Heloooo ;)

Yeni bölümle karşınızdayım nasıl olmuş sizce yorum yapın ve bu bölüme bir tane 🦋 bırakın,

Oylamayı ve beğenmeyi yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar dilerim.

12 Sene önce;

​​​​​​ Annem'in sesi ile uyandım.

Ben o güne kadar hiç alarm kurmadım gerek yoktu çünkü annem uyandırırdı beni onun sesiyle uyanmak o kadar güzeldi ki bunu çok zaman sonra anlamıştım.

Çok geçti.

Zaten bir şeylere geç kalmadan değerini anlayamayız.

Böyle olması çok acı ama gerçek hemde çok acı bir gerçek.

yatağımdan kalkıp üzerimi değiştirdim.

Annem yatağını topla öyle in güzel kızım diye bağırmasıyla uflayarak toplamıştım.

Aşağı indiğimde annem hadi güzelim elimden tutup ayakkabılarımı giydirdi.

Nereye gidiyoruz anne birlikte bir pazar kahvaltısı yapalım güzelim olmaz mı?

Olmaz olur mu annem tabi olur ben şöyle kaysı kıvamında iki yumurta yerim.

Kısık bir şekilde gülerek geldi babamda beni kucağına alıp arabaya götürmüştü.

Tabi yersin bal küpüm yiyeceksin büyüyeceksin hayır diye bağırdım.

Ben büyümek istemiyorum.

Annem niye güzel kızım omuz silkerek büyümek güzel birşey değil dedim.

Onları ben büyüyünce gidicekler sanıyordum.

Oysa hayat büyümeme bile izin vermedi.

Beni arka koltuğa oturtmuştular.

Yola çıkmıştık.

Birden bir gürültü, annem kanıyordu.

Babam durmadan annem'in adını haykırıyor Leyla leylaaaa karıcım,güzelim yapma yapma yavrum bunu bize yapma ağlıyordum.

Gözümden yaşlar istemsiz akıyordu durduramıyordum.

Babama merakla Baba anneme ne oldu niye kanıyor.

Korkmamam için başımı okşuyor ama konuşmuyordu.

Annemle beş dakika boyunca konuşmuştu.

Annem ise kanlar içinde kalmıştı.

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum artık nefesim beni boğuyordu çünkü boğazıma bir yumru oturdu ve bizi yaşatan nefes şuan beni öldürüyordu.

Annem zor nefes alarak konuşmaya çalışmıştı.

Babam ambulans nerde kaldı diye bağırarak direksiyona yumruk attı.

Annem bitti dedi.Babamsa bittim be güzelim dedi.

Babamı öyle görmek beni daha da ağlatıyordu.

Benim babam ağlamazdı,güçlüydü ona hiç birşey zarar veremezdi.

O benim babamdı.

Babam annemi kolları arasına alıp sıkıca sarmıştı.

Hüngür hüngür ağlamıştı.

Ambulans geldi polisler bir tek annem yoktu.

O gelmemiş tamamen gitmişti.

Yalnızca onun olmasını yanımda durmasını istiyordum.

Hastaneye gittik sonucu bile bile gitmiştik.

Doktorun başınız sağolsun cümlesi hayatımı alt üst etmişti.

Aklım çok ermiyor olabilir ama annem yoktu artık bunun çok iyi farkındaydım.

Düşünüyorum da başım nasıl sağ olabilir.

Benim başım o gün hastane koridorun da kopmuştu.

Babam yıkılmıştı.

Benim için toparlanmaya çalışıyordu çünkü ben onu öyle görünce hep ağlıyordum.

Annemin ölümü silahlı saldırı sonucu olunca polis devreye girdi.

Kimdi kim bizden ne isterdi.

Hele ki annemden onun yokluğu eve hatta bedenime kadar sinmişti.

Çok ağırdı bu, babam araştırıyordu.

Babam komiser Devran AKCA evet bu işin peşini bırakmayacak olan adam sevdiği kadının gözlerinin önünde ölümünü izletenlere bunun bedelini ödetecek adam.

Annem'in ölümünden iki yıl sonra ilk okul günüm hiç gitmek istemiyordum.

Babamın okuyup bu vatana millete hayırlı bir evlat olabilmem için eğitim öğretim şart bal küpüm demesiyle boynuna sarıldım ve okuyacağım babacım ne olursa olsun.

Aferin benim kızıma beni okula bırakmıştı.

Okul hayatım başlamıştı.

Babamın mesleğinden dolayı bir çok şehir ve okul değişikliği yapmıştım.

Bu beni biraz üzüyordu.

Alışıyordum.

İnsan bu nelere alışmıyor.

Bazı acılar da geçer deriz aslında acıya alışırız.Hayatın kendisi acımasız değil mi zaten,aslında olan acının ta kendisi hayat.

​

​​