Size çok kısa bir alıntı bırakıyorum aşağıya. Daha 44. bölümü paylaşmadan bir alıntı daha paylaşacağım. Sevgilerle🍀❤️

Keyifli okumalar 💞

"O gün ilk defa ayaklarımın üzerinde durabildiğim gün olmuştu."dedim ikimizin duyacağı bir şekilde. Gözleri önce fotoğrafı ardından tekrar beni bulunca derin derin nefes alışını gördüm. Birkaç saniye sonra kollarını beni sarmak için kaldırdığında annemi işaret edip durdurdum. Annem daha dönüp bize bakmadan adımlarımı onun gittiği yöne yönlendirdim. Asaf da hemen peşimizden geliyordu.

Bahçeye çıktığımız gibi 'iyi ki doğdun Ela, iyi ki doğdun Efe' sözleriyle adımlarım yerinde duraksamıştı. Bu gün benim, yani bizim Efe'yle doğduğumuz gündü. İkimizin doğum günüydü. Bu gün bizim Efe ile kardeş olduğumuz gündü... Ben bu günü nasıl hatırlamamıştım? Bir önceki doğum günümüzü de hatırlamamıştım ama o zamanlar şimdiki gibi değildi. O zamanlar ailemden kopmuş, yeni bir aileye alışmaya çalışıyorum ve mutsuzdum... Ama şimdi öyle değildi. Mutluydum, hem de her şeyden çok.