Aile içinde sevgisizlik olabilir ve bu aslında insanı daha doğrusu evlat denen varlığı yiyip bitiren bir durumdur. Kendi kendine sorar insan neden ben bu dünyaya sevilmek için geldim. Neden hep ben özgürlüğü kısıtlanan hayallerinin peşinden koşmaya izin verilmeyen biriyim NEDEN. Aslında bunun cevabı yok ve gece uykusuzluklari, saçına kar beyazı düşmesi, kendini dış dünyadan sogutman aslında bunun sonucudur. Sanki her lafım büyük bir yalanmış gibi tavır görmede ayrı bir konu. Evet aile her şeydir ve yorum yapan biri olmuş teşekkür ederim ama sıkıntı şu ki kendinizi var edin, kendinizden ödün vermeyin. Çünkü özguvensiz olarak ölüp gideceksiniz ve kimse sizin arkanızdan bu çok iyi biriydi demeyecek. Çünkü dış dünyadan bağımsız bir hayat yaşıyorsun ailene bağlı bir şekilde ve kimse senin nasıl biri olduğunu bilmiyor. Aileni hayatının merkezine de koysan sonuçta doğuda yaşayan bağımlı bir kız çocuğusun. Ne yapsan yaranamayacak bir aileye sahipsin. Bu hayatta var olmuş olabilirsiniz ama var olmak yaşayan bir ölü olmadığın anlamına gelmiyor öyle değil mi? Ben şimdiye kadar öyleydim 20 yaşındayım ve gerçekten yaşadığımı hissetmiyorum ve belki de öyle olmaya devam edecek. Bu durum illa birinin sizin hayatınızda olmalı gibi bir algı da yaratmasin. Aksine hiçbir erkeğe veya kadına bağlı olmayan. Kendimde belki en değerli ve karakterli bulduğum yönüm de budur aslında. Her ne kadar ailem inanamasa da hayatımda hiçbir zaman biri olmadı ve zamanı gelince o kendiliğinden hayatıma girecek l. Acele etmemeliyiz bu konular da . Ve en önemlisi de seçim ve değerler. Aile kadar da hayatınıza alacak insan için de kendinizden ödün vermeyin. BUNU ASLA YAPMAYIN...