"1979- 2039"

Yıl 1979 İstanbul paramparçaydı, ismini söylemek bile yasaktı o günlerde. İşgal kuvvetlerine ait bayraklar göklerde dalgalanmaya henüz başlamışken vatanperverler dışında canı yanan da yoktu. Boğazın kıyısında nöbette bekleyen Yunan askerlerine desteğini ilk veren İngiliz'lerdi o yıl.

Siperlerle dolu dört bir yandan askerler çıkıyordu. Karşı yakada dalgalanmakta olan Türk bayrağının kırmızısı yalıların arasından oldukça net görünüyordu. Yunan askerleri, boğazın kenarında sıralanmış, inatla dimdik bir şekilde duruyordu. İngiliz subaylar, bölgeyi kontrol altında tuttuklarını bildiklerinden soğukkanlı bir şekilde emirlerini veriyorlardı. Anadolu tarafında tarafında ise hala Türk bayrağı dalgalanıyordu, ancak gökyüzü kararmış, umut ise neredeyse yoktu.

Yıl 2039; Türkçe isimlere getirilen yasakla birlikte Efsun Gümüş olan ismi Ofelya Zaharyas ile değiştirilmiş bir genç kız camdan karın yağışını izleyerek girdi bu yıla. Düzenin değişmeyeceğinden emin ve umutsuzdu o gece.

Yıl 2039; uzun zamandır bu yılın gelmesini bekleyen ikinci bir isimdi Çağlar Kuzgun. Bu yıla kanlar içinde girmişti fakat bunun bir önemi yoktu.

Önemli olan tek isim Barış Bakanı'nın kızı Ofelya Zaharyas'dı. Çünkü yalnızca o isterse başarabilirlerdi, anahtar ondaydı. Ancak Ofelya, kozasına öyle bağlıydı ki, potansiyelini açığa çıkarmak için içindeki bu kozayı açması zaman alacaktı.

"Bu bir yıkılış, çöküş veya kurtuluş değil. Kıyameti zorluyoruz."