Bazen zor olurmuş sevdiğinden ayrı kalmak birini kaybetmek bir hikayenin sonuna gelmek siz bölümün sonuna gelirken onlar hayatlarının sonuna gelecek bunlar lavinya ve efe olmayacak zormuş sevdiğini kaybetmek insanlar anlar mı sevdiğini kaybedince sence anlar mı hayattayken kıymetini bilmedikten öldükten sonra kıymetini anlamanın ne farkı var değer hayattayken bilinseydi böyle olmazdı bazı aşklar yarım kalmalıydı aşk insanı bile öldürürmüş en büyük doz aşkmış insan aşıkken hiçbir kusuru görmezmiş

AAradan 2 ay geçmişti bu aralar çok mutluydum diğerleri de artık bizle yaşıyorduk kocaman bir evde yaşıyorduk Efe ile aramız çok iyiydi herkes mutluydu birbirini seviyordu Melis ve Uzay barışmıştı hiçbir derdimiz yoktu hepimiz mutluyduk tıpkı Bir masalın içinde gibi bu masalın içinde 6 karakter vardı bu 6'sı da mutluydu şu anlık umarım bu mutluluğumuz hiç bozulmaz diye geçirdim içimden bozulmasını istemiyordum bozulursa çok büyük bir yıkılış olurdu kimse toparlanamazdı bu masal umarım son bulmazdı

Hep beraber melis'le uzayın barışmasını kutlarken herkes Dilek dilerken bunları geçirdim içimden bu da benim dileğimdi herkes gülüyordu ben de dahil gözlerimizden üzüntü gözyaşı değil de mutluluk gözyaşı akıyordu artık bu hep böyle kalmasını diledim içimden umarım dileklerim kabul olurdu diğerlerine dönerek

Ne dilediniz " dedim çatalmı pastaya batırırken "

Dilek bu bücür söylenmez " dedi efe çatalı elimden alıp ağızıma pasta

yı koyarken "Hıh Dilekmiş söyleseydin ölürdün sanki " dedim triplice

Söylediklerime gülümserken " seni diledim " dedi kısık sesle

Uzay hemen lafa atılıp " sikim sizin romantikliğinizi burda barışanlar biziz "

Herkes kahkaha attı

Romantik değiliz ama komik adamız Melis hanım " dedi Uzay "

O an melisin romantik olamazsın zaten odunsun sen "dediği salonu doldurdu"

KKutlama bitmişti gece olmuştu herkes yatmıştı

Bu arada söylemeyi unutmadan biz nikah günü almıştık yakında evlenecektik bu olanlar bana bir rüya gibi geliyordu yakında sevdiğim adamla evlenecektim

MMutluluğun yanı sıra içimde heyecan korku stres de vardı umarım her şey çok güzel olurdu

~ 1 ay sonra~

Biz hala çok iyidik ama melis'le uzay sürekli kavga ediyordu biz tekrardan barışırlar diye umuyorduk sürekli eftelle Furkan onları teselli ediyordu sürekli kavga ediyorlardı ama birbirlerinden vazgeçemiyorlardı

Artık evin içinde dolan kahkaha sesi kendini kavga seslerine bırakmıştı daha barışalı bir ay olmuşken gene sürekli kavga edi

yorlardı birbirlerini yıpratıyorlardıYETER ARTIK AYRILIYORUM UZAY SENDEN " diye bağırdı Melis"

"SİKTİR GİT " diye bağırdı uzay.

O kavgadan sonra herkes onları sakinleştirmeye çalışmıştı ama nafile ertesi gün bizim nikah günümüzdü onları zar zor ikna etmiştik nikahıma geleceklerdi nikah günü gelmişti beyaz zarif bir elbise giymiştim beni almasıiçin efe'yi beklerken yüksek bir kavga sesi duyuldu sesler çatıdan geliyordu Efe kapıyı açtığında ikimiz de koşarak yukarıya çıktık melis'le uzaydı ortalıkta eftel ile Furkan yoktu ikisi de birbirini öldürecekti ikisininde ellrinde bıçak vardı

HAYIR DURUN " diye bağırdım o anki korkuyla çıkan cılız sesimle"

Bİ SAKİN OLUN " dedi efe bağırarak"

Yolun sonuna geldik artık" dedi Uzay "

Melis " seni psikopat" dediğinde kalbine saplanan bıçakla yere yığıldı evet yapmıştı uzay benim kuzenimi kalbinden bıçaklamıştı o güzel masal artık sona ermişti gözyaşları ve bağırarak melis'in yanına koştum beyaz elbisem melis'in kanı olmuştu artık üstümde kendi kuzenimin kanı vardı hıçkıra hıçkıra ağlıyordum bir yandan da bağırıyordum kuzenimin ölü bedeni hemen yanımdaydı kanı ise üstümde ne olur ölme ne olur ölme diye hıçkırarak ağlıyordum

Efe orada durmak yerine uzayın arkasından gitmişti ben hala oradaydım oradan bir silah sesi daha duyuldu vurulan uzaydı uzay kendini vurmuştu kendi kuzenimi hastaneye kaldırdığımda çok geçti kuzenim ölmüştü gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu Efe 5 gün sonra yanıma geldiğinde

Ona tokat attım

Bitti " dedim " o an ceketimi de alıp gittim gelmemek üzere bitti dememin bir nedeni vardı beni orda kendi kuzenimin ölü bedeni ile yalnız bırakmasıydı artık o benim için bitmişti

~ 1 yıl sonra~

Ben artık 27 yaşındaydım Efe ise 29 bu bir yıl içinde onu asla görmemiştim o Türkiye'ye gelemiyor diye Türkiye'ye gitmiştim orada kimse beni tanımıyordu onu özlemiştim evet ama o benim için bitmişti eski bir yaraydı kabuklu bir yara bu bir yıl içinde o da ben de kayıtsız suç işlemiştik

İkimizde suç kralı olmuştuk belki de bu suçları birbirimiz için işliyorduk birbirimize kavuşmak için nereden bilebiliriz ikimiz de aynı saat aynı dakika aynı saniye belki ruhlarımız buluşur diyerek çatıdan atlamaya kalkmıştık birimizi uzay birimizide eftel durdurmuştu bir arkadaşlarını daha kaybedemezlerdi onlar da bizim yüzümüzden ayrı kalıyordu en çok da onlara üzülüyordum melis'in mezarı izmir'deydi

Melis'le uzayın mezarı yan yanaydı Bir çiçek alıp melis'in mezarına gittim çiçeği mezarın üstüne bıraktım gözümden akan yaşlarla mezara baktım

Mezarın üstündeki pislikleri temizledim mezara su döktüm ve arkamdan

Lavinya diğer sesi fark ettiğimde arkamı döndüm efe'ydi bu benim efem onu özlemiştim ama ona sarılamazdım

Ne var " dedim "

Bunu dediğimde yanıma adımladı

Sende gittin" dedi kararan gözleriyle "

Senin yüzünden ama... " Dedim tepkisizce"

Seni asla affetmicem lavinya. ( Dedi burnundan solurken sinirlendiği belli oluyordu)

Affet ozaman " dedim ona olan aşkım gururumu da geçmişti artık "

Affetmesem de affetsem de sen benimsin " dedi ve dediği anda beni kucağına aldı omuzlarına vursam da beni bırakmadı

Beni bir dağlık alanda bir eve getirdi bir odaya koydu o odada elime geçen silahı alıp ona doğrulttum o da bana bir silah doğrulttu süre boyunca öyle bakıştık silahı fırlattım beni vurmasını beklerken gözlerimi kapattım aksine beni vurmadı o da silahı yere fırlattı

Biz birbirimizi öldürecek kadar birbirimizden nefret ediyorduk ama öldüremeyecek kadar da seviyorduk..

Beni bir odaya kilitleyip kapıyı üzerime kitledi o odada kitledim yorulmuştum bir yere geçip oturdum derin bir nefes aldım olayın şokuyla kalbim güm güm atıyordu bir süre sonra odamın kapısı açıldı

Yemek yermisin " dedi"

Normalde kabul etmezdim ama çok açtım bu yüzden kabul ettim 2 adet çiğ köfte ve ayran alıp yanıma geldi

Az önce birbirimizi öldüreceğimiz adamla resmen şu an yemek yiyordum gerçi sadece ben yiyordum o beni izliyordu beni izlemekten yiyemiyodu

Gözleri benim üstümdeydi

~ 2 yıl sonra~

Artık Efe ile aramızı düzeltmiştik çok mutlu bir çifttik kimse aramıza girememişti bütün engelleri geride bırakmıştık artık sadece biz vardık bu arada dediğim gibi nikahımız da olmuştu artık evliydik ben sevdiğim adamla evliydim çok mutluyduk biz her şeye rağmen başarmıştık bu bizim hikayemizdi birbirimizin yaralarını sarmıştık birbirimize yara bandı olmuştuk tüm dünya karşımıza geçse de artık bizi ayıramayacaktı

Gün batarken

Senin için ölürüm" dedi efe bana"

Ben

de senin için " dedim ona sarılarak

~ SON ~

Arkadaşlar cidden bu bölümü yazarken çok duygulandım çünkü 2-3 aydır bu kitap üzerine uğraşıyordum bu ilk kitabım ama son kitabım olmayacak yeni bir kitap fikrim var onunla bir hafta falan sonra karşınıza geleceğim sizleri seviyorum kendinize iyi bakın 🧿