17.Bölüm

Ekber sabah gözlerini Selçuk'un odasında açtı. Sakın kafayla düşünmesi lazımdı..

Ne yapabilirdi ki.......

En azından bundan sonra kendisini işe verirdi.Evlendikten sonrada kedini tekrar işine verirdi belki böylesi daha az acı verir diye düşündü.

Kendi kendini içinden -evet evet İlay'ın bir başkasını sevdiğini bilip sakince durmama başka bir şey engel olamaz.O serseri kılıklı çocuğu sevmesini ancak böyle unutturdu.Şimdi yapması gereken herkesle arasını düzeltip İstanbul'a gitmesi ve proje tek başına yapacağına göre en azından iyi bir not almalıyım –diye geçirdi..

Yataktan kalkıp Selçuk'a baktığımda derin bir uykuda olduğunu gördü. Üstünü giyip odandan çıktı. Sessizce aşağı inip etrafına baktı . Huzurlu bir sessizlik vardı. İçinden - herkes uyuduğu için sorunsuz başlayacağım güne diye geçirip kendini dışarı attı ..

Sokaktan yürürken pastaneye rast gelince içeri girdi. Kendisine poğaça , çay ısmarlayıp karnını doyurdu biran önce tamirhanenin yolunu tuttu..

Tamirhane vardığında daha kimsenin gelmediğini fark etti kepenkler kapalıydı .. Kapının önüne oturup ayaklarımı uzattı .

Ekber : ''Bugün ne kadar sessiz fırtına sonrası sessizlik ne güzel''dedi..

Gözlerini kapattı rüzgarı hissediyordu saçlarda , yüzüne dokunan rüzgar olup yaprak gibi bir o yana bir bu yana götürmesini arzuladı.

Uzakta arabası sesi geliyordu . Ses gittikçe artı ve yanında durdu..

Kaan'ın sesi uzaktan geliyordu : '' Abim dün gece burada mi yatmış , donmuştur' dediğini işitti.

Mehmet bey : '' bir şeyi yoktur o ittin''diye sitem etti . Hala Ekber'e karşı siniri azalmamıştı .

Bir umut istiyordu Ekber en azından gitmeden babasının affetmesi için , ilk defa bu kadar erken İstanbul'a gidecekti .Bu ayrılık en uzunu olacak ve annesi daha fazla ağlayacaktı belki de. İçinden -keşke nişanlanmasaydım -diye geçirdi ..

Dürtüklenmesiyle gözlerini açtı Ekber . Erken kalkmasıyla hafif mayışmıştı.

Kaan: ''Abi tüm gece burada mi uyudun'' diye sordu . Ekber babasına baktığında merakla kendisine baktığını gördü. Dün gece evden attığı tokattan dolayı pişman olmuş gibi bakıyordu onu daha fazla üzmemeye karar verdi.

Ayağa kalktı '' Yok be kardeşim dün Selçuklar da yattım erken uyanınca geleyim ''Dedi.

Mehmet bey rahatlamış bir ifadeyle: '' Bir şey olmaz dışarı da yatsaydı ne olacak sanki , Kaan aç çabuk tamirhaneyi bir sürü iş var daha ''demesiyle..

Kaan hızla kepenkleri açmaya başladı . Ekber de yardım etti .Tamirhaneyi açıp kardeşine döndü : '' Kaan bugün sen git bütün işler bende''diyerek göz kırptı.

Kaan şaşkınlıkla : '' Nasıl yani tüm iş mi ?Yapamazsın ölürsün be abi ...Anlıyorum tatlılığıma dayanamadın , kardeşinin güzellik uykusuna dönmesini istiyorsun ama yok uyandım artık daha fazla yakışıklı olmama gerek yok'' şakalaşmaya başladı ortamdaki soğukluğu gidermeye çalışıyordu. Ortam ilk defa bu kadar ciddi olmuştu.

Ekber : ' 'Zevzeklik yapmada eve dön arkadaşlarınla gez ikici üç gün istediğini yap daha sonra zaten gitmem lazım tek başına yapacaksın''demesiyle.

Mehmet bey merakla:'' nereye''diye sordu. Bakışların tümü Ekber'e dönmüştü . Ekber ciddiyetle: '' İstanbul'a gitmem lazım proje vardı bu yıl sonu arkadaşla yapacaktım arkadaşın yurtdışında işi varmış bütün iş benim yapmam lazım , ancak yetiştiririm hem kaldığımız evle ilgi yapma gerekenler var arkadaşlar beni çağırıyor ev sahibi evi başkasına verecekmiş taşınacağız iki üç güne gitmem lazım yani^'' diyerek bir yalan uydurdu.

Mehmet bey şaşkınlıkla :'' Bunlar nişanlanır nişanlanmaz nerden çıktı dünürlere ne diyeceğiz''dedi sonunda kendi kendine konuşur gibi .

Ekber içinden bir of çekti: '' Bunlar önceden de vardı proje falan , ev sahibi evden çıkaracağını yeni öğrendim hem ne yapabilirim ki baba , gitmesem ortada kalırım bütün sene evde bulamam'' diyerek lafını toparladı.

Mehmet bey :'' Evde konuşuruz işinin başına ''diye sinirle söylenip oda ya girdi.

Kaan:'' Yani iki üç gün nişanlınla geçirmeyecek , kardeşine kıyak mi geçeceksin kardeşin sevgilisiyle gezsin diye''şakayla karışık sorar .

Ekber : ''Aynen bu arada ben yokken yengen sana emanet bir yanlışı oldu mu uyar eğer seni dinlemedi mi Selçuk'a söyle o uygun bir dille uyarır tamam mi kardeşim ''diyip elini kafasına attı kafasıyla aynı hizaya getirdi..

Kaan :'' Oldu bil yengem bana emanet ,senin gözün arkada kalmasın ama be abi erken değil mi senin normal de daha çok vardı gitmene''diye sorar dün ki olanlar üzüldüğü yüz ifadesinden bellidir.

Ekber : '' Öyle de işte gitmem lazım hadi kaybol da ben işe başlay

ayım'' demesiyle..

Kaan:''kayboldum''diye koşarak gider