15. bölüm

Ekber derin bir nefes aldı. Selçuk'un gözlerini üstünde hissediyordu. Elim zilin üstündeydi ama bir türlü elim zille gitmiyordu. İçimde son bir cesaret kırıntısını toplayıp zilli çaldım.

Kısa bir bekleyişin ardından kapıyı Meral hanım açmasıyla Ekber gözlerini tavan sabitleyip nefesini dışarı verdi.Çekingen adımlarla içeri girdi içinden -ne olacaksa olsun hiçbir şey artık bu kadar yakamaz – diye geçirdi.

Meral hanım sinirli bir şekilde :'' Baban salonda seni bekliyor'' demesiyle salona doğru yürüdü. Selçuk Ekber'i takip ediyordu dikkatle ne yapacağına bakıyor sanki ne yapabilirmiş gibi. Ekber'in salona girmesiyle amcası , yengesi , kuzenleri , teyzelerini gördü. Ekber'in mutlu gününde mutluluğuna eşlik etmek için gelmişti .Akrabaları ve mutluluk ne komediydi..

Babasının ayağa kalmasıyla gözlerini babasına yüzünde sabitledi..

Babası koltuktan kalkıp Ekber'in önüne kadar yürüdü sinirli bir tonda : '' O kadar insanın içinde neye bağırıyorsun sen he'' diye Selçuk'a bakarak Ekber'e sordu.Mehmet bey soruyu aklınca yavaştan alıyordu .Ekber içinden - bu güzel günde ne güzel gün aman mutluluk bozulmasın –diyerek iç geçirdi.

Ekber artık ne olacaksa olsun gözüyle bakıyordu her şeye...

Ekber sakince :'' Baba Selçuk ile konuşmam lazımdı. Yeterince oynadık gerisi düğünde oynarlardı abartıya kaçıyordu fazlası..''dedi dikkatle babasının yüzüne bakarak saçları ağarmış , yüz çizgileri neler gördüğünün geçirdiğinin ispatiydi .

Mehmet bey birden bağırarak '' Sana mi düştü it , o kadar büyüğün var sana mi kaldı? Ben bilmiyor muyum'' diyerek Ekber'in üzerine doğru yürüdü gözlerini gözlerine dikerek.

Ekber'in özür dilemesini bekledi . Ekber'in sinirleri gerildi içinden -yeter artık siz buldunuz bakın ne kadar mutluyum ama – dedi iç çekerek sonunda sırıtarak.

Mehmet bey : ''Nişanlandık ,evleneceksin diye kendini bir şey mi sandın lan'' diye sonunda bağırarak salondaki akrabalarına da otoritesi ispatlamaya çalışıyordu.Ekber bu zamana kadar babasıyla birbirlerine bağırdıkları bile olmamışken , babasına karşı gelmişti ne trajediydi ama.

Ekber :''Öyle değil''demesiyle tokattı yemesi bir oldu. Kafasını yere eğen Ekber içinden – her şeyin sorumlusu benim ben gelmeseydim bu yaz.Arkadaşlarla gezseydim birazda kendimi düşünseydim böyle olmazdı. Bende nişanlandığımda mutlu olmak isterdim ben böyle yapmak istemezdim. Sadece seveceğim, anlaşacağım birini istedim – diyerek nerede hata yaptığını düşünüyordu.

Ekber'in görüşü bulanıklaşmaya başlayınca Mehmet bey : ''Git aklını başına al, okuttuk adam ettik , evlendiriyoruz kendini bir şey sanıyor ittttt''diye bağırdı .Ekber'in gözünden yaşlar birer birer akıp halının üstüne düşmeye başlayınca kafasını kaldırıp babasına baktı. Sonra salonda oturanları süzdü. Herkes Ekber'e bakarken Ekber:''Özür dilerim baba''deyip evden dışarı zor attı kendini .

Meral hanım yaşlı gözlerle oğlunun peşimden gitti kolundan tutup: '' Ekber eh be oğlum nettin sen be , ne diye sinirlendiriyorsun biliyorsun babanı, beni dinle bugün Selçuklarda kal annecim , hadi yavrum aklım sende kalır bak..'' o güzel elleriyle oğlunun yüzünü silmeye başladı. O sırada Meral hanım

da ağlamaya başladı.

}|A