Kumsal: Alper sen eve git dinlen ben 5 saat sonra geleceğim eve

Emin misin?

Eminim bitanem hadi daha fazla kalma burada.

Bekliyorum.

Tamam canım

Ayağı kalktım son kez sarıldım ona,

Görüşürüz

Görüşürüz. El salladı arkamdan uykumda vardı açıkçası eve gittim. Bora ve Atakan Lokantaya gitmişlerdi ben bugün gitmeyecektim. Koltuğa geçtim uykunun etkisi ile hemen uyudum.

5 Saatin ardından.

Nöbet bitmişti ve tabiki bende bitmiştim. Alper’in evine doğru sürdüm arabayı, zil’e bastım dakikasında otomatiğe basıldı.

Yavaş yavaş adımlarla yukarıya çıktım kapıda beni Alper karşıladı bir an durup düşündüm daha bir hafta öncesine böyle olacağımızı hiç tahmin dahi edemezdim. Daha sonra bana kollarını açtı,

Alper hastaneden geldim mikrop dolu kıyafetlerim.

Hiçbir şey olmaz.

Beni dinlemedi ve sarıldı. Karşılık verdim bende,

Yoruldun diye yorgunluk atma kahvesi yaptım.

Güldüm, süper olur gerçekten. Alper ilk geldiğimde fark etmemiştim ama gerçekten eviniz güzelmiş

Ne zaman geldin ki?

Durdum ve düşündüm ne yazık ki o lanet gün gelmiştim buraya.

Kumsal ne zaman geldin?

Kafamı kaldırım, gözlerimi onun elalarına sabitledim.

Senin bana gerçeği açıkladığın gün hava alanına gittin ya, o zaman Bora getirmişti. Evi darma duman edip bıraktığın kağıdı ben bulmuştum.

Alper derin bir iç çekti.

Kötü anılarımıza baksan çok ama iyi anı dersen neredeyse yok. Ama ben ve sen inanıyorum ki, kötü anıları unutup iyi günlerimiz olacak.

İnşallah Alper,

Ev düşündüğümden daha derli toplu ve burada sadece 3 erkek var yani çoğunlukla erkekler evi dağıtır kızların daha topludur.

Alper yakalarını düzeltti ve havalıca bakıp konuşmaya başladı.

Nerden biliyorsun bu evde sadece 3 erkek olduğunu?

Kız damı var?

Arada bir belki atıyoruzdur eve,

Arada bir atıyorsun belki eve öyle mi? Dedim tavırla

Aynen öyle sonuçta biz erkeğiz.

Alper’in elini tuttum ve ters çevirdim.

Erkeksin öyle mi ha?

Of kumsal tamam şaka yaptım ya hem sende biliyorsun benim gözüm senden başka kız görmüyor.

“Göremez zaten”dedim. rahatlıkla

Görmez tabi 9 yıl ben senin sesine, yüzüne hasret kaldım şimdi seni bulmuşum bırakır mıyım?

Bırakmazsın biliyorum zaten bu saatten sonra sen bıraksan ben bırakmam Alper gerçekten ben seni çok seviyorum.

Şimdi beni vursalar. Ne canım acır, ne kanım akar bu cümleden sonra

Zil çaldı.

Alper: kumsal sen git bak biraz şok olsunlar.

Bora ve Atakan öyle değil mi?

Aynen birde ada mı gelecekti ne?

Tamam hemen açmaya gidiyorum.

Ayağı kalkıp, kapının önüne gittim. Kapıyı açtım.

Bora: hoşbulduk devrem.

Alper’in sesini taklit ettim.

Soğol devrem

Bora kafasını kaldırır beni gördü.

Alper?

Alper yok ben kumsal,

Yanlış daire mi ne?

Atakan: oğlum saçmalama kumsal bize gelmiş anlasana,

He anladım hoşgeldin kumsal.

“Hoşbuldum”dedim gülerek

Ada bana sarılacakken uzakta durdum.

Ne oldu kanka?

Hastaneden geldim üstüm mikroplu falan yaklaşma Ada

Uzaktan öperim bende seni dedi avucunu öpüp bana doğru üfledi.

Teşekkürler adoşum.

Rica ederim. Dedi gülerek sonra mutfağa geçtik hepimiz.

Atakan: Alper yaran nasıl?

İyi iyi sıkıntı yok.

Bora: ya bu akşam bir yere falan mı gitsek?

Alper: ne gibi?

Bilmiyorum abi ama bir yere gidelim.

Daha sonra Alper cevap verecekken telefonu çaldı.

Selçuk Gümüşhane

Alper: sen ne alaka ya hayrolsun. Dedi ve telefonu açıp kulağına götürdü.

Alo 

Efendim Selçuk hayırola

Alper dedi ve sustu sesi ağlamaklı geliyordu.

Selçuk ne oluyor?

Alper Hanife anne

Ne olmuş anneme Selçuk uzatma lan anlat! Diye bağırdı.

Ağlaması şiddetlenerek Hakkın rahmetine kavuştu.

Alper için o dakika zaman durmuştu. Annesini kayıp etmişti. Üniversite çıkışı hiç Gümüşhane’ye uğramamıştı bile direk Yozgat’a gelip oradan Kütahya’ya geçmişti. Tekrar Yozgat’a gelip kumsalı bulmaya adamıştı kendini şimdi kumsal’ını 9 yıllık aşkını bulmuş fakat annesinden olmuştu.

Alper elindeki telefonu mutfak tezgahına fırlattı daha sonra iki elini kafasına kopup cenin pozisyonuna girdi. Dilinden dökülen tek kelime “ANNE” olmuştu sadece Anne

Annem ölmedi diye sayıklamaya başlayınca kumsal vicdan azabı çekmeye başladı. Alper’in annesi olmuştu Alper diplomasını aldıktan sonra hiç Gümüşhane‘ye annesinin yanına gitmeden kumsalı aramaya başlamıştı bulduktan sonra da hiç uğramamıştı. Kumsal bu düşünceyle kendini yiyip bitirirken hiç kimse kriz yönetemez hale gelmişti.

Arada 1,5 saat geçmişti herkes darma duman halde duruyordu daha sonra kumsal ayağa kalkıp Alper’in yanına gitti. Alper’in ellerini Alper’in kafasından çekmiş ve kafasını onu görecek şekilde sabitlemişti.

Alper burada zaman kayıp etme git Gümüşhane’ye bari annenin cenazesine katıl. Burada durup sayıklamak sana iyi gelmez git ve gör.

Alper ağlamaktan kızarmış gözleri ile kumsala baktı. Kumsal onun ellerinden tutup ayağı kaldırdı. Önce ellerini sabunladı sonra yıkadı daha

Sonra Alper’in yüzünü yıkadı. Biraz olsun açılmıştı Alper. Kumsal onun için ilk bileti hazırlamıştı. O Zaman’a dek sırt çantasına onun kişisel eşyalarını ve Gümüşhane de ona lazım olacak birkaç eşya ve yedek kıyafet koydu. Gözünden bir damla akacakken kumsal hemen kolu ile sildi. Sırt çantasını alıp alper’in yanına gitti çantayı önüne koydu ve sırtını sıvazladı.

Hadi Alper haydi kalk ayağa seni bırakacağım hava limanına 3 saate kalmaz oradasın.

Alper güç bela kalktı oturduğu yerden gidip telefonunu verecektim ona fakat ekranı bayağı çatlamıştı. Dokundukça küçük parçacıklar geliyordu elime, kullanılmaz halde idi. Atakan bu durumu fark edince bana kaş göz yaptı odasına gidip yedek iPhone 7 telefonu getirdi. Alper’in sım kartını çıkarttı ve o telefona taktı Alper sadece, bizi izliyordu. Atakan Alper’in eline verdi telefonu,

Atakan: bu seni biraz idare eder gelene kadar artık.

Bir duraksadım ya geri gelmeseydi ya bir daha dönmeseydi belki annesinin ölümünü benden bilip beni silecekti. Ama ben ona bu kadar alınmışken bırakamazdım ki..

Alper yorgun argın aşağıya indi. Bora ve Ada evde kalıp evi biraz düzene koyacaklardı. Atakan ben ve Alper arabaya bindik. Hava alanına varmıştık Alper arabadan indi. Hava limanını incelerken ben kaydını yaptım. 10 dakika vardı uçağın kalkmasına Atakan, Alper’e sarıldı.

Atakan: Çok kötü durumdasın Alper fakat unutma direyetli kalmazsan daha çok düşersin git anneni gör cenazesine yetiş.

Atakan ve Alper ayrıldı. Alper ağır bir şekilde kafasını salladı. Ben ise sarılmak konusunda çekiniyordum.

Atakan bana baktı. Sarılmamı bekliyordu fakat çekiniyordum işte.

Alper kafasını kaldırdı bana ağır gözler ile baktı. Bir adım yaklaştım Alper tepkisizce duruyordu kim bilir belki ne düşünüyordur.

Atakan bu durumu fark edince hemen araya girdi.

Alper hadi abim geç kalma uçağına geç.

Alper arkasını döndü ve ağır adımlar ile girdi içeri ben ise dolu gözler ile sadece onun gidişini izliyordum.

Atakan beni izliyordu.

Neden sarılmadın kumsal? Çocuk seni o kadar sevdi önce annesini bile gidip görmedi. Diplomasını aldığı gibi Yozgat’a geldi ve şimdi annesini kayıp etti neden sarılmadın?

Atakan sus ben sarılacaktım bir adım attım fakat yüzüme küfür edercesine baktı sarılsaydım karşılık vermeden kızsaydı ben biterdim, çökerdim anlıyor musun?

Ama Şuan senin kötü günün değil Alper’in kötü günü ona yardımcı olma zamanındı. Aradan biraz geçsin ara onu

Arayacağım Atakan tamam üstüme gelme.

Atakan’a söylene söylene arabaya bindim. Atakan’ı eve bırakıp eve geçtim ılık bir duş alıp eşofman takımımı giydim o kadar çok uykum geliyordu ki uyudum.