18. Bölüm

18. Bölüm

(3 Ay Sonra)

Bugün hastaneye gidecektim. Cinsiyetini öğrenecektim. Bebeğimin, bebeğimizin. İlk defa bu kadar heyecanlı hissediyordum. Hastaneye beraber gittik. Yol boyunca elini elimden çekmedi Kutay. Çok iyi bir baba olacaktı o.

“Hazır mısın?” dedim.

“Çok hazırım.” Dedi saçlarımı öpüp. Karnım şişiyordu. Şişmeye başlamıştı.

Doktor odasında sıra bekliyorduk. Ben tuvalete gitmek için ayrılmıştım. Kavga sesleri duyuluyordu.

“Doktor Bey ben dayanamayacağım. Kadın hamile.” Diyordu bir hemşire.

“Saçmalama Senem. Adam bize milyonlar ödedi.”

“İstifa ediyorum o zaman!” dedi.

“İstifa edersen ölürsün!”

“Öldür o zaman.”

Ben tuvalete saklandım. Hemşire yanıma geldi.

“Korkmayın.” Dedi bana. “Bu mektup size. Ama lütfen hastaneden gidince açın. Adım Senem.” Dedi ve gitti.

-

Cinsiyet öğrenecektik. Sıra bize gelmişti. Heyecanla içeri girdik. Doktor beni yatırdı. Bu doktora ilk defa geliyordum.

Karnıma sürdüğü jel soğuktu. Cihazı karnımda tutarken heyecandan delirecek gibiydik.

“Evet.” Dedi. “İki bebeğimiz var.” Dedi doktor. Şaşırdım hem de çok. Kutay’a baktım. Kutay saçlarımı öptü.

“Gerçekten mi?” dedim doktora.

“Size ilk defa mı söylediler? Herhâlde bebekler kendini göstermedi.” Dedi. “Şimdi bu miniklerin cinsiyetini öğrenelim.” Dedi doktor. “Evet. Biri kız o anlaşıldı.” Dedi.

Kutay bana baktı. Gözlerim dolmuştu. Gözyaşlarımı sildi.

“Diğer bebek de erkek.” Dedi doktor mutlu bir şekilde. “Hayırlı olsun. Allah bağışlasın.” Dedi doktor.

-

Hastaneden çıktık. Heyecanımız bir az olsun hafifleyince notu Kutay’a göstermeye karar verdim

“Kutay?” dedim.

“Karıcığım?” dedi. “Ya da dur, Aşkım, Aşk Kadınım, En güzel anne.”

“Hemşire bana bir not verdi.” Dedim.

“Ne notu güzelim?”

“Okuyacağım şimdi.” Dedim.

Notu açtım.

“Alara Hanım, ben Senem. Senem hemşire. Bu not size ulaştığında artık ne hemşire olacak ne de Senem olacak. Sizi daha önce de gördüm. Hastaneye geldiğinizde üstünüzde bembeyaz bir gelinlik vardı. Peri kızı gibiydiniz. Düğün gününüzmüş. Babanızın öldüğü gün. Şimdi siziz hamile görünce aklımı başıma aldım. Benim annem de üzgündü hep üzgündü. Şimdi sizin babasız, çocuklarınızın dedesinden ayrı kalmasını istemediğim için size bu notu veriyorum. Babanız ölmedi Alara Hanım. Korhan Volkan’ın oyunuydu her şey. Babanız Esenyurt’tan çıkarken bir depoda tutuluyor. Bildiğim detay bu.” Aynı zamanda notu sesli okumuştum.

Senem Hemşire

Üstü karalanmıştı.

Artık ölü bir kadın…

“Kutay.” Dedim.

“Sakin ol.”

“Esenyurt’a sür.”

“Süremem.” dedi. “Süremem Alara. Hem seni hem çocuklarımı kaybetmeyeceğim. Ekibi çağıracağım. Seni eve bırakacağım.”

“Olmaz!” dedim. “Senden kolay kolay bir şey istemem. Arkanızda durayım, çatışmaya girmeyeyim. Ama beni de götür.” Dedim.

“Götüreceğim.” Dedi. “Ama bana söz ver. Atlamayacaksın.” Dedi. kafamı salladım.