Hiçbir konserini kaçırmadığım bu adamla göz göze gelmek bile hayal gibi gelirken kuliste birkaç saat birlikte beklemek zorunda kalacağımızı düşünmezdim.
:･ﾟ✧:･.☽˚｡･ﾟ✧･:
``Numaranı verir misin?``
``Anlamadım?``
``Yani eğer bir sakıncası olmazsa numaranı istiyorum.``
``Neden numaramı istiyorsun tam olarak?`` Kısık sesle cevap verdi.
``Belki seni tekrardan görmek istiyorumdur.``
Sonunda bizim eve geldik. Tek kelime bile etmeden arabadan indim. Camdan seslendi.
``2 saat trafik çektim. İnsan bir teşekkür eder ya!``
``Beni zorla ve başıma kakarak eve bıraktığın için eyvallah. Hadi iyi akşamlar.``
O kadar sesli bir şekilde güldü ki camdan sesini duyabilmiştim. Gülmesini duyunca bende gülümsemeden edemedim.
Başka platformda 36 k okunan kurgum💓
Şöyle bir örnek vereyim. İnsanlar kötü bir olay yaşayınca, hayatı film şeridi gibi gözünün önünden geçer. Orada, hikayenin sonunun geldiğini düşünürler. Oysaki biz, bir başlangıçla sonumuzun geldiğini sanmıştık. Daha başlangıç olduğu için sıfır bellek olan düşüncelerimizi, yine de zihinden geçirmeye çalışıyorduk. Ben Beril, tanıştığımıza memnun oldum. Başlangıcımızı bir son sandığımız hikayemize hoş geldiniz.
