Ben bu okula geldiğimden beri çok tedirginim. Okuldaki Felix adlı bir kişiden hoşlanıyorum. Benim bir arkadaşım var. Adı İsabella. Okulun ilk haftası öldü. Kimin öldürdüğünü hâlâ bulamadılar. Okulun arka bahçesinde cesedi bulundu.Evet arkadaşım öldüğü için üzgünüm ama onu öldüren kişiden intikam alma duygusu yerini almıştı bile. Derste Jenny'nin yanına gittim. Emma:

– Nasılsın Jenny?

Jenny:

– Pek iyi değilim. İsabella öldüğünden beri çok üzgünüm. Ve korkuyorum. O kişiyi bulduğum gibi öldüreceğim. İsabella melek gibi bir kızdı ona nasıl kıydınız yaa...

–Korkma Jenny. Benim de içimde o intikam duygusu var.

Emma bunu derken Felix'e kötü bir bakış attı. O gün sürekli Felix'i takip etti ve şüpheli davranışlarını fark etti. Felix'in yanına gitti ve Nasılsın diye sordu. Şu cevabı aldı:

– Yani ben iyiyim. İyi olmaya çalışıyorum.

Emma:

– Ne için iyi olmaya çalışıyorsun?

Felix:

– Boşver...

Der ve oradan uzaklaşır. Bu cevaplar iyice şüphesini arttırır Emma'nın.

Emma okul bitince İsabella'nın mezarına gider ve ağlar. Emma:

– Canım arkadaşım galiba katilin Felix. Yani çok şüpheli davranıyor.Söz veriyorum katilini bulursam kanını yerde bırakmayacağım onun cansız bedenini görene kadar içim rahat olmaz...