Sabah yorgundum, hayattan bıkmış bir şekilde kalktım. Alper güçlü şekilde sarılmıştı ondan kurtulup aşağı incetim ama öyle olmadı uyuduna rağmen bırakmadı kulağıma "Şşş karıcım uyuyalım." dedi uyumak istemiyordum ama yorgundumda.Birşey yapmaması için yatağa düzgünce uzanıp yatmaya çalıştım ama uyuyamıyordum. En sonunda uyudum.

Uyandımda orada Alper uyanmış bana bakıyordu "Günaydın karıcım ."

Alper uzun zaman sonra günaydın dedi ve sesi de sert değildi. "Günaydın Alper."

"Hadi aşağı inelim kahvaltı hazırmış." Başımı salıp yaşamayı üstümü giymeye gittim. İyiki ayrı giyinme odalarımız var.

Giyinme odasından çıktım Alper bana baktı onu takmayıp odasından çıkarken kolumdan tuttu. Çekmeye çalışsamda bırakmadı "Yapma böyle şeyleri düzeltcem merak etme."

"NE DÜZELTMESİ YA O KADAR YAPTIKLARINDAN SONRA NE DÜZELTMESİ."

"BANA BAĞIRMA ASEL." sadece sustum bir şey diyemedim aşağı indik. Belki ona gerçekten güvenmeliydim geçmişte az bile olsa seviyordum belki sadece KORKTUM belkide bu yüzden kaçtım... Belki az da olsa Alper düzeltebilirdi kendini kim bilir... Belki de imkansız bir aşk içindeydim...

Kahvaltı yaparken çok sessizdik ölüm sessizliği gibiydi...

Kahvaltıyı yapıp tam giderken bir el benim elimi tutmuştu arkama baktım Alper'in elini ilk defa isteyerek tutuyordum itmedim çünkü nedensizce h-hoşuma gitmişti. Arkama döndüm "Herşeyi düzelticem karıcım SÖZ." dedi Alper

Belki gerçekten düzelticekti. Onca şey yaşadıktan sonra bana çok iyi gelmişti elini bile tutmak annem ve babam yaşarken ki anılarım geldi aklıma ne kadar huzurlu ve mutlu günlerdi. Gözümde o günler tekrar canlandı.

ALPER'DEN

Herşeyi düzelticem ona yaşattıklarımı unutturucam Asel bana ilk defa isteğiyle elimi tutuyordu...

Bana baktı tam sarılcakken...

Anlamadığım bian da önce silah sesi ardından yere yığılan bir beden...

Asel yerdeydi noldunu anlayamamıştım bile yere çöktüm Asel'in gözü hala açıktı birşey demeye çalışıyordu en sonunda ağzından bir ses çıktı "S-sen-i s-seviyor-" Cümlesini tamamlamadan gözlerini kapadı elim ayağım dolanmıştı ya ona birşey olursa... Kalbinin altından vurulmuştu.

Hemen kucağıma alıp hızlı adımlarla arabaya doğru gittim arabaya yaklaşınca korumalardan biri şöför koltuğuna geçti. Asel'e bunu kim yaptıysa onu mahvedicem daha yeni kavuşmuşken Asel'e birşey olamaz beni yeni sevmişken ölemez yeni bir hayata başlicakken bu olamaz...

Arabayı süren kişi sağ kolum Kaan'dı

"Kaan bunu kim yaptıysa bulun ve bana getirin onun işini bitiricem!" diye bağırdım

"Tamam abi bizimkilere söyliyim." dedi kaan.

Hastaneye varmıştık Asel'i kucağıma alıp hastaneye girdim. "SEDYE VAR MI? DOKTOOORRRR!" diye bağırdım ona birşey olcak korkusu git gide artıyordu. Asel'i amaliyathaneye götürüyolardı en sonda o kapıya geldimizde Asel içeri girdi ve kapı kapandı duvara yaslanıp yere çöktüm ağlıyordum...

Hayatımda ilk defa biri için bir kadın için ağlıyordum yaşamadığım duyguları tattırmıştı...

Telefonumu cebimden çıkarıp Feyza'yı aradım.

"Alo Feyza çok kötüyüm."

"Abi noldu iyi misin? Geliyim mi"

"A-asel vuruldu amaliyatta şuan."

"Hemen geliyorum."

Feyza'yla konuşmak iyi geliyor insana gelince azda olsa rahatlarım.

10 DK SONRA

Feyza gelirken annemlere de haber vermişti onlarda gelmişti keşke haber vermeseydi...

Feyza beni görünce yanıma koştu yere çöktü ve bana baktı "Asel seni böyle görürse daha kötü olmaz mı? Bu arada Asel'e yaptıklarını biliyorum o yüzden kırgınım sana." Dedi Feyza haklıydı hemde çok haklıydı...

"Özür diledim ondan beni affetti sonra sarılıyodukki kavuşmamız imkansızlığa döndü korkuyorum ona birşey olmasından..."

"İyi olucak inanıyorum o güçlü bir kadın başarıcak ve burdan el ele tutuşup mutlu ayrılcaksınız." Dedi Feyza ağlayarak.

Annem çok kötü görünüyordu ve duymuştu bizi... Asel'e yaptıklarımı nasıl vuruldunu.

"Alper kendine gel Asel seni böyle görürse daha kötü olur." dedi annem ağlayarak o da üzgündü belkide Feyza'ya haber vermemeliydim.

Bekliyordum beklemekten başka çarem yoktu...

Ona birşey olursa onsuz yaşayamam napcam ben onsuz kafamın içinde hep bu korkular vardı.

İlk defa biri için gözyaşı döküyordum ilk defa acı nedir? Korku nedir? bu duyguları öğreniyordum. Dedim gibi yaşamadığım duyguları Asel bana yaşatmıştı...

Ellerime baktım ona vurduğum ona kıydığım onun canını acıktığım ellerime baktım orda ellerimi kırmak istiyordum. Nasıl oldu da Asel'e kıydım...

Asel'den haber yoktu doktorlar da çıkmamıştı daha çok korkmaya başladım ya ona birşey olursa?

Annemlerin işi çıkmıştı o yüzden gitmişlerdi.

2 SAAT SONRAA

Hala bekliyordum 2 saattir aralıksız ağlıyordum. Amaliyat kapısı açılıyordu kapı açılınca doktor çıktı hızlıca yerden kalkıp doktorun yanına gittim.

"Asel Akay'ın yakınları." Dedi doktor

"B-ben kocasıyım k-karımın d-urumu nasıl iyi dimi?" dedim istemeyerek kekeliyordum.

"Öncelikle sakin olmanız lazım. Amaliyat maalesef zor geçti hastanın kalbi bian durdu fakat geri çalıştırmayı başardık. Şuan komaya alıcaz. Komaya aldıktan sonra elimizden maalesef ki birşey gelemez, bu Asel hanımın gücüne bağlı, yani uyanmasını beklemekten başka elimizden birşey gelmez. Tekrardan geçmiş olsun. "

Doktor bunları diyip gitmişti hala olduğum yerdeydim. Duyduklarımla dünya üstüme yıkılmıştı ona birşey olursa napcaktım. Doktorun dedikleri kafamın içinde yankılanıyordu.

BİR GÜN SONRA

Asel'in komaya girmesinden bir gün geçmişti ama bana asırlar gibi gelmişti. Onsuz her saat her dakika her saniye benim için cehennemin en kaynar ateşinde durmaktan farksızdı. Onun o güzel gözlerinden uzak kalmak benim için okyanusun en dibine batan bir yolcu gemisi gibi hissettiriyordu. Onsuz bütün neşem bütün enerjim bütün gülümsemem solup gidiyordu.

Asel beni çok değiştirmişti ve ben bunu lanet beynime ve kalbime daha yeni kabullendirmiştim. Gözlerim Asel'i izlerken odadan tiz bir ses geldi gözlerim hemen kalbin ritmini gösteren makineye baktı düz bir çizgi vardı.

Hayır olamaz Asel beni bırakamazdı daha geçireceğimiz güzel günler varken bu olamazdı. Hemen gözlerim doktoru arıyorduki doktorun koşarak Asel'in yanına geldini gördüm.

Doktorun hemen arkasından gelen hemşire'yi durdurup telaşla sordum "onun nesi var karımın nesi var ne oluryor yalvarırım söyleyin" hemşire

benden kurtulup "beyfendi zaman kaybediyoruz bırakın beni lütfen." Dedi ve kapıdan içeri girdi.

Hemşire Asel'i görmemi sağlayan camın perdelerini çekmişti ama yarım yamalak gözüküyordu.

Doktor Asel'e kalp masajı yapmaya başladı hemsirede o sırada şok cihazını hazırlıyordu. Doktor kalp masajını bırakıp şok cihazını Asel'in göğüsüne bastırdı ve şoku verdiler işe yaramadı bir kez daha yaptılar ve bir kez daha ve birkez daha. Hiç biri işe yaramamıştı doktor elindekileri bırakıp hemşireye bir şeyler söyledi ve saate baktı.

Hayır hayır olamazdı olamazdı Asel beni bırakmazdı Asel'im beni bırakmazdı.