Gözlerimi açtığımda karanlığa alıştığım için beyaz ışık gözlerimi rahatsız etti ilk önce nerde olduğumu anlamaya çalıştım etrafa bakındım burası bir hastaneydi ve başım aşırı kötü ağrıyordu yaşadıklarım gözümün önüne gelmeye başladığında gözlerim dolmuştu o sırada kapı açıldı içeri ışık girdi ve kizarik gözlerle bana bakıyordu ağlamıştı yanima yaklaşıp yatağın yanına oturdu ve bana sarıldı sadece sarıldı çünkü böyle şeyleri konuşmak istemediğimi biliyordu sonra bir daha kapı açıldı bu sefer içeri abim girdi o da yanima gelip saçlarımı okşadı öyle saatlerce sessiz kaldık onlar beni inceliyordu ben onları aklıma arda gelince "abi arda nerde " duraksadı " dışarı çıktı az sonra gelir " abimle ışık karşıdaki koltuğa geçip yan yana oturdular abim ışığı kendine çekip sarıldı onlara gülümseyerek "siz şimdi devgili mi oldunuz " ışık utandığı için yanakları kizarmisti " odaya birden hemşire girdi hemşirenin girmesiyle ışık Abimden ayrıldı "nasılsınız defne hanım " başımı sallayıp "iyiyim" Kolumdaki serumu yeniledi "5 gündür uyumuyorsunuz ve doğru düzgün de beslenmemisiniz "abime dönüp "yağız bey şimdi bu serumu da bitsin cikabilir siz zaten yanindasiniz " abim başını sallayıp hemşire çıkınca bana döndü "bundan sonra düzgün yemek yiyeceksin defne böyle olmaz abicim " aklıma gelen şeyle "abi bu sabah annem sana yemek getirdi demeyi unuttum" duraksadı "sana bise dedimi" dedikleri aklıma gelince moralim b,okuldu ama abime demedim "yok yemekleri verdi gitti"abim sinirlenmisti hızla odadan çıktı ışık bana dönüp "defne annen sana ne dedi " yutkundum söylediği şeyler ağırıma gidiyordu "boş ver bebeğim senin de canını sikmiuim şimdi " gözlerim serumu etkisiyle yavaş yavaş kapandı ve gine uykuya daldım

Gözlerimi tekrar açtığımda bu sefer hastanede değildim korkuyla ayağa kalktım başımın ağrısı hızlı kalktığım için daha kötü olmuştu korkuyla bağırarak kurtarın beni o sırada odanın kapısı sertçe açıldı içeri abim ışık ve arda girdi onları görünce içim rahatladı ve korkudan farketmedigim yaşlarım yanaklarımdan aktı abim yanima gelip bana sıkıca sarıldı "çiçeğim geçti iyisin biz yanındayız " hickiriklarimin arasında "abi ben çok korktum ilk defa bu kadar savunmasız kaldım o beni öyle bir itti ki abi o bana dokundu uğraştım ama kurtarmamdim kedimi ben çok kötü hissediyorum kendimi " Ardanın gözlerine bakamıyordum çok utandım kendimden utandım ardanintelefonu çaldı ve sadece "hemen geliyorum" dedi sonrasında telefonu kapattı ve odadan hızla çıktı

Ardanın ağzından

depoya geldiğimde hızla arabadan atlayıp içeri girdim adamı sandalyeye başlamışlardı ve hala dövüyorlardı benim "birakin" dememle adamı bırakıp kenara çekildiler adam beni gorunce sasirmisti sonra sırıtarak "yanliz senin kız çok sağlam kız arda yaşadın da " bunu demesiyle gözlerim karardı bana sırıtarak " merak etme çok ellemedim " hızla silahı çıkarıp anlından vurdum adamın anlından bir delik oluştu adamlara dönüp "kaybedin bunu " hızla depodan çıkıp arabaya atladım o sırada telefon çalmaya başladı arayan defneydi hızla telefonu açtım "efendim defne " "arda abimin çok acil ameliyatı vardı çıktı ışığında sınavı vardı sen yanima gelebilirmisin " o kadar tatlı demistiki "tabki gelirim defne bise istermisin gelirken " duraksadı "yok arda teşekkür ederim "

Telefonu kapattıktan sonra ışıklara denk geldi etrafa bakarken karşıda bir cicekcide yeşil defnenin gözleriyle aynı renkte güller gördüm hızla arabayı kenara çekip arabadann indim kadına "bana bunlardan güzel bir buket yap abla"abla hızla bir buket yapıp çiçekleri verdi hızla arabaya binip yola devam ettim

Eve geldiğimde hızla arabadan inip yukarı çıktım kapıyı çaldım iki dakika sonra defne kapıyı açtı saçları daginik topuzu ve kulaklarında halka küpeleri vardı altında bol bir esofman üstünde de askılı bir badi vardı

DEFNENİN AĞZINDAN

kapıyı açtığımda karşımda yeşil güllerle duruyordu güller çok güzeldi gülleri bana uzatıp "gözlerinle aynı renk diye aldim"cok heyecanlanmistim hayatımda ilk defa çiçek alıyordum arda içeri girdiğinde kapıyı kapayıp ardaya hızlıca sarıldım ve anberkokusu burnuma gelmişti bu koku bana huzur veriyordu "arda çok teşekkür ederim çok mutlu oldum " o da bana sıkıca sarılıp "senin için az bile " gözlerim dolmuştu farkettirmeden sildim oturma odasına girip yan yana oturduk "arda bise icermisin " kafasını iki yanan salladı "istemiyorum defne teşekkür ederim" daha fazla duramadım ve söze atladım "arda dün herseyi mafettm " arda sözümü kesip "defne saçmalama istersen" o anlar aklıma geldikçe kendimden iğreniyordum ve utanıyordum. "Arda beni kendine çekti ve başımı kucağına yatırdı öyle dakikalarca saniyelerce sessiz kaldık onun varlığı bana huzur veriyordu gözlerim kokusuyla kapanmaya başladı un o amber kokusu bana huzur veriyordu gözlerim tamamen karanlıkla buluştu.