Ben bir göçmen kızı gördüm ruhu ölü, kanatları kırık ,gözleri toprak ,saçları seher yeli "
"Ben bir Karadeniz yağızı gördüm yüreği efkar , kolları huzur,gözleri gök yüzü"
Karadeniz şahit oldu gök yüzüyle toprağın esen yel misali aşkına
"ya siz kafayı mı yediniz çocuk daha o çocuk iki gün önce papucu yırtıldı diye ağlayan kızı gelmiş bana koynuna al diyorsunuz o yetmezmiş gibi bide çocuk yap diyorsunuz çocukla çocukmu yapılır Allah aşkına" bütün konak sesiyle yankılanıyordu
Xece hanım sürmeli gözlerini oğluna dikti"valla onu bunu bilmem evlenecen hep küçük olsunki sözün geçsin baktın bir kaç ay olmuyor alırsın yeni bir kadın koynuna halin kuvvetin yerinde çok şükür sana kadınmı yok" Aziz sakin olmaya çalıştıkça üstüne geliyordu hem oyuncakmı bu sıkılınca at köşeye anası durmadı devam etti sözlerine "hem sen olmasan amcanın oğlu istiyor babası kızını yamamak için zengin bir kapı arıyor"
işte şimdi sinirleri tepesine çıktı amcasının oğlu kırk yaşındaydı iki karısı vardı yetmezmiş gibi küçük kızımı gözüne dikmişti zalimin tekiydi hem o acımazdı o garibana düşündü bir süre evlense hiç değilse kız rahat ederdi yanında alır elini sürmezdi okutur büyütürdü sonra boşanırlardı kıza güzel bir hayat sunardı hiç değilse zaten halindende belliydi ailesinden eziyet gördüğü öyle olmasa amcasının oğluna vermeye razı gelirlermiydi yüzünü sıvazlayıp
" tamam "
Xece hanım istediğini almıştı artık keyfine diyecek yoktu
"kızlar bana kahvemi getirin"
Ateş kaya: Canım dediğim canımı aldı,yar bildiğim yara açtı
ASme Sahra Şah: Coğrafya kaderdir denilirdi ama ben ailemin işlediği günahların kehanetiyle cezalandırıldım
Aşkım uğruna bir zalime direnişimdir...
Bahoz Peyman :Varsın en zalimi ben olayım ama Aşk zehirse içmeyede zalim olmayada varım...
Not:Gerçek hayat hikâyeleri
