Yeni Üyelik
48.
Bölüm

47. Bölüm adalet bahçesi

@zeynep_zeynepinuz

Anlamıyorum insanlar nasıl haksızlığa boyun eğebiliyor her şeye karşı sakin kalabilirdim ama haksızlığa asla insanlar yaptığı haksızlığa Adalet mi diyordu Adalet bu değildi Adalet haksızlığa boyun eğmek değildi Adalet doğru olanı bulmaktı Adalet haksızlığa boyun eğmemekti insanları Adalet kavramını o kadar yanlış anlamış ki bunu haksızlığa boyun eğmek olarak görmüş ben buna Adalet demek istemiyorum bu adalet denilen şeye de uymak da istemiyorum haksızlığa boyun eğmek de ben kendi doğrularımın peşinde gitmek istiyordum çünkü başkasının doğruları doğru değil aslında yanlıştı

 

 

 

O telefon konuşmasından sonra gözümden dökülen yaşlara engel olamadım onları özlemiştim ama onlara gidemiyordum ne kadar garipti değil mi hemen gözyaşlarımı sildim kimsenin beni ağlarken görmesini istemiyordum Efe dışında ağlamayı da sevmiyordum ağlamak insanları küçük düşürmezdi çünkü yapmazdı ama ben küçükken ne zaman ağlasam bana bunu söylerlerdi derin bir iç çektim yandaki peçeteye uzandım ve burnumu sildim yağmur yağıyordu dışarıya çıktım ve kendimi yağmurun altına attım en son bunu Efe ile yapmıştık ama o şu an yanımda değildi yağmurda ıslanıyordum her yanım su olmuştu ta ki o an benim kendine çektiğini hissettim kimdi ellerinden ve dokunuşlarından Efe olduğunu anladım o da benimle birlikte ıslanıyordu

 

 

 

Ona daha sıkı sarıldım o sırada hıçkırmama engel olamadım şaclarımı okşadı beni teselli etti

 

 

 

Şittt özledin onları biliyorum " dedi üzgünlügünü

gizleyerek"Adaletsizlik bu " dedim sitem eder bir şekilde"

 

 

 

İnsanlar doğru olana bakmaz " dedi saçlarımı okşuyarak"

 

 

 

Ben bu şeye inanmak istemiyorum Adalet değil bu

 

Biz sevdiklerimizden uzak kalıyoruz orda kaza yapmamızsın sebebide Adalet tamam kabul ediyoruz biz katiliz ama bizim de kalbimiz var acıyo hemde çok" dedim hıçkırarak"

 

 

 

Uymuyalım bücür uymuyalım kendi adaletimizi kuralım " dedi kararlıca"

 

 

 

Anlamamış gözlerle yüzüne baktım

 

 

 

" Bu dünyanın adaleti hiçbir zaman gerçek değil hep adaletsiz oldu biz artık kendi adaletimize inanarak yaşayacağız bu adalet işte gerçek Adalet olur bizim bir adaletimiz olsun sadece ikimizin haksızlıklarla dolu bu dünyada gerçek bir adalet olsun iki katilin adaleti olsun belki çoğu kişinin sağlayamadığı adaleti iki tane katil sağlar" dedi"

 

 

 

 

 

 

 

Ben de güldüm o da güldü kolumdan tutarak beni bir yere çekti bu yer bir bahçeydi cebinden bir bileklik çıkardı bileklik dediğimde ipten bir bileklik onu oradaki bir ağaca bağladıBu bizim adaletimiz ne zaman üzgün hissedersek buraya gelelim kendi adaletimize sığınalım bu ikimizin adaleti olsun sadece ikimizin doğru olanı yapalım doğruyu sağlayalım sadece ikimizin adaleti yeter bize buranın ismi Adalet bahçesi olsun sadece ikimizin Adalet bahçesi " dedi umutluca"

 

 

 

 

 

İçeri geçtik ben direkt duş aldım üstüm sırılsıklam olmuştu yeni kıyafetler giydim aşağı onun yanına indim beraber film izledik o bana tüm acılarımı unutturan olmuştu kalbimi güm güm çarptıran olmuştu beni heyecanlandıran kişi olmuştu

 

 

 

 

 

 

 

selam canlarım sizce bu bölüm nasıl olmuş beğendiniz mi neler düşünüyorsunuz yorumlarda buluşalım sizleri seviyorum kendinize iyi bakın seviliyorsunuz ba

yyyy 🎬📸🎥

 

 

 

 

Loading...
0%