Meyra'nın bakışları yavaşça Melih'in yüzünden inip eline kaymıştı, onun artık bir başkasına ait olduğunu gösteren alyansa. O an dolan gözlerinden bir yaş süzülüp yanağından aşağı indi. Melih Meyra'nın bakışlarının yüzük takılı olan eline kaydığını görünce elini yumruk yapıp arkasına saklama gereği duymuştu. Bunu neden yaptığını anlamasa da o an Meyra'nın o yüzüğü görmesini istememişti. Yaptığı o harekele Meyra'nın yüzünde acı bir gülümseme belirdi.

"O gün yanında duran kızın elini tutup herkese 'işte benim seçimim' demiştin! Şimdi ne değişti de onu görmemi istemiyorsun?"diyerek arkasına sakladığı elini işaret etti Meyra. Melih sessiz kalmıştı o an. Melih sessiz kalırken Meyra derin bir nefes alıp yanağındaki yaşı elinin tersiyle silerek gözlerini onun üzerinde gezdirdi. Bunu neden yaptığına anlam verememişti. Başka birini tercih etmişken şimdi ne diye yüzüğünü saklıyordu ki?

Melih sessizliğini sürdürmeye devam ediyor, bakışlarını Meyra'nın üzerinden hiç çekmiyordu. Aslında söyleyecek hiç bir söz bulamıyordu. Kendisi bile yaptığına bir anlam verememişken karşısında ona acı dolu gözlerle bakan Meyra'ya nasıl bir cevap verebilirdi ki?

Meyra daha fazla bu duruma kayıtsız kalamadı. Üzerindeki bu acınası bakışlardan rahatsız olmuştu. Melih'in yaptığı her şeyden sonra birde ona acıyan gözlerle bakmasına katlanamadı. Bundan sonra onunla aynı çatı altında nasıl yaşayacaktı onu da hiç bilmiyordu.

Bir an önce ondan uzaklaşmak istedi. Onu görmek her şeyden çok canını acıtıyordu. Adımlarını hızlandırıp Melih'in yanından geçerken Melih'in kolundan tutmasıyla adımları yerinde durmuştu. Kolunu hızlıca Melih'in elinden çekip onu iterek yüzüne bağırdı.

"Dokunma bana!!! Sakın bir daha bana dokunma!" Melih ellerini havaya kaldırıp bir iki adım geri çekildi. Meyra'nın böyle bir tepki vereceğini düşünmemişti. Sadece onu durdurup konuşmak istemişti, onunla ne konuşacağını bilmeden...