Kalpte Yaşatmak

” Jülide bebeğim nasıl iyi mi?” diye sordum Bora'nın kız kardeşi ve aynı zamanda benim kadın doğum doktorum olan kadına.

” Yiğenim gayet iyi annesi . Diyorki anne yorulmaman ve strese girmemen gerekiyor.”

Jülide de kocaman bir gülümsemeyle benim gibi monitöre bakıyordu.

”Jülide durumumu biliyorsun. Biraz azaltmaya çalışıyorum ama pek başarılı olamıyorum.” dedim üzgün bir sesle.

Jülide ben konuşurken karnımdaki aleti çekti ve bana havlu peçete uzattı ben silerken o da masasına geçip oturdu.

” Ahsen abla abim şehit oldu senin gibi bizde atlatabilmiş değiliz. Ama önüne bakıp çocuğunu düşünmek zorundasın. Bunu abimde isterdi emin ol.”

Jülide ile biraz konuştuktan sonra bana birkaç vitamin yazdı bende onları eczaneden alıp eve geçtim.

Duş aldıktan sonra yatağa oturup bebeğimin ilk fotoğrafına bakarak ağlamaya başladım. Elimi karnıma koydum ve sanki beni duyuyormuş gibi konuşmaya başladım.

” Annecim sen çok güçlü bir bebeksin tıpkı baban gibi olacaksın. Keşke baban da burda yanımızda olsaydı ama olamadı.”

Ağladığım için konuşmakta zorlanıyordum bu yüzden derin bir nefes alıp gözyaşlarımı sildim.

” Babanın varlığını aratmıyacam sana hem annen hem de baban olacam seni çok seviyorum.”

Yatağa uzandım ve biraz dinlenmek istedim. Bundan sonra üzülüpte bebeğimi strese sokmuyacaktım. Mertimi kalbimde yaşatacaktım.

Evett minik savaşcımızla tanıştık bugün.Bölümü nasıl buldunuz? Görümce jülide nasıldı???