Heloooo arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım inşallah beğenirsiniz.

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın

Yorumlarda birer 🦋 alırım.

İyi okumalar ;)))

Bazen hayatın koşturmasına kapılır insan ne yaptığını sorgulamaya vakti kalmaz an'ı yaşar ama yaşadığı an onu nereye götürür bilmeden.

Eve girdim.

Babam kapıdan girer girmez yanıma gelip sıkıca sarıldığında hissetmiştim.

"sevilmek güzel şeydi" insan sevdiği için herşeyi yapar mıydı?

Ben yapardım bunu sadece söylemiyordum yapıyordum.

Çünkü benim için babam tek ailemdi birde ailem dediğim dostlarım vardı.

Hayat bana güzel şeyler katarken büyük eksikliklerde katıyordu.

Babam öyle sıkı sarmıştı ki bedenimi içine sokucaktı hiçbir şey demedim çünkü mutluydu bende mutluydum iyi ki benim babamsın baba dedim.

İyi misin bal küpüm dedi mırıldanarak,iyiyim demek yerine başımı aşağı yukarı yaparak iyiyim dedim.

Nerdeydin dedi burculardaydım.

Yalan söylemiştim.

Bu beni ne kadar rahatsız etse de gerçekten nerde olduğumu bilmemesi benim için en iyisiydi.

Peki dedi gel babalı kızlı şöyle güzel bir kahvaltı yapalım.

Yapalım tabi babacım diyerek devam ettim ben bir üzerimi değiştireyim hemen geliyorum.

Babam da beni onaylayarak mutfağa geçti.

Hemen oda ma çıktım telefonumu şarja taktım.

Duş aldım kıyafetlerimi değiştirdim.

Şarjımın biraz olduğunu görünce emirhanı aradım.

Bekletmeden açtı.

Nerdesin yavrum nasılsın sorguya çekilmiştim.

İyiyim.

sakin asıl sen nasılsın ben dedi.

iyi misin deli oğlan onu de bana sessiz kaldı.

Emirhan dedim cevap versene.

Yalan söylemek istemiyorum dedi.

İyi değilsin boğazını temizleyerek galiba dedi.

Tamam nerdesin bir saate Haberleşiriz diyerek telefonu kapattım.

Babam masayı kurmaya başlamıştı hemen dolaptan peynir,zeytin ne varsa koydum mükellef oldu dedim gülerek okula geç kalmıştım.

Babamın da gözünden kaçmamış ve ilk fırsatta niye okula gitmedin güzel kızım diye sormuştu.

Bende kitaplarım ve üzerimi değiştirip gidicem baba diyerek yanıtladım.

İkimiz güzel bir kahvaltı yaptık babamla her zaman olmasa da arada beraber kahvaltı yapardım.

Sevmiyorum kahvaltı benim için olmasa da olur bir durum ama babam için kahvaltı en önemli öğün hep öyle der bende kırılmasın diye bu şekilde arada beraber hazırlayıp oturuyoruz masaya babamla sohbet etmek onunla konuşmak hoşuma gidiyor kahvaltımı bitirdikten sonra evden çıktım.

Emirhanı aradım çünkü aklım onda kalmıştı hele son konuşmamızda sonra daha da merak etmiştim.

Alo dedi tok bir sesle nerde olduğunu söyledi.

Bizim evin çaprazında ki kafe en sevdiğim yer olabilir.

İnsanlardan uzak ama kitapların içinde bir yer benim için harika bir yer tamam geliyorum dedim.

Kafeye geçtiğim de tek başına oturuyordu.

Ona doğru yürüdüm ve hayırdır Karadeniz de gemilerin mi battı ne bu halin?

​​​​Diğerleri nerde?

Bilmiyorum dedi.

Hangi sorunun cevabı bu her ikisinin de dedi.

Karşısındaki koltuğa oturdum.

Tekrar sordum iyi misin bir sıkıntın mı var?

Yok dedi ama vardı.

İnanmayarak baktım.

Bana kendini inandırmak ister gibi cidden yok bişey,seni tanımasam inanıcam ama büyük bir sıkıntı var dimi dedi hıhı dedim tanıyorsun hee işte dökül hadi anlat neyin var.

İyiyim kızım işte birşeyim yok.

Değilsin olum niye inkar ediyorsun.

Sen öğretmedin mi bana bunu,

yüzüne şaşkınlıkla bakakaldım neyi dedim.

İyi olmayı geberirsin ama iyi olduğunu söylersin.

Gözlerimin içine bakıyordu.

Emirhan dedim ne bu içindeki sıkıntı hem ben öğretmedim böyle birşeyi sana niye öğreteyim.

Birden ben nasıl dostum kızım böyle?

Ne saçmalıyorsun lan sen dellendin heralde bişey mi içtin?

Net bir şekilde hayır dedi.

Tekrar gözlerini gözlerime dikti ve üzüldün mü o gün üzdüler mi seni anlayamıyordum.

Dolmuştu ve ben de vardım içinde yok hayır üzülmedim hem üzülsem sen halledersin dedim tebessüm ederek.

Ederim dedi ama hayat izin vermedi be kızım ne neye izin vermedi Emirhan lafı geveleme anlat çatlattın be oğlum.

Asel bak şimdi öncelikle iyiyim sen demiyor muydun kötü olduğumu beynim algılarsa toparlanamam iyi olmak zorundayım diye ben de iyiyim bu yüzden,

Tamam dedim çok iyisin daha fazla zorlamak istemiyordum hadi o zaman anlat daha iyi ol dedim anlatırsan rahatlarsın.

Aklıma bıçaklandığı geldi ve hele söyle bakayım bıçaklandı mı?

Dün Melih böyle birşeyler geveledi.

Hayır ben değil karşı taraf kim ki o görkem dedi beynim durdu.

Asel Asel kızım iyi misin?

Betin benzin attı kız,

iyiyim niye peki nedenini merak ediyordum.

Çünkü Emirhan kolay kolay birine bulaşmaz ama bulaşırsa da peşini bırakmazdı.

Nedeni sensin dedi direkt ben miyim dedim gülerek ne alaka oğlum sana zarar verdiler.

Ağlattılar kızım ben buna göz yumamam seni ağlatanın göz pınarlarını kuruturum.

Hacım dedim onlar ağlatmadı ama beni,

sana karşı tavırlarına uyuz oldum,yeterli bir sebep bence benim kardeşim dediğim kıza kimse bulaşamaz.

Biliyorum biliyorum canım benim yanına geçip kocaman sarıldım.

Oysa ben beni korumaya çalıştığı adama kendi ayaklarımla koştum.

Yalandan gülerek konu daha da ileri giderse ağlamaktan helak olurdum.

Eee dedim ben şimdi seni üzdüm dudaklarımı büzdüm ve gözlerin de doldu.

Burayı yakayım mı he söyle,

yakarsın ama şuan değil.

Kahvemizi içip biz içindeyken mi yakıcan deli kız,

tamam dedim hemen iç o zaman okula geç kaldım.

Hemen kibriti atıp öyle gideyim.

Koskoca bir gülüş kopardı,benim de neşem yerine geldi ha şöyle ya gül biraz kafasını ah sen yokmusun der gibi yaptı.

kahvesini yudulamaya devam etti.

Melih 'in araması ile benden önce çıktı.

Aklıma verdiğimiz söz gelmişti.

Emirhan bunun için üzgündü beni hep korumuş kollamıştı her daim yanımda olmuştu.

Bu sefer beni öyle görmek üzmüştü çocuğumu, ama aynı şey ona olsa ben de aynısını yapardım çünkü bende ona aynı sözü vermiştim.

Daha yedi yaşındayken verilen bu söz bir ömür unutulmazdı.

Bana sen çok ağladın bundan sonra kim ağlatırsa acımam demişti ben aynı şekilde ona demiştin seni üzeni üzerim komşumun oğlu demiştim.

Çünkü karşı eve taşınmışlardı ve biz artık komşuyduk.