4. Bölüm

Bölüm 4

(1 Hafta Sonra)

Bugün nişan günümüzdü. Nişanımız bu villada olacaktı. Dalya bir dekorasyon şirketiyle anlaşmıştı. Ben nişanımda olacak her şeyi satın almıştım çünkü hayatımda bir kere evleniyordum. Beyaz arkası uzun saten elbisemi giyecektim. Dalya seçmişti.

Uzun ve ince topuklu ayakkabılarım vardı. Saçım şık ve rahat bir topuzdu. Annemler ve ablam gelmişti. Ama odaya sokmuyorlardı. Çünkü Dalya makyajımı yapıyordu. Hafif bir makyaj istememe rağmen beni peri kızına çevirmişti. Kayınvalidem daha gelmemişti. Ama geleceğini söyledi. Oğlunu sevmese de nişanına gelmeliydi. Çok kişi çağırmamıştık. Zaten şu an az kişiydik. Tek gelmeyen kişi Kutay’ın annesi İnci Hanım ve Murat Bey kalmıştı. Kutay’ın ablası Selin, Kutay’ı seviyordu. Ablasıydı sonuçta ama ablası okuyamamıştı. Kutay için ablası dayak yemişti hep. Ablası otuz iki yaşındaydı. İşte çalışmıyordu. Ama hep öğretmen olmak istemiş. Okuyamamış. Sonra aileden uzaklaşıp, Sakarya’ya yerleşmişti. Şimdiyse düğünümüze gelmişti. Otuz iki yaşında olmasına rağmen benimle yaşıt duruyordu. Altına siyah deri bir etek giymiş, üstünde beyaz bir gömlek vardı kızıl güzelin. Benden sekiz yaş büyüktü ancak çok dinçti. Ablam ile yaşıtlardı. Pencereden izliyordum onları. Kutay misafirleri karşılıyordu. O sırada Kutay’ın anne ve babası geldi. Siyahlara bürünmüşlerdi. Gerçi çocuklarını sevmeyen bir ailenin gelmesi bile mucizeydi ama neyse.

Dalya beni hazırladı.

“He şimdi oldu güzelim.” dedi Dalya. Gözleri dolmuştu. “Ay sen şimdi evleniyor musun? Beni bırakacak mısın Alara?” dedi Dalya.

“Aşkım aşk olsun.” dedim saçın okşayarak. “Ben seni bırakır mıyım? Zaten aynı evlerde yaşıyoruz.”

“Canım, bak sana söylüyorum. Sen bana evim dedin. Eğer o Kutay’a da evim dersen Kutay’ı deprem gibi yıkarım. Tamam mı güzelim?”

“Tamam aşkım merak etme. Sen benim tek evimsin kuzum.” dedim.

“Ha dur kız makyajımı akıtacaksın. Haydi bitti senin hazırlığında, git kocanın yanına.”

Sanki evleniyorduk. Ama bu nişanımızdı. Evlilik için daha süremiz vardı. Zaten nişandan hemen sonra evlenilmezdi.

Dalya’yla merdivenlerden indik. Nişan arka bahçede olacağı için arka kapıdan çıkıp davetlilerin yanına gittik. Kızlara baktım ve teker teker ellerinin tuttum. Gözlerindeki heyecanı görebiliyordum. Kızların yanında sevgilileri vardı. Erkekler de bize gururla bakıyordu. Kutay, koluma girdi. Batu, Dalya’ya baktı. Belini kavradı ve bizi izlediler. Sonra annemleri gördüm. Mutluluktan gözünden yaş akıyordu. Yanlarına gittik.

“Anne, yapma böyle. Ben hep mutlu olacağım.” dedim.

“Baba, seni çok seviyorum.”

“Ben de seni güzel kızım. Bana bak damat, eğer kızımı üzersen bir daha kızımın koluna giremezsin anladın mı beni?”

“Tamam babacığım.” dedi Kutay.

Ablama baktım. Ablam, Fulya.

“Abla?”

“Güzelim.”

“Ağlama abla, lütfen bak.”

“Haydi sen bırak beni şimdi. Sen gülmene bak.” Başımı salladım. Yürümeye devam ettik. Selin ablayı gördüm.

“Selin Abla, hoş geldin.”

“Hoş buldum Alara. Mutluluklar diliyorum. Kardeşim seni üzerse bana söyle, patlatırım onun seni üzen beynini.”

“Abla ayıp oluyor ama şimdi.”

“Olmuyor ayıp. Kız dayanışması bebeğim sen anlamazsın.” dedi Selin abla.

Yürümeye devam ettik. O sırada siyahlar içinde, bizi kınayan gözlerle bakan İnci Hanım ve Murat Bey’i gördük. Bizi baştan aşağı süzdüler. Yanlarında durmadan geçtik. Nikahımızı zaten önceden yapmıştık. Oraya gelmemişlerdi. O yüzden şaşırmıştım.

Yeğenim tepsiyi tutuyordu. Babam yüzükleri aldı ve bize taktı. Yeğenim ben keseceğim diye tutturduğu için makasla o kesecekti. Tam kesecekti ki bize bir şey dedi.

“Kutay abi, makas kesmiyor.”

“Söyle kaç lira istiyorsun Elifçiğim?”

“İki yüz kağıdını alırım.”

“Al bakalım cimcime.”

Elif bu sefer kesti. Boyu Kutay’ın boyuna yetişemediği için ablam onu kaldırdı. Ben de Elif’i öptüm ve Kutay’a sarıldım. Bizi alkışladılar. Sonra içeri salonumuza geçtik ve ben onlara kahve yaptım. Akşama kadar konuştuk ve misafirlerimiz gittiler. Kızlarla ev moduna geçtik.

not; bölüm üzerinde düzenlemeler yapılacaktır