm kokusu ve ölüm çiçeği olarak geçecektikBizim aşkımız olay olucaktı şimdi ikimiz de alışveriş poşetleri ile yolda yürüyorduk hepsi kıyafeti hepsini

Efe'ye kitlemiştim

Efe: hepsini bana kitlediniz bücür hanım

Lavinya: her ne kadar katil olsan da manitan yeni Cicişler aldığında taşımak zorundasın aslanım

Efe: öyle olsun bücür hanım

Lavinya: öyle olucak zaten

selam canlarım bu bölüm nasıl olmuş yorumlarda buluşalım sizleri seviyorum kendinize iyi bakın goodbye bu arada çok okuyan var ama yorum yapan yok yorum yaparsanız hepsini cevaplarım tek tek