ARAS KÖKSAL

Azad:" az mı oldu lana acaba biraz daha mı alsaydık"

"yuh amk antepi komple alalım istersen"

Şuan ne mi yapıyorduk kocaman bir gül buketi ve 1 tepsi baklava ile biyo ailenin evine gelmiş evin kapısını bulmaya çalışıyorduk

"bu nasıl ev amk kapısı yok"

Aras:" aha orda"

"şükür labirent gibi ev"

Hızlı adımlarla uzun aramalar sonucu bulduğumuz kapıya doğru yürüdük Azad ufak bir hatim indirerek zile bastı 2 3 saniye sonra içersen bir çığlık evet bas baya bir çığlık duyuldu

X:"GELDİLER"

Azad ile birbirimize garip garip bakmaya başlamıştık başka birini mi bekliyorlardı acaba yoksa bizim için mi bu kadar heyecanlanmıştım ben bunu düşünürken kapının açılması ve Bi kadının üstüme atlaması bir oldu

X:" Hoşgeliniz oğlum"

Anne hanımı bu

" Hoşbuldum Nare hanım"

Hanım dememe üzüldü sanırım napıyım amk tamam üvey olduğumuzu biliyorduk ama çok uzun zaman geçti Bi 20 yıl kadar iş anda kollarına atlayamam ya anne diye

Nare H. :"hadi içeri geçin çocuklar"

İçeri girdik çalışanlar ceketlerimizi alırken Azad elindeki tatlıyı Nare hanıma uzattı

Nare H. :"Ah düşünceli oğlum benim ne gerek vardı"

Arkadan kadir bey gelirken bende elimdeki devasa gül buketi Nare hanıma verdim bana gözleri parlayarak bakıyordu

Nare H:"ayyy çok güzel gör gör kadir bey oğlundan ders al biraz hıh"

Nare hanım tripli bir şekilde saçlarını savurarak içeri geçti

Kadir B:" Ah eşşek sıpaları yaktınız başımı"

Azad ile ikimiz aynı anda kıkırdadık

&"Özür dileriz"

Kadir B:" hadi geçin içeri"

Biz içeri girdikten sonra kapıyı kapatarak önümüze geçip bize yol göstermeye başladısalon olduğunu düşündüğüm odaya girerken gördüğümüz şeyle ikimizin ağzından da aynı kelimeler döküldü

&" HASİKTİR ÇOK GÜZEL"

Gördüğümüz şey bembeyaz bir adamdı melek gibiydi lan ikimizde büyülenmiş ona bakarken utanmış olmalı ki yanakları kızarmaya başladı kafasını eğdi

YAZARDAN

Arasın ve azadın uraza verdiği tepki bütün akman ailesinin yüzünde Bir tebessüm oluşmasına neden oldu uzay ve eren abilerine Hayran olmuşlardı ikiside annesini dediği gibiydi ama annesi Bi konuda yanılıyorsun sanırım Azad abilerinin bakışları her zaman sakin değildi çünkü Uraz abilerini gördüğü zaman gözleri patlamıştı adeta kalp çıkıyordu sanki gözlerinen

Urazın kalbi adeta maraton koşmuş gibi hızlanmıştı kardeşlerinin onu yargılayacağından korkmuştu çünkü bir çok kez hastalığı yüzünden kötü laflara maruz kalmıştı kardeşlerimde aynı şeyi yapar diye korkmuştu ama yanılmıştı kardeşleri onu güzel bulmuştu buda utanmasın neden olmuştu

Agahın kalbi kardeşlerinin bu hali üzerine sıcacık olmuştu onlar İyi gelecekti bu aileye urazında aralında gözlerinde Her zaman ki gerginlik korku yerine heyecan ve sevinç parıltıları vardı ama hala biri eksikti

Herkes artık koltuklara oturmuş sadece birbirlerine bakıyorlardı uzay daha fazla dayanamadı ve konuşmaya başladı

Uzay:" şey tanışalım mı"

Urazın konuşması üzerine bütün gözler onu buldu Aras çocuğun gerginliğini anlamış olacak ki sıcak bir gülümseme sunmuş ve konuşmaya başladı

Aras :" tanışalım tabi"

Oturduğu yerden dikleştirme ve ciddi bir ifade takınarak elini uzattı uzaya

Aras:" Ben Aras, Aras Köksal"

Uzay abisinin uzattığı elini tutup sıktı vw çekingen bir şekilde kendini tanıttı aynı şeyi azad da yaparak konuştu

Azad:" Azad, Azad Köksal"

Aras abisinin aksine Azad abisinin gerçek ve sert olan ciddi ifadesi üzerine ne kadar korksada uzattığı elini sıktı

Uzay:" memnun oldum"

&" Bizde memnun olduk küçük bey"

İkisinin aynı anda konuşması ve aynı mimikleri yapması uzayı şaşırmıştı bunu fark eden Aras ve Azadın yüzünde samimi bir gülümseme oluştu onların bu kadar iyi anlaştığın gören diğer aile üyeleri mutlu olsada Aral çok kıskanmıştır oda onlarla bu kadar samimi olmak istiyordu ama olabilirdi artık beraberlerdi

O sırada merdivenlerde gelen ayak sesleri ile herkesin içkisi oraya döndü gelen savaştı aşağıdan duyduğu seslerle gelmiş olduklarını anlamıştı ve nasıl Bi sahtekar olduklarını kendi gözleri ile görmek için inmişti aşağıya savaş herkese göz gezdirdirirken
Kendisi ile tıpatıp aynı olan gözlerde takılı kaldı hasiktir çok güzeldi ilk defa kendi gö renginin bu kadara güzel olduğunu fark etmişti yanında oturan ona çok benzeyen çocuğa baktı bu sefer savaş babasına çok benziyordu ne yani bu çocuklar benim kardeşim mi diye düşünmeden edemedi savaş onu bu düşüncelerden babasının sesi kurtardı

Kadir B:" oğlum ne dikiliyor sun orda otursana"

Babasının gösterdiği yere oturdu savaş ancak gözlerini Bi an bile ayırmadı o çocuklardan

Aras :" Hey senin adın ne"

Kime söylediğini öğrenmek için herkes ona baktı onun uraza patlayan gözlerle baktığını gördüklerinde ona söylediğini anladılar Uraz çekingen Bi tavırda konuştu

Uraz:" u-uraz Uraz benim adım"

Aras yerinden kalktı ve yavaş adımlarla uraza yaklaştı Urazın tam önünde durdu ve elini kaldırdı savaş abisine vuracak sandığı için tam üstüne atlayacağım anda arasın konuşması ile herkes şokla ona baktı

Aras :" saçlarına dokuna bilir miyim"

Uraz şaşırmıştı ama farkında bile olmadan kafası ile onaylarken buldu kendini Aras sanki incitmekten korkar gibi sevdi karşısındaki melek çocuğu

Aras:" Daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim garip"

Uraz korkmaya başladı ya kardeşi onu beyenmediyse ya saçları güzel değilse ondan uzaklaşır mıydı onu zorbalar mıydı bu düşüncelerle gözleri dolarken Aras tekrar konuşmaya başladı

Aras:" ama çok güzel melek gibi"

Uraz dolmuş gözlerini saf sevgi ve hayranlıkla ona bakan kardeşinin gözlerine dikti Bi damla yaş ona ihanet ederek usul usul yanağından süzüldü bunu gören Aras daha fazla dayanamadı sıkı sıkı sarıldı karşısındaki meleğin boynuna

Aras:" ağlama meleğim burdayım artık"

Uraz:" İyi ki geldiniz iyi ki bulduk sizi"

-----------------------------------------------------------------------------

Yorum ve oylama yapın lütfen