"Cennet ve cehennem arasındaki farkı yalnızca bir yuvaya sahip olanlar anlayabilirler çünkü huzurla evimdeyim diyemeyen kimseler cennette de cehennemdedirler. Belki de değildirler..."
"Lütfen," dedim bu kelimenin üzerindeki etkisini bilerek.
"Bana yardım mı etmek istiyorsun?" Sesi bu kez daha canlıydı, solukları daha düzgündü. Başımla onayladım onu, ömrümün en hızlı baş sallamasıydı.
"O zaman öp beni Karnelyam," dedi dudaklarını ve hala orada olan baş parmağımı diliyle ıslattıktan sonra. Nabzım hızlandı, soluklarım sığlaştı. Önce dalga geçiyor sandım fakat öyleyse bile göğsümde arzuyla fokurdayan lav dolu bir çukur açılmıştı çoktan. Baş parmağımı dudaklarından çektim, elim yanağında dolaşırken parmaklarımın arasına karışan sakallarını hissetmek bile iç gıdıklayıcıydı. Yüzü solgunlaşsa da arzuyla boğulmuş kara gözlerle yüzümü izlediğinde alay etmediğini, bunun bir şaka olmadığını anlamıştım.
"Seni öpersem yaraların iyileşecek mi?"
"Acım dinecek," dedi hiç düşünmeden.
|
Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir
