Sare uyandığında ayağa kalktı kapı açıldı gelen Şahindi.

" Neden geldin ? "

" Hadi aşağıya in "

" Neden "

" Lafımı ikiletme hadi "

" Tamam "

Sare merdivenlerden aşağıya indi karşısında Eysayı gördü baygın halde koltukta yatıyordu Sare anlık bir panik ile ona doğru koşmak istedi ancak Şahin onu kollarından tuttu.

" Bırak beni bırak adi şerefsizler bizden ne istiyorsunuz ? "

Şahin onu kollarından tutarak kendine çekti kulaklarına doğru fısıldadı.

" Affet beni " dedi. Sare neler olduğunu anlamadı gözyaşları akıp gitti yüzünden bağırmaya başladı.

" Bizden ne istiyorsunuz biz size ne yaptık "

Merdivenlerden ayak sesleri yükseldi gelen kişi Kartaldı Şahine doğru konuştu.

" Yengemi karşıma oturt Şahin " kaşlarını kaldırdı ve şöyle dedi;

" Yoksa baldız mı demem gerekirdi ??"

Sare şaşkın gözlerle Kartala baktı Şahin onu koltuğa oturttu Kartal ona doğru konuştu.

" Eysayı buraya ned𝐞𝐧 getirdim sence Sare!! "

Sare sessizdi Kartal ona sorular sormaya başladı.

" Buraya neden getirildiğinizi öğrenmek ister misin !! "

Sare sessizce başını salladı.

" Siz kardeş gibisiniz değil mi ? "

" O benim kardeşim Kartal bey ben onunla birlikte büyüdüm aynı kıyafetleri giydik iki ayakkabıyı değiştirir farklı farklı giyerdik ama siz bunları nereden biliyorsunuz?? "

Kartal gülümseyerek Sareye baktı.

" Çıkmaz nehri hatırlıyor musun ? "

" Eysa ile küçükken hep ora𝐝a oynardık ama ne ilgisi var anlamadım "

" Sizi hep mağlup etmeye çalışan iki genç vardı onları hatırlıyor musun ? "

" Evet "

Kartal sırıtmaya devam ediyordu.

" İşte o gençler biziz ben ve kardeşim "

Sare Şahinin yüzüne baktı gerçekten o küçük çocukları anımsatıyorlardı.

" Peki ya Eysayı neden buraya getirdin ? "

" Çünkü planım buydu "

" Plan?? "

" Sadece bir kısmını bileceksin!!! "