Dünkü olayın ardından bekledim belki Alper arar diye fakat aramadı.

Normalde hafta sonu tatilimi evde geçirmezdim. İş arkadaşlarım bile dışarı çağırdı ama çıkmadım.

Hilal arıyordu.

Alo?

Kumsal nasılsın ?

Bunu bana soran sen misin?

Özür dilerim kırdıysam bak şimdi Master Of Taste lokantasınca akşam cafe’ye gidelim diyoruz sende gel.

Ben oradan değilim!

Nasıl değilsin? Sen burada çalıştın kumsal.

O bir zamanlardı şimdi sadece kardiyolok doktor Kumsal Özyıldırım’ım ben

Alper’in sinirini bizden alma be kumsalım hadi gel işte.

Gelmiyeceğim abla size iyi eğlenceler

Peki zorlamayacağım.

Görüşürüz abla

Görüşürüz Kumsal

Telefonu kapattım gerçekten üzülmüştüm ama Pamela ile Alper akşam aynı ortamda olacaktı gidip izleyemezdim bile. Ama böylelikle evde durmak istemiyordum hastane müdürümüzü aradım.

Merhaba Ben Reha Özcan Berhayat hastanesi müdürüyüm.

Benim Reha hocam, Kumsal Özyıldırım kardiyolog

Kumsal evet biliyorum seni sorun ne?

Bugün Hastane’de Nöbete kalacağım.

12 mi 24 saat mi?

24 saat hocam.

Peki gel o zaman kumsal

Tamam hocam

Telefonu kapattıktan sonra lacivert takım, lacivert Crocs, lacivert yaka ipimi alıp kartımı taktım. Arabama binip hastane yolunu tuttum o sıra trafiğe kaldım. Yanımdaki araç korna çaldı ve ona baktım camı açıp

Alper: Nereye?

Seni ilgilendirmez!

Yeni hastaneden geldim neden geri gidiyorsun?

Seni ilgilendirmez tamam mı?

Alper yaka kartıma odaklandı.

Nöbete demek he? Neden çağırdık gelmedin?

Önümdeki araba çekilince bastım gaza daha fazla muhattap olmak istemiyorum onunla. Fark ettim altındaki araç benim aracımdı ama belkide hurdaya döndü diye,

Şaka maka Alper için 24 saatlik nöbet almıştım. Şimdi geri dönüşü de yok o zaman ne demeliydim “Sıradaki hasta!”